Osaka (Cote House) 406), zaterdag 10 februari 2024
Na de lange reis van Thailand naar Japan en het drukke, en zware, programma in de eerste week in Osaka hebben we ervoor gekozen om een heel weekend vrij te nemen. De boog kan niet altijd gespannen staan! Er waren 508 foto’s overgebleven, 72 per dag! Lyka geniet van haar rust en ik ga elke dag een stevig stuk wandelen zodat mijn spieren in ieder geval niet vast komen te zitten.
Vandaag ga ik wild wandelen in Osaka, een wereldstad als Osaka zal haar geheimen een voor een prijsgeven wanneer je door haar straten gaat zwerven. Je zult jezelf verbazen wat er buiten de toeristische gebieden in het alledaagse Osaka allemaal te zien is dat niet in de reisbrochures word vermeld.
Het eerste waar ik me vandaag over verbaas is een levensgrote advertentie voor het nieuwe appartementen gebouw waar ik voor sta. Een appartement van 30,4 vierkante meter! Zes bij vijf meter, voor de jongeren die het rekenen nog niet onder de knie hebben!Zou een van de verpeste Nederlanders of asielzoeker blij zijn met zo’n appartement? Hier is het in ieder geval een gangbare maat voor een alleenstaande, of beginnende samenwoners, omdat de kosten gemakkelijk zijn te beheersen.
De kaart van de omgeving is bestudeert en ik ga in de tegenovergestelde richting van het drukke “Osaka-Namba”. Dat merk ik ook snel! Het verkeer op het asfalt en op het trottoir neemt met elke stap zienderogen meer af. Dat maakt mijn wandeling niet minder interessant. Osaka is een havenstad en een handvol rivieren stromen door de enorme stad richting de zee, in de baai van Osaka. Water is altijd mooi om naar te kijken.Aan een van die rivieren ligt de enorme “Kyocera Dome”, een overdekt honkbalveld dat ook wel eens voor iets anders wordt gebruikt. In de winter liggen alle belangrijke sporten in Japan stil en dat is jammer. We hadden graag zo’n wedstrijd van de “Orix Buffaloes” bijgewoond.
Opvallend aanwezig zijn overal langs de kade de stalen schuiven die dichtgaan wanneer er een tsunami alarm wordt afgegeven. Zwaailichten en akoestische signalen moeten de weggebruikers er op wijzen dat er een gevaarlijke situatie kan ontstaan. Overal langs de rivieren zijn hoge betonnen muren geplaatst om de bevolking te beschermen tegen de ongelofelijke krachten van de natuur en de klimaatverandering! Dat laatste is een grapje want in Japan geloven ze niet in klimaatverandering, ik heb het uitgebreid met enkele Japanners besproken. Shintoïsme is de enige weg, de natuur laat zich niet kooien.
Ik zwerf maar wat verder door Osaka en kijk af en toe op mijn telefoon naar Google Maps.
Ergens heb gelezen over de “Konko Church Of Izuo”. Het is een tempel van sekte verbonden met het shintoïsme. Ze hebben meer dan duizend kerken in Japan. Helaas kan ik niet al te dicht bij het hoofdgebouw komen. Nog voordat ik bij de opening in het vuurrode hekje ben aangekomen staat er al een oudere man voor mijn neus die mij, zonder een woord te zeggen of een geluid uit te stoten, duidelijk maakt dat ik hier niet echt welkom ben.Er is nog wel enige Japanse vriendelijkheid over maar hoe ze me hebben opgemerkt of gezien op het erf van de kerk is me een raadsel. Er zullen ongetwijfeld camera's zijn die elke beweging registreren en een alarm laten afgaan. Bezoekers buiten de sekte worden niet op prijs gesteld. Op een veilige afstand van het gebedshuis mag ik vrij fotograferen. De gekleurde kolen zijn opmerkelijk en ook de bron om ritueel je handen te wassen ontbreekt bij deze kerk niet.
Ik zet de kortste route uit in Google maps op mijn iPhone om naar onze vaste “Life Supermarkt” te wandelen. Ik wijk absoluut niet van de route af want je weet nooit wat je tegenkomt. Ik zwerf door stille smalle straatjes en oude overdekte winkelgalerijen. In een van de oude overdekte galerijen passeer ik een slagerij waar de “Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit” waarschijnlijk wakker van zou liggen maar de Japanners voor in de rij staan.De toonbank staat zo ver naar voren dat het gegalvaniseerde stalen rolluik nog net dicht kan. De klanten staan niet in de winkel maar in de galerij. Ik schuif voorzichtig dichterbij en aanschouw de handelingen van de slager en zijn vrouw. Alles lijkt voorgesneden want de slager hanteert zijn scherpe messen zelden. De vrouw helpt de klanten, weegt het vlees en haar man pakt het in papier! Hygiëne, milieu, plastic? € 62,- per kilo voor een fantastische Japanse biefstuk!
Mijn boodschappenlijst zit in mijn hoofd en mocht ik onverhoopt iets vergeten dan loop ik die paar honderd meter met plezier nog een keer. Ontbijt van omelet en krentenbrood met kaas, drie pakken diepvries spaghetti in verschillende smaken voor wanneer het uitkomt. Een stukje banket voor bij de koffie en een doos verse sushi voor de lunch van vanmiddag. We komen in ieder geval niet om van de honger in Japan!
Dit is dus een doos verse sushi voor nog geen vijf en een halve euro! En ziet dat er goed uit? Het is in ieder geval genoeg voor ons samen. De sojasaus en wasabi zijn gratis.Lyka geniet nog steeds van de rustdag en de heerlijke lunch heeft haar in ieder geval niet actiever gemaakt. We zijn het er snel over eens. Ik ga vanmiddag nog maar een wandeling maken want mijn honger naar de Japanse cultuur is nog lang niet gestild. In mijn hoofd broeien plannen over de mogelijke route en nog een handjevol plaatsen waar ik graag foto’s wil gaan maken.
Na een kilometer of vier door de winkelstraten van Osaka waaronder de “Midōsuji Avenue”. Dat is de belangrijkste hoofdstraat in het centrum van Osaka waaraan alle wereldberoemde luxemerken hun eigen winkel hebben. Ook alle dealers van auto’s boven de driehonderdduizend euro hebben aan deze straat een showroom!Mijn interesse gaat uit naar de wandeling langs het kanaal dat door de wijk “Dotonburi” loopt. Lyka en ik hebben al een paar keer op een afstandje staan te kijken naar de straatkunst langs het kanaal. Er zijn verschillende genres is de straatkunst maar het is ook meteen duidelijk dat straatkunst grenzeloos is. De twee narren zou niet misstaan in een versiering tijdens de carnaval in Nederland? En we zijn in Japan!
Een stukje verder aan het kanaal is er een groep straatkunst die meer realistisch is. Ook hier zijn het idee en de hand van de kunstenaar van enorme schoonheid. Stel jezelf de vraag: ‘Kun je leven zonder kunst en cultuur om je heen?’Ik heb gezworven door landen met veel verschillende religies en filosofieën.
Nooit heb ik me gestoord aan de ideeën van mijn medemensen.
Ik vindt dat iedereen het recht heeft om zijn leven in te richten en te leven zolang hij anderen niet probeert zijn wil op te leggen en de ideeën van anderen respecteert.
Helaas blijkt dat een utopie en ik verwacht dat we langzaam in de richting drijven van een wereldwijd religieus conflict. Denk goed na voordat je een zijde kiest, er zal geen weg meer terug zijn!
De mooiste langs het kanaal voor mij persoonlijk is er een van zelfspot. Osaka is het centrum van de “Takoyaki”, de pannenkoekbal gevuld met een stukje octopus. Kijk nog maar eens goed? Zelfspot, humor, kunst en een karikatuur, zaken die door het in Nederland geïmporteerde wokeïsme voor altijd zijn verstoord, verbannen of vernietigd.Er is altijd wel iemand onder de 18 miljoen, al dan niet geïmporteerde, inwoners in de lage landen die zich ergens aan stoort of die iets aanstootgevend vind.
Die persoon heeft na zijn klacht eindelijk zijn/haar bestaansrecht bevestigd en kan plaats nemen in de geschiedenis.
De “Verenigde Nederlandse Emiraten” zijn de toekomst van een ooit zo’n grote natie aan de Noordzee! Alleen beseffen veel van die zogenaamde sit-down demonstranten dat nog niet. De eerste vijf letters van demonstrant zijn “DEMON”, een boze geest, een duivel.
Nadat we heerlijk koffie hebben gedronken met een flink stuk cake erbij ga ik ook in de stand “ontspannen”. Tijd om wat te lezen en enkele foto’s te verwerken. Het was weer een drukke dag, ondanks het etiket “rustdag”. Bij het eerste blik voortreffelijk Japans bier, die we tegenwoordig vaak delen, komt de avondmaaltijd ter sprake.Het is ondertussen gaan regenen en we hebben spaghetti in de diepvries. Ondanks de neerdalende regen, en mijn lekke wandelschoenen, besluiten we om er toch op uit te gaan. Lyka heeft goesting naar een hamburger. En waar kunnen we die beter gaan eten dan bij de Japanse hamburgerketen MOS-Burger.
Daar gaat het allemaal heel anders dan bij de gouden bogen, waar we af en toe alleen zullen ontbijten.
Bij MOS-Burger gaat het bestellen nog persoonlijk en niet op een beeldscherm in een zuil. Het personeel is vriendelijk en controleert je bestelling twee keer om fouten te vermijden. Je gaat naar je tafeltje met een klein kastje, de zoemer, en wanneer die begint te zoemen, en lichtje te knipperen, kan je bestelling worden opgehaald. De presentatie is vanzelfsprekend ook belangrijk, wat er lekker uitziet smaakt ook veel beter.
Sorry Frans (Timmermans), maar in Japan gebruiken ze nog gewoon de plastic rietjes. Hier in Japan zijn ze slim genoeg om te bedenken dat papieren rietjes niet werken en dat de 124 miljoen inwoners van Japan de planeet niet gaan redden!
Na de heerlijke burgers lopen we voldaan zo ver als mogelijk door het overdekte “Namba-Walk” totdat we bij het “JR Namba Station” verplicht zijn om omhoog te gaan. Het regent al wat minder maar we komen onder Lyka’s nieuwe paraplu bijna droog bij het hotel aan. Het was vandaag een heerlijke rustdag.
