Osaka (Cote House) 406), donderdag 8 februari 2024
De ruim veertig kilometer wandelen van de afgelopen twee dagen hebben hun tol geëist en Lyka heeft haar eerste rustdag kaart ingeleverd. Je hoort mij niet klagen want ik heb nog een kleine driehonderd foto’s te verwerken en ik loop al vier dagen achter met mijn verhalen. Wat is Japan mooi en wat hebben we het druk!
Zoals gewoonlijk roept mijn iPhone om zeven uur dat het daglicht is verschenen op deze ochtend en dat het tijd is om op te staan. Eerst het toilet, maar wel nadat ik de waterkoker heb gevuld en aangezet voor de koffie. Mijn meissie ligt nog steeds als een roosje te slapen wanneer ik de eerste woorden op mijn beeldscherm tover. Wanneer mijn schrijven stil valt schakel ik naadloos over op het verwerken van de foto’s. Net zo belangrijk maar wel geestelijk minder inspannend.
De elektrische kookplaat met de braadpan in de kleine keuken heeft me op een idee gebracht om maar eens eieren en worstjes te bakken voor het ontbijt. En dat was lekker! We vinden steeds meer onze eigen plaats in het hotel en vergelijken het nu zelfs een beetje met het leven in de camper. Het blijft behelpen maar je moet gewoon roeien met de riemen die je hebt.
Na de hele ochtend rustig op de kamer te hebben doorgebracht, Lyka is druk maar haar dingen en ik ben druk met “Travels and Troubles”, gaan we een beetje door de buurt zwerven. Gewoon lopen op goed geluk en kijken wat voor verrassingen Osaka ons nu weer te bieden heeft. Een roze hotel als het heksenhuisje van “Hans en Grietje” bekleed met snoep en zoete koekjes trekt onze belangstelling. Wat een ongelofelijk mooi tafereel dat ongetwijfeld veel Japanse gasten trekt. Die zijn nu eenmaal verzot op dit soort sprookjes gebouwen.
Op de terugweg gaan we nog even winkelen in de “Central Square Life Supermarkt” in de kelder naast het JR-Namba treinstation. De uitgestalde verse magnetron maaltijden zien er zoals altijd fantastisch uit. Voor iets minder dan vier euro zit Lyka direct na terugkomst aan de lunch in het hotel aan de varkensvlees met broccoli en rijst.
Lyka is nog niet helemaal klaar met het eten wanneer er een beschaafde klop op de deur klinkt. We kijken elkaar verbaasd aan. Het is Ken, de eigenaar van het hotel, met de vraag, of beter gezegd de mededeling, dat we vanmiddag nog moeten verhuizen. Het is vandaag donderdag en vanaf morgen is het weekend en heeft hij een vol huis. We mogen onze tijd nemen maar zodra Lyka klaar is met eten beginnen we met de kleine volksverhuizing.We zetten de beide deuren van onze oude en nieuwe kamer met de plastic deurstopper vast en dragen onze eigendommen een voor een naar hun nieuwe plaats voor de komende drie weken. Wat klinkt dat vreemd, drie weken! We hebben er al een week opzitten en we hebben nog steeds het gevoel dat we hier gisteren zijn gearriveerd.
Zodra we klaar zijn met de verhuizing en alles weer op zijn plaats staat gaan mijn Yakitori stokjes en de Yakisoba met zeevruchten de magnetron in. En ook deze twee gerechten zijn overheerlijk. Vol en voldaan vlij ik me neer op het nieuwe matras dat iets harder is dan het vorige. Mijn ogen vallen dicht en ik geniet van een hazenslaapje om de maaltijd rustig te laten verteren.
Na 125 nachten achter elkaar in een hotelbed te hebben doorgebracht mag het duidelijk zijn dat we onze draai in de nieuwe kamer 406 snel hebben gevonden. De kamer is ruimer dan kamer 408 maar de opstelling van het bed is niet zoals ik gewend ben. Ik slaap namelijk het beste op mijn rechterzijde en dan met een grote voorkeur met mijn gezicht naar de buitenkant, de open ruimte, van het bed. Ik moet ’s nacht, mede door mijn diabetes, vaak uit bed om te pissen en dan is een klimpartij, met mijn slechte linkerschouder, over Lyka een flinke hindernis. We proberen de komende nachten wel een acceptabele oplossing te vinden.
Voor het avondeten gaan we niet te ver weg vanavond. Op een steenworp afstand van ons hotel ligt het “Sazare Restaurant”. Heerlijke Yakisoba en Okonomiyaki, inclusief twee ijskoude pullen bier voor minder dan twintig euro. Mocht je ooit in de buurt zijn dan kunnen wij het “Sazare Restaurant” van harte aanbevelen!
Op de terugweg naar het hotel scoor ik nog enkele blikken Asahi bier voor bij het TV-serie kijken op mijn MacBook. Het was vandaag een prima rustdag met een korte wandeling en een heerlijk einde. Morgen gaan we weer op pad en ligt er een actieve dag op ons te wachten. Zeker ook weer meer dan vijftien kilometer maar hopelijk ook minder dan twintig kilometer. Het is moeilijk te bevatten dat we morgen alweer een week in Japan zijn.
