We gaan weer verder en vandaag heb ik maar net iets meer dan honderd kilometer te overbruggen. Met een speciaal gevoel neem ik afscheid van de Empire Hotel Backpackers, ik zal deze plaats niet snel vergeten!
Rustig, heel rustig rij ik richting Dunedin. Ik probeer de weg zo veel mogelijk te verlengen met een mooiere route links en recht van de hoofdweg nummer één, en soms lukt dat ook. Nu komen ook de kleine gebreken van de gratis kaarten voor mijn GPS naar boven. Veel wegen staan er nog niet op. Misschien moet ik morgen toch maar een goede kaart van Nieuw Zeeland kopen?
Alleen in de auto is net als alleen op de motor! Het is niet leuk om te stoppen en alleen naar plaatsen te kijken. Langzaam doorrijden lijkt een betere oplossing. Ik voel me niet eenzaam maar het zou leuker zijn als er iemand bij was geweest.
Als ik om vier uur de Chalet Backpackers binnenstap weet ik meteen dat ik weer op een goede plaats ben. De Zwitserse eigenaar “Heinzie” lacht onafgebroken. Een handdoek is zo geregeld. Een mooi hostel zoals ik dat later samen met mijn gezin nog eens hoop te beheren.
Nieuw Zeeland is puur natuur en dus heb ik weer weinig te melden, de foto’s spreken voor zich.
Ik heb nog geen idee wat ik morgen moet gaan doen.
