Zou het het eten van gisterenavond zijn geweest? Het was nog geen acht uur op deze zonnige morgen en ik had al drie keer op het toilet gezeten. Of zou het die reisdag zonder enig vast voedsel zijn geweest? Het waren zeker niet die koude Bintang biertjes, dat was zeker!
Nog maar een keer naar het toilet en dan snel pakken. Nadat we nog een keer goed door de kamer waren gelopen namen we afscheid van onze kamer. Het was er gezellig geweest en we waren onze slechte nacht in het “Kartika Kusuma Hotel” alweer bijna vergeten.
Beneden konden we ontbijten en nog voor het ontbijt op tafel stond hadden we allebei het toilet alweer bezocht. Ik slikte nog twee “arestal” tabletten en hoopte dat het allemaal wel mee zou vallen.
Wat zeker meeviel was het uitstekende ontbijt in de “Splendid Inn”, mijn hoofd stond niet naar de dunne plakjes vleeswaar maar de toast met kaas ging er goed in. De omelet en de banaan vulden me flink en het rommelen werd een stuk minder in mijn darmen.
Tijdens de korte wandeling naar het station werd het in ieder geval niet erger. Ruim een half uurtje wachten op het perron en we zouden de trein naar Blitar nemen. Het was niet echt druk op perron 2 en ik had goede hoop dat we lekker uitgebreid konden zitten, op perron 1 was dat wel anders. Daar stonden honderden mensen te wachten op de trein naar Surabaya.
En daar was de oproep dat de trein naar Blitar binnen enkele minuten zou arriveren op perron 1.
‘Perron 1?’
‘En wij dan?’
Zo snel mogelijk als onze benen ons konden dragen gingen we weer onder het perron door de tunnel naar het eerste perron. De trein kwam eraan en wij liepen zo ver mogelijk naar voren.
Die trein was mudvol, iedereen stond in het gangpad. Maar er verlieten ook veel mensen de trein maar het zou me verbazen als er meer mensen uitstapten dan er instapten. Natuurlijk vocht ik me weer met mijn grote lichaam naar binnen maar in plaats van een zitplaats te proberen te bemachtigen besloot ik om naar voren te gaan waar een wagon zonder stoelen was.
Ruim twee uur hebben we tussen de lokale bevolking op de grond gezeten. Ze kwamen met eten langs en een band maakte de reis een beetje aangenamer.
En daar was eindelijk Blitar. Het “Tugu Sri Lestari Hotel” was net om de hoek en het lag er nog net zo bij als we het drie jaar geleden verlaten hadden. Een mooi oud koloniaal gebouw dat tot in de puntjes verzorgd is. Er was voldoende plaats en nu we de laatste week zijn ingegaan wordt het ook tijd om onszelf eens een beetje te verwennen.
Wifi en service! Om een uur of vijf werd er op de deur geklopt en er stond roomservice voor de deur met een dienblad vol met twee koppen thee en een schaaltje zoete lokale heerlijkheden.
‘Eh, wij hebben niets besteld!’, hakkelde ik verbaasd.
‘Complimentary’, antwoordde de lachende ober terwijl hij naar binnen stapte.
Nou, dat was lekker meegenomen. Ik had een paar uur geleden een paar boterhammen met haring in tomatensaus op en mijn lichaam voelde uitstekend aan. De rest van de dag brachten we door op bed en verlieten de kamer alleen nog voor het avondeten. En dat deden we gewoon in het hotel. Op weg naar het restaurant keken we eens goed om ons heen hoe mooi het hier wel niet is.
Het restaurant was in ieder geval nog net net zo goed als drie jaar geleden en de Gado gado en Nasi Goreng smaakte ons uitstekend.
Will you marry me?
