Japan: Duizenden Boeddha’s (deel 2)

Osaka (Cote House) 406), vrijdag 9 februari 2024

Dit verhaal is het vervolg van Duizenden Boeddha’s (deel 1). Mijn verhalen worden door de vele foto’s technisch gezien te lang dus zit er niets anders voor me op dan de verhalen in tweeën te knippen.

We slaan buiten de poort van de “Isshin-ji tempel” direct rechtsaf omdat we eerst nog een stukje door een typische Japanse tuin willen lopen. Japanse tuinen en grindperken zijn harmonieus en rustgevend. Een uitgestrekte stad als Osaka heeft honderden kleine tot zeer uitgebreide parken. Groen is een significant onderdeel in de planning van de enorme Japanse steden.
De eeuwenoude tempels zijn nog steeds op de oorspronkelijke grondgebieden gevestigd waar ze werden gesticht. Vaak omringt door asfaltwegen waaraan de verschillende toegangspoorten liggen. Uitbreiden van de oude tempel kan dus alleen maar op aangrenzende percelen. Zo staan we dan onverwacht voor een modern nieuw paviljoen tegenover de oude tempel. Achter de moderne betonnen voorgevel van de “Drieduizend Boeddha's Hal van Isshinji Tempel” zou zich van alles kunnen bevinden.
Achter de openstaande deuren openbaart zich een goddelijke schoonheid. Onder het enorme dak van beton staat een koepel die bedekt is met honderden, duizenden, goudkleurige Boeddha’s in verschillende afmetingen en lotusbloemen.
We lopen langzaam om de koepel heen en laten de indrukwekkende schoonheid op ons inwerken. Het is te kort door de bocht om aan te nemen dat alle Boeddha’s hetzelfde zijn! Wanneer je dichterbij stapt en oplettend naar de details gaat kijken dan zie je dat er maar heel weinig Boeddha’s exact hetzelfde zijn.
Onbewust ga ik deze Boeddhistische tempel met de honderden tempels vergelijken die ik over heel Azië, en dan met name in Thailand, heb bezocht. Wat me meteen opvalt zijn de demonische tempel of poortwachters. Soms zijn ze er wel in Thailand maar het is hier toch een Chinese interpretatie van het uit China geïmporteerde Boeddhisme. Ik ken ze uit Maleisië en natuurlijk ook uit Macau en Hong Kong. Japan is veel meer met China vervlochten als menigeen denkt. Ook culinair en cultureel.
Na een rondje om de buitenkant van de koepel te hebben gelopen stappen we de koepel, de gebedsruimte binnen. Opnieuw worden we overweldigd door de religieuze kunst. Japan ìs kunst! En Japan is ook religie! Die twee versmelten en maken kunstwerken die bijna onaards zijn. Mocht de aarde ooit worden bezocht door buitenaards leven dan hoop ik dat ze in Japan landen en niet in Rotterdam of Amsterdam.
De laatste twee details van deze bijzondere en onverwachte ontmoeting.
Met knorrende magen gaan we snel weer verder want we kunnen nu wel wat te eten gebruiken! Een rechtsaf en dan gewoon de weg volgen. Daar ligt de rode “Wake Bridge” over de vijver. Het is een toeristenplaatje dus het is voor mij erg vreemd dat er geen toeristen in het park lopen. Heb ik wat gemist?
We volgen het pad richting de “Wake Bridge” en ik krijg de gelegenheid om de brug van dichtbij te fotograferen. Is het geen plaatje? Er hangen lichte muziektonen in de lucht dus er moet iets aan de gang zijn in het park. Maar waar? Dit is een park van enkele hectaren groot en iedereen wordt geacht de gravel paden niet te verlaten. Een blik op mijn iPhone geeft geen enkele aanwijzing dus laten we de muziek maar voor wat ze is.
We keren om zodat we naar de kortste weg naar een uitgang moeten lopen. Het is al half twee geweest en het is de hoogste tijd om te lunchen! Aan de horizon zien we de “Tsūtenkaku Tower” die we vanochtend hebben bezocht. Wegens een renovatie van het Osaka City Museum of Fine Arts worden we door een suppoost een ander gravel pad opgestuurd dan dat we zelf graag hadden willen bewandelen.

En daar is de muziek! Daar is de braderie en daar is ook het eten! Bij het eerste de beste kraampje koop ik een bakje gebakken soba noedels. De “Yakisoba” smaakt ons heel goed en legt een dunne fundering in onze magen. Het is niet voldoende maar we hebben binnen enkele schreden verder op de jaarmarkt al snel gezien dat het op een Japanse braderie niet aan etenswaren ontbreekt. Betaalbare en zeer smakelijke bekende en onbekende snacks!
De volgende slachtoffers zijn twee Japanse Bapao’s gevuld met varkensvlees die bijzonder zijn omdat ze in het laatste stadium van het bereiden openbarsten en de vulling zichtbaar word. Ze smaken lichtzoet met een ondertoon van verse gember en wat andere verse kruiden en specerijen.
De grootste trek is dan bij ons verdwenen maar een stukje verder zien we nog iets dat ons onbekend is. We krijgen een soort van met groene kool en varkensvlees gevulde oliebol in een koffiefilter geserveerd.
We kijken maar laten het ruiken, alleen dieren ruiken aan hun eten zeg ik altijd. Het is lekker maar tegelijkertijd ook zwaarder om eten dan het eruit ziet. De halve gevulde oliebol heeft mij in ieder geval gevuld en ik snak naar een warm flesje groene thee uit de automaat.
Om en om een slokje verwarmende groene thee uit een klein plastic flesje en om de beurt naar het toilet. Het is fris vandaag en eigenlijk kan ik stellen dat in Japan in februari hetzelfde weer, met dezelfde temperaturen, heerst als in Nederland. Wanneer het droog is is het heerlijk vertoeven in de temperaturen tussen de 10 en 15 graden Celsius.
Met gevulde magen gaan we verder naar de laatste bezienswaardigheid op onze agenda voor vandaag. De “Shitennō-ji tempel” is gesticht in 593 AD. In die tijd was Osaka een eenvoudig vissersdorp en behoorde het hele gebied bij Nara, het spirituele centrum van het Japanse keizerrijk in vervlogen tijden.
Onderweg passeren we een heerlijk stukje klassieke moderne architectuur uit de negentiende eeuw. Gelukkig bestaan er nog van die pareltjes tussen de moderne betonnen en glazen blokkendozen in de oude stadscentra.
De omvang van de stenen “Torii” mag duidelijk zijn dat we hier een groot Shintō-heiligdom betreden. Alles achter deze poort straalt gezag, respect en onderdanigheid uit. Het is tegenwoordig nog maar aan weinigen gegund dat zij zich onderdanig voelen aan de enorme ontembare krachten van de natuur en het universum.
De moderne Westerse mensapen denken dat ze met voldoende geld de natuur en het heelal kunnen temmen en in een kooi stoppen. Een gebrek aan respect voor alles om je heen waarvoor de rekening zonder enige twijfel in de toekomst zal worden gepresenteerd!
Vanaf hier worden we overspoeld door een waterval van architectonische en religieuze indrukken. Japan is zonder enige twijfel het meest intense land dat ik ooit heb bereist.
De vijf verdiepingen tellende pagode is van een ongekende schoonheid. Vanzelfsprekend is de pagode in de afgelopen veertien eeuwen meerdere malen beschadigd of verwoest. Elke keer is de pagode met ongekend veel respect en toewijding weer hersteld of opgebouwd.
We verlaten de belangrijkste gebouwen van het “Shitennō-ji” tempelcomplex omdat we nu wel helemaal vol zitten met indrukken. We zijn pas een week in Japan en ik heb het gevoel dat we hier al een eeuwigheid zijn. Het is zo indrukwekkend en intensief dat je gewoon een tijdje rust moet nemen om het allemaal te verwerken en op je in te laten werken.
Deze plattegrond moet jullie een indruk geven over hoe enorm groot dit eeuwenoude tempelterrein is en hoeveel culturele schatten en veelal houten gebouwen het bevat. Elk gebouw en elk altaar is heilig, heeft een oorsprong en een betekenis.
We passeren op weg naar de uitgang het enorme “Shitenno-ji Eireido (Old Bell Tower)” gebouw. Een blik naar binnen verteld me dat ik een foto van die enorme staande Boeddha moet maken. Ik ben zo druk met mezelf en mijn omgeving dat ik het bordje met het zwarte fototoestel met een rode streep erdoor helemaal niet zie staan! Ik druk af en enkele milliseconde later staat er een kleine oude grijze vrouw voor me die wijst naar het bordje. Ik buig nederig en respectvol, zij buigt dieper, ik buig nog een keer en nu dieper dan de oude vrouw terwijl ik mijn excuses aanbied. De vrouw glimlacht begripvol en aanvaard mijn excuses. De foto is een vaststaand feit.
Naast de uitgang passeren we het “Yutsu Jizoson”, het is eenvoudig maar niet minder indrukwekkend. Eenvoud kan ook een kracht zijn die een grote indruk achterlaat.
Onze dag zit er om drie uur op en wij gaan samen met de schoolkinderen richting ons tijdelijke thuis. Want dat is het Cote House na een week voor ons geworden. Het mag dan officieel een hotel zijn maar wij hebben toch wel het echte hostel/guesthouse gevoel.
We hebben anderhalf uur wandelen nodig om weer in de buurt van Osaka-Namba te komen en in die tijd bespreken we wat we de afgelopen dag en wat we de rest van de dag hebben gezien en meegemaakt, plus nog wat we vanavond gaan doen.
We zijn het er al snel over eens: We gaan vanavond niet uit eten maar eten op de kamer. We lopen nog even bij de Life supermarkt binnen waar we de snack “Sakura Mochi”, een rijstbal met een zoete rode sojabonen vulling met een zout ingelegd blad, voor Lyka kopen. Voor ons avondeten is er een uitgebreid assortiment met een heerlijke verse salade als bijgerecht. Japan is meer dan sushi en teppanyaki eten!

De stortvloed aan foto’s die wij elke dag maken heeft als negatieve bijwerking dat ik elke keer een moeilijke keuze moet maken welke foto’s ik wel en niet wil bewaren en kan gebruiken voor mijn weblog. De fysieke lengte van een verhaal heeft zijn beperkingen. Ik kan gewoonweg niet alle foto’s in mijn verhalen plaatsen!
Daarom staat hieronder een link naar het fotoalbum van onze reis naar Osaka in Japan 2024. Er kunnen ook al foto's staan die ik nog niet in een verhaal heb gepubliceerd! Voorzichtigheid en terughoudendheid is geboden om de verrassing niet weg te nemen.

Bekijk hier alle foto’s van onze reis naar Japan in 2024.