Vandaag stond er weinig op mijn agenda. Er is hier namelijk niet erg veel te zien of te doen. De belangrijkste bezienswaardigheid is het “Te Papa” museum, en dat kon ik volgens de Lonely Planet “onmogelijk overslaan”.
Na het ontbijt en een korte internet sessie trok ik de verlaten stad in. Slenterend door de lege winkelstraten kreeg ik een beetje medelijden met mezelf.“Waar was ik in hemelsnaam aan begonnen”, dacht ik hardop.
“Het komt volgende week allemaal goed!”, stelde ik mezelf gerust.
En ik voelde me inderdaad beter. Na een kop koffie en een broodje ging ik richting het “Te Papa” museum. Een mooi modern gebouw aan de haven met een paar mooie tentoonstellingen over uiteenlopende onderwerpen. Ik wil niet zeggen dat ik genoeg had van de Maori cultuur maar een tweede expositie binnen een week was wel een beetje teveel van het Polynesische volk.
De expositie over de ondergang van de Romeinse stad Pompeï was veel interessanter. Jammer dat me na een half uur verboden werd om nog meer foto’s te maken. Die helm van de gladiator had ik er nog graag even op gezet.
Al met al was het toch weer een leuke middag. In de warme middagzon aanschouwde ik het dagelijks leven in een stad aan het water. Wellington is overdag wel een leuke stad maar ‘s avonds is er bar weinig te doen.
Mijn avondeten gebruikte ik in “Leuven”, een mooie bar/restaurant niet ver van het hostel. Balletjes gehakt met patat en mayonaise. Hollandse prijzen maar wel heerlijk. Al vroeg was ik weer op de kamer omdat je nergens in het hostel je eigen wijn mag drinken. Het gevolg is een lege gemeenschappelijke ruimte én bar. Geen enkele backpacker kan zich drie Euro voor een biertje veroorloven!
