Ja, het is vakantie! Het zit er voor ons weer op en de laatste drie dagen gaan we weinig meer ondernemen. Lekker zwemmen, lekker eten en een beetje relaxen.
Natuurlijk staat er elke dag nog wel een korte wandeling op het programma want na de twee droge dagen was ik wel weer aan een Bintang toe.
Lunch bij McDonald’s, Dinner in het hotel! Vandaag is er een speciaal buffet dat ze “Food Opera” noemen in het “Sunan Hotel”.
Op de terugweg naar het hotel hadden we dan eindelijk een Indomaret gevonden en ik kocht meteen de hele voorraad Bintang bier op. Zes grote flessen bier was de gehele voorraad van de supermarkt! Dat bier zou vanavond goed van pas komen tijdens het kijken naar de T.T. Van Assen.
Nadat de MotoGP was afgelopen gingen we nieuwsgierig naar beneden want het avondeten zouden we aan het buffet dat zo mooi “Food Opera at the Sunan” heet gebruiken.
De posters in de lift logen er niet om. Voor Rp. 120.000 (€ 9,86) per persoon zouden we ons kunnen vullen met het beste dat Indonesië te bieden heeft.
De werkelijkheid was anders. Het meeste eten stond al tweeëneenhalf uitgestald terwijl er slecht een stuk of tien gasten zaten. Een live band speelde deuntjes uit een ver verleden en het personeel was zichtbaar blij dat wij ook arriveerden.
Maar het eten was niet slecht.
Vanaf een tafel aan de andere kant van terras naast het zwembad kwamen nu verzoekjes voor Indonesische klassiekers die ongetwijfeld ook uit een ver verleden stamden. De band deed haar best maar toen een dikke behoofddoekte vrouw in een lange zwarte broek de microfoon greep was het plezier over.
De smaak van de gerechten verslechterde en ik koos er vrijwillig voor om het dessert maar over te slaan. Nadat we enkele liedjes van deze amateur hadden aangehoord, haar echtgenoot was de enige die applaudisseerde, vonden we het echt wel tijd om te ontsnappen aan deze karaoke. En écht, ik moet wel de enige zijn die karaoke niet leuk vindt.
De pitcher Bintang ging mee naar boven en werd bij gedimd licht en bij een zweverige fantasiefilm leeg gemaakt.
