Japan: Een mooie dag

Osaka (Cote House) 408), woensdag 7 februari 2024

Na de lange dag van gisteren heb ik toch wel enige twijfels of we vandaag weer zo’n lange wandeling moeten gaan maken. We hebben het er samen uitgebreid over gehad maar Lyka heeft in de folder van toerisme Osaka, en op het internet, een toeristische attractie gezien die ze vandaag absoluut wil bezoeken. Dan moet het maar! Het uitzetten van een route in Google Maps op mijn MacBook gaat nu binnen enkele minuten en op de terugweg van het “Umeda Sky Building” bezoeken we nog enkele altaren en tempels die ik dan weer graag wil zien.
Dik aangekleed, het is dertien graden vandaag, verlaten we rond 10:00 ons hotel voor een wandeling die opnieuw rond de twintig kilometer zal liggen. De nieuwe, en onbekende, wereld om je heen bbserveren is erg belangrijk en onbewust vergelijk je Japan met Nederland en andere landen die je hebt bezocht. Dat geeft soms erg vreemde gedachten en ook zeer vreemde conclusies.
Natuurlijk wil ik Nederland niet afzeiken maar wie veel reist ziet met zijn eigen ogen dat het ook anders, en vaak ook beter, en goedkoper kan dan in Nederland. Helaas krijg ik nog steeds de indruk dat de Nederlandse overheden, met als vlaggendragers de alwetende ambtenaren, die de wijsheid in pacht hebben en wanneer ze het zelf even niet kunnen bedenken die kennis extern voor de hoofdprijs inhuren. De goede voornemens van de ambtenaren voor de Nederlandse samenleving lijkt voldoende zelfs wanneer ze verschrikkelijk falen! Iedereen kent de lijst van falende ambtenaren die niet zoals de houten paarden de baantjes-carrousel van de overheid moeten verlaten.
Verbaasd sta ik naar een bord te kijken met de prijs voor het parkeren in Osaka. Een stad met 2,75 miljoen inwoners mag ik toch wel een serieuze stad noemen toch? Vergelijk Osaka eens met een willekeurige stad in onze Nederlandse Randstad?
In Osaka betaal je tussen 08:00 en 20:00, overdag, 200 yen (€ 1,25) voor 20 minuten. Tussen 20:00 en 08:00, avond en nacht, 100 yen (€ 0,63) voor 60 minuten. Het maximale parkeertarief voor 12 uur is 1.500 yen (€ 9,38).
En dan proberen de Nederlandse beleid makers u aan te smeren dat € 13,50 per uur parkeren in de stad voor uw eigen bestwil is? Een financiële prikkel, lees belasting om linkse luchtkastelen te bouwen, om minder auto te rijden? Genoeg over de falende Nederlandse politieke spelletjes want we zijn op bezoek in een bijzonder en hoogontwikkeld land!
Elke stap die we doen in Japan drukt ons met de neus op de fantastische infrastructuur. En dat in een land dat bekend staat om haar alles verwoestende aardbevingen met een klimaat van uitersten. Alles werkt in Japan en alles is tot in de perfectie uitgevoerd! Valt er wat uit of is het kapot dan wordt dat met grote spoed opgelost of gerepareerd. Dat komt voort uit het shintoïsme, het respect voor alles en iedereen om je heen. De weg van de goden!
De wandeling naar het “Umeda Sky Building” is aangenaam en de zon verwarmt ons af en toe in de winderige straten van Osaka. We passeren een klein altaar en bij een restaurant, uitbundig versiert met rode lantaarns, maken we de verplichte toeristen foto’s. Met elke stap komen we dichter bij ons doelen voor vandaag.

Na ruim anderhalf uur wandelen zien we het “Umeda Sky Building” in haar volle glorie. Het is een bijzonder staaltje architectuur maar op de lijst van hoge gebouwen in Osaka staat het pas op de 14e plaats. De lift, achterin links, en de twee lange roltrappen, boven in de cirkel, zijn de publiekstrekkers die de bezoekers naar het observatiedek brengen bovenop het gebouw. Dat is boven de ring rond de ronde opening in het dak.
Het dak ligt op 170 meter boven het maaiveld en er de bezoekers krijgen een fantastisch uitzicht zijn over Osaka voorgeschoteld. We vinden onze weg via de pijlen naar de 3e verdieping en we zijn verbaasd dat we nog steeds geen kassa hebben gezien. We volgen de stroom toeristen naar de lift die na een tiental verdieping in een glazen koker terecht komt en ons al een goed uitzicht geeft over de stad.
Opnieuw moeten we een rondje op de verdieping door het bijzonder schone architectonisch gebouw lopen, zonder dat we een kassa tegenkomen, waarna de lange roltrap ons naar de verdieping onder het dak brengt waar een winkelruimte is ingericht met alle toeristische kitsch die je je maar kan bedenken. Daar is ook de kassa en voor 3.000 yen (€ 18,75) kunnen we samen nog twee verdiepingen hoger naar het observatiedek met een tuin in de open lucht.
We kijken elkaar aan en zonder een woord te zeggen begrijpen we elkaar. Voor de toegangsprijs kunnen we vanavond heerlijk eten, en een paar biertjes drinken, en de winkelruimte heeft voldoende ramen om Osaka vanuit de hoogte te kunnen bekijken. We houden deze keer de 3.000 yen dus maar in de zak om vanavond lekker van te gaan eten.
Architectonisch is het moderne gebouw een pareltje en ook van bijzondere schoonheid. De lange wandeling is ons bezoek aan het “Umeda Sky Building” zeker waard geweest.
Met de roltrap en de lift weer naar beneden op zoek naar wat te eten. We kijken een laatste keer omhoog, 170 meter is een aardige hoogte. Bij een gebouw naast de twee torens staat een groot bord met de aanwijzing dat er in de kelder restaurants zijn. Dan snel naar beneden! In de kelder wacht ons een decor van oude Japanse straatjes waaraan de restaurants liggen. Alles heeft zijn prijs dus het is te verwachten dat de toeristen prijs voor een lunch hier hoger ligt dan buiten langs de straat. Wat hoger is nog wel te doen maar twee keer de prijs is voor ons op dit moment wel teveel. We hebben een budget voor deze reis en helaas moeten we ons daar aan houden. We willen niet aan het einde van deze winterreis met een lege portemonnee te komen zitten.

We gaan op zoek naar een warm flesje ongezoete groene thee en stuitten op een oude vrouw die langs de straat vanuit de garage onder een woning maaltijden verkoopt. Tegenover de lunch voor 2.100 yen per persoon in de kelder staat nu een mooie maaltijd voor 450 yen per persoon! Het ziet er allemaal bijzonder smakelijk uit en voor die prijs wordt de maaltijd ook nog opgewarmd in de magnetron.
Aan de rand van een klein park naast het “Umeda Sky Building” in de zon, en uit de wind, genieten van het heerlijke eten dat Japan ons te bieden heeft. Iedere maaltijd is perfect en een klein kunstwerk om gegeten te worden. Ook hier zie je de liefde en respect voor alles om je heen.
Je beweegt je door een decor dat sneller veranderd dan in een Japanse tekenfilm. Binnen enkele seconden ga je van imposante glazen torens naar een rustgevende Japanse tuin en weer terug naar infrastructuur waar de Nederlandse Centraal Stations op een miniatuur in Madurodam lijken. Japan blijft je verbazen.
Er moeten zeker tienduizenden Shinto altaren zijn verspreid over heel Japan. Elk altaar heeft zijn eigen betekenis en is zeker niet minder belangrijk dan een ander altaar. We passeren een altaar genaamd “Tsuyuten Jinja (Ohatsu Tenjin)”.
Volgens de beschrijving op een bord aan de ingang tot het terrein is dit altaar eeuwen geleden opgericht op een kruispunt van de wegen voor de Samoerai die de bevolking en hun Heeren beschermden tegen alles en iedereen die niet goed gezind waren. Het mag in het huidige moderne dicht bebouwde Osaka misschien niet meer opvallen maar ik beeld me in dat dit altaar hier moederziel alleen op een kruispunt van zandpaden in gevaarlijk en levensbedreigend bos staat. Hele troepen bandieten en struikrovers zwierven eeuwen lang over de Japanse eilanden. De Samoerai vochten tegen deze misdadigers als een moderne politie macht zei het wel ook voor hun eigen gewin.
We gaan verder naar “Ōsaka Tenman-gū”, een groep tempels en altaren. Als eerste is daar het altaar genaamd “Soreisha” dat los staat van de grote groep. Waarom? Dat is moeilijk te achterhalen en de juiste kennis over dit verhaal heeft voor ons ook geen enige waarde meer. Wij houden het voor nu bij de cultuur, de architectuur, de religie en de beelden die we digitaal en in onze herinneringen vastleggen. Japan is heel erg mooi maar ook heel erg intensief en zwaar voor de geest.
We betreden het tempelterrein van de “Ōsaka Tenman-gū” door een iconische rode “Torii” poort. Ik offer wat geld voor geluk, of beter gezegd “voorspoed”, in de toekomst en Lyka geniet van de natuur die ook hier in Japan al vroeg ontwaakt.

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Een torii, letterlijk: vogel zitstok, is een traditionele Japanse poort die meestal toegang verschaft tot een Shintō-heiligdom. Bij het betreden van een Shintō-heiligdom ziet men een of meerdere traditionele Japanse poorten of torii. De torii worden gezien als de ruimtelijke overgang van het profane naar het heilige.

Iedereen kent de foto's van de bloeiende Japanse kersenbloesem, de Sakura. Vroeger in het seizoen zijn de bloeiende Japanse pruimenbloesem, de Ume, in het wit of roze-paarsrood zijn net zo prachtig en belangrijk. De Japanse pruim zit als vrucht ergens tussen een pruim en een abrikoos in en kan daardoor op vele manieren verwerkt worden en gebruikt in de Japanse keuken. De vrucht is vooral bekend van de dranken en ingelegde variëteiten.
Onze dag zit er alweer op en na ruim twintig kilometer wandelen mag ik stellen dat het weer een uiterst bijzondere dag is geweest. Ik ben nog steeds verbaasd over de hoogst efficiënte infrastructuur in de dichtbebouwde miljoenenstad. En ook over de eindeloze files in het natte kikkerlandje aan de Noordzee. Tenminste één ambtenaar bij de Nederlandse overheid zou toch moeten beseffen dat het beter kan?
Mijn benen kunnen nog wel wat hebben en omdat mijn lieve vrouw pijn heeft in haar voeten en benen loop ik nog even naar de supermarkt op en neer voor twee magnetron maaltijden. En zijn het geen plaatjes? Voor minder dan € 3,25 per maaltijd sluiten we deze mooie dag in Osaka op onze hotelkamer af.
Mijn ervaringen en observaties van vandaag razen als een tornado door mijn hoofd. Ik weet nu al dat het schrijven van de reisverhalen veel moeilijker zal worden dan voorheen. Ik ga zeker stevig achterlopen omdat het eenvoudig niet is bij te houden wat we allemaal zien en beleven. Nog een koude Asahi bier en een paar pagina’s van “Moby Dick”. Tot morgen maar weer.