maandag 27 juni 2011

Indonesië: Een fotoloze maandag

Surakarta (Solo) (The Sunan Hotel (522))

Deze dag begon in majeur maar zou eindigen in mineur!
Ik was natuurlijk zoals gewoonlijk weer vroeg op terwijl mijn meisje genoot van de verlengde nachtrust. Het was vandaag officieel de laatste dag van onze Indonesië reis en dan doen we natuurlijk weinig meer.
Eerst een paar koppen koffie op de kamer en om negen uur naar beneden voor het ontbijt buffet. Ik had trek als een paard maar ik hield me toch in want straks zouden we gaan zwemmen. Later zouden we gaan lunchen in de Grand Solo Mall en ons verblijf zouden we afsluiten met een diner in het hotel. Het hotelrestaurant was wel een beetje prijzig maar op de laatste avond kon het wel want een snelle berekening had opgeleverd dat we ruim binnen mijn begroting waren gebleven.
Met een koud blikje Coke Zero en een koele Pulpy Mango in de tas verlieten we onze kamer op weg nar het zwembad. Het Sunan Hotel is een heerlijk hotel als je een beetje wil luieren en relaxen! We zwommen wat, ik begon al te lezen in de Lonely Planet voor onze volgende reis naar Sumatra en we dronken samen de koele drankjes in de schaduw van een palmboom op het zonnebed.
Zo rond de middag verdween mijn trek en na overleg sloegen we de lunch maar over. Ik kreeg het zuur en in mijn darmen begon een oorlog waarvan de uitslag niet te voorspellen was. Dan maar even naar boven en liggen! Met de tv aan en Lyka op de MacBook werd het steeds slechter en een koorts diende zich aan. Het duurde niet lang of ik voelde me slecht, heel slecht! Maar ik voelde me nog goed genoeg om deze foto te maken van de zonsondergang achter twee vulkanen.

Ook het avondeten lieten we maar voor wat het was en met mijn fleece aan en mijn muts op kroop ik onder het dekbed. Ik rilde van de koorts en zweette alle rotzooi uit mijn lichaam. Ik schrok wakker en rende naar het toilet waar het meteen een zooitje werd. Alle symptomen van een klassieke voedselvergiftiging waren aanwezig! Diarree en kotsen tegelijk. Ik kan me niet herinneren dat ik zo ziek ben geweest.
Tussen de toiletsessies in probeerden we de oorzaak van deze voedselvergiftiging te achterhalen en na een lang gesprek, dat natuurlijk een paar keer werd onderbroken, kwamen we tot de conclusie dat het het rundvlees moet zijn geweest. Met een paar Paracetamol tabletten kroop ik verslagen weer onder het dekbed.
Ik had zo’n hoge koorts dat Lyka niet eens bij me in de buurt kon komen en toen ik om twee uur wakker werd was het kletsnat om me heen in bed. Slapen en rusten en hopen dat het morgen, onze reisdag, allemaal weer goed is.
Copyright/Disclaimer