De eerste indrukken van Auckland zijn erg positief. Het is zelfs erg rustig in deze miljoenenstad. Vanaf de achterbank van een kleine Honda bekijk ik de langskomende bebouwing. Ik heb een lift van de luchthaven naar de stad gekregen. Sherman, een Kiwi met Maleisisch bloed in de aders, zat naast me in het vliegtuig. Na een powernap van een klein uur was ik er weer helemaal bovenop en het gevolg was een leuk gesprek met mijn buurman.
Mijn eerste indrukken zeggen “Ierland”! Nieuw Zeeland lijkt vanuit de auto op Ierland. Bij aankomst blijkt de “Lantana Lodge International Backpackers” een juiste keuze. De dorms zijn een beetje beklemmend en zouden best met een stapelbed minder kunnen doen. Voor de rest is het precies wat je van een hostel verwacht. Het is wel drukker dan ik had verwacht. De vakanties in NZ, zoals ik het vanaf nu ga noemen, zijn nog in volle gang en duren tot 1 februari.
Slaperig loop ik de stad in op zoek naar een ATM, de wisselkoers op de luchthaven was te slecht om er gebruik van te maken. Ik heb nog steeds geen NZ dollars op zak en dat terwijl ik mijn bed nog moet betalen en wat moet gaan eten. Een broodje shoarma met patat voor € 7,-- is mijn eerste avondmaal en de kwaliteit is verrassend goed, maar het is niet wat ik van de komende maaltijden verwacht.
De eerste druppels regen dalen neer terwijl ik terug naar het hostel loop. Het voelt een beetje als thuis! Het is heerlijk fris, het regent en er is geen hond op straat. Om tien uur gaan de oordoppen in en terwijl er nog een handvol mensen in de dorm met hun laptop bezig zijn probeer ik te slapen.
Elf uur later gaan mijn ogen weer open en ik voel me goed. Nog wel een beetje vermoeid, maar wel goed. Mijn Kiwi avontuur gaat nu echt beginnen!
Met een lijst kleinigheden te doen trok ik de stad in.
De indrukken van gisteren werden verstrekt. Dit was geen miljoenenstad maar een groot dorp. Het was nu net zo druk als in Zaltbommel op een zaterdagochtend. De blauwe lucht was bezaaid met witte wolken die door de zuiderwind werden opgejaagd. Het was fris, maar dan aangenaam fris. In het wilde weg en zonder op de kaart te kijken liep ik zo goed als mogelijk richting de “Auckland Sky Tower”, het hoogste gebouw van het zuidelijk halfrond.De ene na het andere autoverhuurbedrijf kwamen aan mij voorbij en de prijzen in de etalage logen er niet om. Het waren of lokkertjes, of ik had echt teveel betaald. Deze vraag moest beantwoord worden en ik stapte één van de bedrijven binnen. De eigenaar was druk aan het sleutelen en een vriendelijke vrouw, Gina, stond me te woord. Het duurde niet lang of ik had een schitterend aanbod op zak. In plaats van NZ$ 1145,- kon ik voor NZ$ 570,- een kleine auto voor dertig dagen huren. De auto’s waren misschien niet zo nieuw maar ik had ook 24/7 bijstand van de NZAA. Het verschil was genoeg om twintig dagen accommodatie te betalen!! Jullie begrijpen dat ik dit aanbod met twee handen aannam.
Met een warm en voldaan gevoel liep ik verder de stad in. Het saucijzenbroodje met een kop koffie waren voldoende voor de lunch. Bij een jetlag is het namelijk niet alleen de slaap die van slag raakt maar ook je spijsvertering.
De “Auckland Sky Tower” doemde op aan mijn rechterhand en met mijn hoofd in mijn nek liep ik richting het gevaarte. De toren lijkt minder hoog dan hij in werkelijk is en de mensen die er vanaf springen in een harnas zijn in mijn belevingswereld helemaal gek! Maar het blijft wel mooi om naar te kijken!
De rest van de dag was zo voorbij en na een korte internet sessie en een douche ging ik weer op pad voor het avondeten. En dat was twee keer een verrassing! De eerste was de voortreffelijke kwaliteit en de tweede was de prijs. Het was niet echt duur maar € 25,- voor het avondeten kan ik me niet elke avond veroorloven. De gedachte dat ik nog in het “Veel duurdere Auckland” was verzachte de pijn.
De plannen voor morgen zijn nog een beetje onduidelijk omdat ik
A) Nog erg vermoeid ben, en/of
B) Ik nog geen moment in de LP heb gelezen.
We zien wel wat ik moren ga doen, het hangt er ook vanaf hoe uitgerust en hoe laat ik morgen opsta.
