Zoals de titel al zegt, vandaag zijn we een precies week onderweg. En wat is ons het meest opgevallen, tegengevallen en meegevallen?
Het belangrijkste is eigenlijk wel dat het angstige gevoel om vermoord en berooft te worden bijna helemaal weg is. Gezond verstand is een goede adviseur en op alle plaatsen waar we tot nu toe hebben gestaan, met uitzondering van de eerste avond, was het rustig en hebben we prima geslapen.
De bijna dertig jaar oude camper heeft zich in de eerste week sterk gehouden. Ook berg op en berg afwaarts. Olieverbruik is minimaal op de ruim 1000 Km, dus dat zit wel goed. Vanaf vandaag controleren we elke woensdag de belangrijkste vloeistoffen aan boord, de motorolie, koelvloeistof en de kleine achterste watertank. Later deze reis gaan we de grotere voorste watertank gebruiken.
Ons waterverbruik is verbazingwekkend laag. Zelfs na zeven dagen zit er nog water in de 80 liter tank waar we mee afwassen en schoonmaken. Drinkwater komt uit, redelijk goedkope twee liter, flessen en water om te koken uit de kraan van de jerrycan, van 15 liter is meer dan voldoende voor een week.
Ons gasverbruik zit op de twee liter, 1 kilogram, per dag. Dat is dan voor het koken en stoken. We hebben verder geen warmwater verzorging aan boord en in de eerste week hebben we dat ook niet gemist. Vannacht hebben we voor het eerst geen kachel laten branden. Het verbruik zou daardoor flink omlaag moeten gaan.
De koelkast gaat als een raket op gas. Mijn biertje is ’s avonds lekker koud en het kleine vriescompartiment bevriest de koelelementen die we om de dag in de koelbox leggen.
Het koken en eten aan boord gaat ook prima! Het is nog niet te warm buiten, en misschien wordt het dat ook niet in Schotland, dus simpele zaken zoals brood en fruit zijn goed buiten de koelkast te bewaren.
Het 150 Watt zonnepaneel in combinatie met de 80 Ah semi-tractie accu heeft zich in de eerste week voorbeeldig gehouden. Eerlijkheid gebied wel te zeggen dat we veel zon hebben gehad. Maar ook op de donkere dagen zijn we geen enkel moment in de problemen gekomen. Het lachebekje blijft lachen en de pijltjes op de LCD display van de monitor blijven lopen van het zonnepaneel naar de accu. Ik heb hier een heel goed gevoel bij!
Over Brit Stops heb ik na een week gemengde gevoelens. Geen negatieve maar ook niet echt positieve. Het zit eigenlijk zo. Onze eerste overnachting was noodgedwongen naast een pub en mijn simpele vraag of we mochten slapen op de parkeerplaats werd positief beantwoord. De andere parkeerplaatsen bij Engelse pubs waren allemaal even leuk, de mensen vriendelijk en even goed. Maar daar ging ik naar toe als doel tijdens onze reis naar Schotland. Je rijdt van slaapplaats naar slaapplaats. Je hebt een doel in het boek van Brit Stops gekozen dus je rijdt niet in het wilde weg. Hoewel ik besef dat het aan mij ligt kan ik me toch niet positief uitlaten over het boek. Misschien wordt het later beter? Ik heb het boek voor nu opgeborgen omdat ik denk dat we het pas weer nodig hebben als leidraad voor onze reis naar het zuiden.
We ontwaken op de mooie parkeerplaats aan het water van de haven van Elie. Een gezond verstand overnachting op de beste en mooiste plaats tot nu toe. We hebben niet veel plannen voor vandaag omdat het eigenlijk een tussendag is om de tijd te doden.
We gaan pas om elf uur onderweg om de 17 kilometer te maken die op de Garmin staan. We stoppen in elk klein dorpje aan de zuidkust van Fife. De afdalingen zijn stijl en de beklimmingen ook. Lyka zit in stilte naast me wanneer we een van de meest steile hellingen tot nu toe nemen, procenten staan niet aangegeven maar ik denk dat we dik boven de 25% zitten. Ze houd haar adem in, net als ik, tijdens de klim naar de top door het smalle straatje. Wanneer we boven zijn klop ik vriendelijk op het dashboard. Lyka kijkt me vreemd aan zonder een woord te zeggen. De oude camper trok zonder een krimp in de eerste versnelling rustig de heuvel op. We beginnen vrienden te worden omdat ik de oude Ford Rimor steeds meer vertrouw.
Omdat we niet alleen willen rijden, en ook voldoende tijd hebben, gaan we ook wat wandelen. Niet in het wilde weg maar richting een oude windmolen die vroeger gebruikt werd om zeewater in de kommen te pompen waar het zout werd gewonnen. Misschien niet een van de meest belangrijkste culturele plaatsen van Schotland maar toch zeker de moeite waard gezien de omgeving en het zonnige weer.
In mijn gedachten spelen zich rond de camper de meest criminele zaken af. Ik zie inbrekers ruiten inslaan en de camper leeghalen. Het is een onaangenaam en ongemakkelijk gevoel. Na al die jaren van tegenslagen zijn negatieve gedachten moeilijk van de ene op de andere dag uit te bannen. Toch moet ik weer positief gaan denken! Zelfvertrouwen uitstralen, net zoals in het verleden toen ik samen met Tettje door de sloppenwijken van een stad in Indonesië slenterde.
De lunch van vandaag genieten we op de parkeerplaats van een van de honderden golfbanen van Schotland. De “Balcomie Golf Course" ligt op de meest westelijke punt van Fife en is een heerlijk punt om even te rusten. Ik vraag me hardop af of we hier zouden mogen blijven staan. Lyka sputtert tegen omdat ze een confrontatie kostte wat het kost uit de weg wil gaan. Een antwoord is ook niet belangrijk want we rijden toch verder. De hotdogs zijn opnieuw een winnaar en we houden ze in het lunchmenu.
Omdat we nog een doel voor de middag zoeken valt onze keuze op “Kellie Castle”. Niet een enorm groot kasteel zoals uit de verhalen van ridders en prinsessen maar meer een veredeld landhuis gelegen in een enorme tuin met een lange geschiedenis.
Voor het eerst presenteer ik mijn “Geldersch Landschap & Kasteelen” pasje. Zoals verwacht wordt de pas, die gratis toegang zou moeten geven tot de gebouwen van de “National Trust for Scotland” niet herkend. Je kan natuurlijk ook niet verwachten dat een vrijwilliger alle lidmaatschapskaarten die gratis toegang zouden moeten geven uit haar hoofd kent. Er komt een uitklapbare kaart tevoorschijn met daarop zeker 150 verschillen pasjes van zusterorganisaties die gratis toegang krijgen. Mijn pasje staat er, na twee keer alle pagina’s te hebben nagekeken, niet op! Voor de zekerheid wordt er nog even gebeld met het hoofdkantoor om alles te verifiëren. Dan krijgen we het groene licht en een kassabon met £ 0.00 er op. Gratis parkeren en gratis entree. De € 32,50 zijn in Nederland goed besteed want alleen dit bezoek zou ons anders € 31,74 hebben gekost!
Het bezoek aan “Kellie Castle” is zonder meer de moeite waard. Het landhuis dat in de 19e eeuw is gerenoveerd door een professor uit Edinburgh, omdat de jonker van god wie weet wat er geen geld voor had. Arme adel is misschien nog wel erger dan rijke adel!
De professor mocht er in wonen zolang hij renovaties uitvoerde. Binnen is het een ratjetoe van stijlen. Een van de kinderen van de professor was een beroemde schilder in Schotland. Het landhuis hangt vol met werken van zijn hand.
Helaas mogen we binnen geen foto’s maken dus dat moet ik jullie onthouden. Vanaf de buitenkant is het zeker net zo indrukwekkend als eeuwen geleden.
De parkeerplaats zou een mooie overnachtingsplaats zijn geweest maar omdat het betaald parkeren is, èn op aandringen van Lyka, zet ik het uit mijn hoofd en ga toch maar naar de overnachtingsplaats die we in gedachten hebben. Later deze reis zouden we hier zeker zijn blijven staan om te kijken of we hier kunnen overnachten!
Bij het “Scottisch Deer Centre” nemen we een staanplaats zo ver mogelijk van de weg en we treffen een leuke dierentuin aan met een zonnige binnenplaats. We besluiten direct om hier morgenvroeg ons ontbijt te nuttigen. Dat mag ook wel na een week! We moeten nog steeds een tijdje zuinig zijn en proberen geen geld te verspillen. Toegegeven dat we niet op een budgetreis zijn maar dat we het ook niet over de balk willen gooien. Later deze reis, na een maand of zo maak ik de balans op van de uitgaven. Ik ben namelijk ook heel benieuwd wat een reis met een camper nu werkelijk kost.
“Asian Night” in de camper! Noedels met gebakken speklappen in oester/sesam saus met broccoli en paprika. Een lekker wit wijntje erbij en weer een mooie dag is aan een bevredigend einde gekomen. Wanneer het niet slechter dan vandaag wordt wil ik er meteen voor tekenen. Wat echter nog belangrijker is is dat Lyka het ook naar haar zin heeft.
“Boy 7 (2015)” en een handvol afleveringen van “The Big Bang Theory” sluiten de dag af. Morgen staan we voor drie dagen op een camping in St Andrews met al haar welkome voorzieningen.
