Thailand: Een beetje rondhangen

Pattaya (Nakorn Siam Boutique Hotel) 602), donderdag 2 februari 2023

En dan is er het einde aan ons (verlengde) verblijf in Pattaya gekomen. Het waren vreemde, maar leuke dagen. Ik heb veel nagedacht over wat ik, of we, hier vroeger deden wanneer we hier meer dan drie weken verbleven. Een beetje rondhangen?
Onze dagen zijn gelukkig wel met enige regelmaat ingedeeld. Ik sta om zeven uur op en ga een grote beker vers gezette koffie halen bij de 7-11. Bij de tweede beker koffie koop ik gelijk twee tosti’s, twee flesjes soda water en twee blikjes suikervrije cola om mijn dagelijkse behoefte aan vocht aan te vullen.
Ik schrijf, verwerk foto’s en luister tegelijkertijd muziek. Veel verschillende muziek, van jazz tot hard rock, van country tot blues. Ik heb het gewoonweg druk ’s morgens. Mijn nieuwe manier van verwerken van de verhalen en de foto’s bevalt me nu heel erg goed. Wat er aan het einde uitkomt is uiteindelijk hetzelfde als voorheen maar voor mijn gevoel verloopt het proces nu veel gestroomlijnder. Ik mis mijn Nikon D600 helemaal niet en ik denk dat het jullie als lezers niet eens is opgevallen dat alle foto’s nu uit een iPhone 13 Pro Max mobiele telefoon komen.
Ik zie zelf wel enig verschil in “Lightroom Classic” maar dat is te weinig om ooit nog met die zware camera te gaan slepen. Zodra we terug zijn in Zaltbommel gaat de Nikon D600, inclusief alle objectieven en flitser, op marktplaats. De opbrengst is voor de volgende spannende reis die we al aan het plannen zijn.
Een dagelijkse gang voor ons is die naar de lunch. Er zijn in Pattaya voldoende mogelijkheden om heerlijk te eten in ook nog voldoende verschillende prijsklassen. Af en toe loop je tegen een opvallende verschijning aan. Deze platte Amerikaanse Hot-Rod moest natuurlijk wel op de foto.
Zoals deze gebakken vis en een bord met rijst en groenten voor 95 baht (€ 2,70). Een blikje cola erbij voor twee kwartjes en we zitten beiden vol. Op de kamer nog wel een banaan eten als dessert want fruit eten is belangrijk.
Op een andere dag is ook onze favoriete “Massaman Curry” een absolute winnaar voor 235 baht (€ 6,70), voor twee personen inclusief een blikje cola. Dat het hier in Thailand ook duurder is geworden mag duidelijk zijn. De tijd van goedkope Aziatische landen lijkt nu voorgoed achter ons te liggen. We kunnen alleen maar hopen dat de euro aan waarde wint maar de indicatoren geven wat anders aan. Dus er zit voor de reiziger niets anders op dan toch een beetje zuiniger te leven!
Mijn motor is gestald tot ons volgende bezoek dus dat probleem is ook weer opgelost. Ik heb geluk met zoveel goede vrienden door heel Zuidoost-Azië. Ik ga er vanuit dat onze motor voor de volgende reis weer klaarstaat. We hebben voldoende plannen om weer een tocht door het noorden van Thailand te maken.
Omdat we deze week toch nog iets willen doen hebben gisteren het enorme winkelcomplex “Terminal 21” bezocht. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor de laatste keer in een Songthaew heb gezeten! Wat we om ons heen zagen overtrof ook alle verwachtingen en herinneringen.
De Covid-19 jaren hebben langs “Second Road” vanaf “Pattaya Central” de tot aan “Dolfijn rotonde” alles op zijn kop gezet. Afscheidingen van stalen platen, honderden meters lang, kondigen aan dat er gesloopt gaat worden. Tienduizenden vierkante meters worden er bouwrijp gemaakt voor nog meer appartementsgebouwen en winkelcentra. Zit Pattaya hier op te wachten? Ik denk het wel.
“Terminal 21” is een zogenaamd thema-winkelcentrum. Elke verdieping heeft een eigen thema, zo zijn er London, Paris, Italy en Japan. Het is indrukwekkend en zelfs de toiletten zijn allemaal anders.
Toch is hier de teruggang van het toerisme ook goed te zien. Het winkelcentrum oogt ondanks de toeristen leeg. In geen enkele winkel is ook maar een enkele klant te zien en geen van de toeristen loopt met kleurrijke tasjes vol met kleding en souvenirs. Er lopen alleen maar kijkers en geen kopers. Er zijn tientallen rolluiken gesloten en het ziet er ook niet naar uit dat die binnenkort weer omhoog gaan. Het is allemaal erg jammer maar het is ook bepalend voor je vakantiegevoel en je vakantieherinneringen.
Het is alweer tijd om wat te eten en we kiezen voor een Japans restaurant. Lyka kiest voor de natte versie van de noedels en ik neem de droge versie.
Aangevuld met Japanse bitterballen! En die waren lekker! Kost wat, maar voor deze keer was het het geld waard. Het leuke is dat het eten door een rijdende robot wordt gebracht en daarna door een mens wordt geserveerd. Na het eten is het tijd om verder te gaan. We hebben nog veel te doen vandaag.
Een foto op “Pattaya Beach” mag natuurlijk niet ontbreken, net als een Durian ijsje van de 7-11. Het was een heerlijke dag maar het toetje moet nog komen!
’s Avonds gaan we bier drinken met William en Bert in Nikom Court. En daar voegt een goede vriend zich bij ons. Allen, we hebben elkaar misschien wel vijf jaar niet in levende lijve gezien dus het weerzien is warm en hartelijk. We zijn blij om elkaar na al die jaren weer te zien en het bier vloeit rijkelijk.
Na het drinken, we hebben voldoende op, besluiten we te gaan eten bij de “Hungry Gorilla” van Piet. Een heel bekende Nederlander in Pattaya! We gaan voor de Loempia speciaal met echte Nederlandse sambal erbij! Het smaakt ons overheerlijk.

Ik was gelukkig redelijk fit vanochtend en op deze laatste dag houden wij ons bezig met rusten, plannen, inpakken en eten.
Op het pasje voor de Food-Court van BigC huist nog voldoende geld voor een eenvoudige lunch. We nemen twee verschillende soorten gebakken vis en twee borden rijst met groente. Voor nog geen vijf euro zitten we helemaal vol.
Vanmiddag heb ik de laatste hand gelegd aan het verhaal van afgelopen zondag. Ik beleef zo’n dag weer helemaal wanneer ik er over schrijf. Voor de rest, eindelijk weer eens zelf wat lezen op de e-reader. Michael Connelly schrijft heerlijke boeken. Deze keer ben ik druk met “Echo Park”, over een seriemoordenaar.
En zo kabbelt de dag naar de laatste biertjes Bij Nikom Court en op aanraden van onze tafelgenoten gaan we voor een avondmaaltijd bij “Cheap Charlie’s” in Soi Bhua Kao. Daar is het zo druk dat het eten wel goed, en redelijk geprijsd moet zijn. Na enkele minuten wachten is er een tafel voor ons vrij. Lyka kiest voor de “Baby Back Ribs” en ik hou het bij een varkenslapje met friet. Het smaakt ons goed en we kunnen nu terugkijken op een geslaagd verblijf in Pattaya, Si Saket en Nang Rong. Morgen beginnen we aan een nieuw hoofdstuk: Bangkok. Wat zullen we daar gaan aantreffen?