Bangkok (The Seven Luck) 602), zaterdag 4 februari 2023
Wat heb ik de afgelopen nacht slecht geslapen! Waarom, dat is me niet duidelijk. Het bed is uitstekend, de kamer is koel, donker en het is er muisstil. Ik heb mijn routine voor de avond ook niet veranderd. Misschien kan ik beter gaan lezen voor het slapen gaan dan TV kijken?
Na een paar uur te hebben liggen draaien is het eindelijk zeven uur. Er is een 7-11 op loopafstand dus de eerste twee koppen koffie zijn snel gehaald. Ik loop door de belangrijke data voor vandaag. Heb ik de juiste coördinaten, weet ik de verbindingen met het openbaar vervoer? Vandaag wordt het een ouderwets avontuur aan de overkant van de rivier in Bangkok. Dat is een gebied waar toeristen niet zo heel vaak komen. Zeker niet op eigen gelegenheid!
En dan begin ik op zondagochtend met het schrijven van dit verhaal. Ik zie in Lightroom Classic dat er vijftig foto’s beschikbaar zijn over deze lange dag. Dat is niet gering!
We beginnen met de wandeling langs de klong (kanaal), deze keer aan de andere kant van het water zodra we gemakkelijk de overstap kunnen maken naar “Golden Mount Temple (Wat Saket)”. De tempel op de, met de hand opgebouwde, berg blijft indrukwekkend vanaf een afstand.
Ik bevindt me nu ook weer eens op onbekend terrein! Ik kan me niet herinneren dat ik hier ooit ben geweest en dat terwijl ik in het verleden maanden heb doorgebracht in Bangkok. Op het tempel terrein is een grote hal met een staande Boeddha.
200 baht per persoon is een stevig prijs om de klim te maken en we hebben vandaag nog genoeg te zien! Toch schiet ik nog een paar foto’s.
We gaan door het district van Bangkok waar (hard)hout wordt verwerkt tot van alles en nog wat. Je hoort om je heen de zagen gillen en de frezen hoge tonen zingen. Vroeger ging alles met de hand en tegenwoordig is alles computer gestuurd. De geur van hout en zaagsel hangt in de lucht, de eindproducten liggen en hangen overal aan de straat uitgestald. Meestal religieuze of fantasie afbeeldingen van goden, karpers en draken. De Chinese invloeden zijn hier overduidelijk aanwezig.
Het openbaar vervoer in deze enorme miljoenenstad is de afgelopen twintig jaar enorm veranderd en verbeterd. Het aantal oude Nissan dieselbussen is gehalveerd. Er rijden nu bussen op vloeibaar (aard)gas of helemaal elektrisch. Naast de skytrain is er tegenwoordig ook de Metro. Een van de ideale manieren om snel en comfortabel binnen de stadsgrenzen van Bangkok te reizen. Op veel plaatsen zijn er overstap-stations waar je van de metro op de skytrain kan stappen.Gemakkelijker kunnen ze het niet maken. Helaas is er nog geen portaal, of app voor de mobiele telefoon, waar je van A naar B kan ingeven en de computer geeft je de kortste reis via alle beschikbare vervoersmiddelen. De bussen in Bangkok zijn voor toeristen nog steeds moeilijk te begrijpen. Er zijn verschillende bestemming met dezelfde busnummers maar verschillende routes! Toeristen kunnen de Thaise bestemming niet lezen dus stappen ze regelmatig op de verkeerde bus.
Aan de overkant van de rivier komt de metro boven de grond en krijgen meteen zicht op ons eerste doel voor vandaag. “Wat Paknam Phasi Charoen”, een tempel met een gouden Boeddha van negen en zestig meter hoog! En dat is vanaf een afstand al zeer indrukwekkend!Vanaf het metrostation lopen we door de smalle stegen van de nieuwe stad. In de oude stad zijn die smalle stegen bijna allemaal opgeofferd voor de enorme hoeveelheid verkeer die elk uur van de dag door de straten van Bangkok rijdt. Oude Thaise huizen van teakhout hebben hier de tand des tijds nog doorstaan. Maar voor hoe lang nog? De vooruitgang en verandering in het centrum van een moderne wereldstad is moeilijk tegen te houden. En geld stinkt niet!
De stoffelijke resten van zeer gerespecteerde en heilig verklaarde “Luang Pu Sodh” worden bewaard op de eerste verdieping in een enorm complex van wit marmer en teakhout. Allemaal zeer indrukwekkend. De schoenen moeten natuurlijk uit.Maar dat geld niet voor vier mannen in witte jurken met lange zwarte baarden vergezeld door vrouwen in zwarte alles bedekkende gewaden! Volgens hun geloof zijn wij de “ongelovigen” waar ze geen respect voor hoeven te hebben. En dan zijn er nog voldoende knuffelaars in het westen die denken dat ze die gedachte kunnen omkeren. Maak eerst maar van een leeuw een vegetariër? Daarna zijn die wilden aan de beurt.
Beneden staan twee beelden naast een altaar waar de gelovigen dunne stukjes bladgoud op plakken. Een beeld van een olifant dat kracht symboliseert en een beeld van de zeer gerespecteerde monnik. De beelden zijn nog wel herkenbaar maar de contouren zijn vervaagd door de kilo’s (blad)goud die er op zijn geplakt.
Het is allemaal zo indrukwekkend dat het moeilijk wordt om het te beschrijven. Dus ga ik dat ook niet proberen. Mocht je ooit in Bangkok komen ga dan zeker naar “Wat Paknam Phasi Charoen”. Je zal er geen spijt van hebben.
Helaas is de voorkant van de enorme Boeddha niet te bereiken in verband met de voorbereidingen voor de Boeddha dag van morgen. Morgen is de tempel zelfs voor iedereen gesloten! We gaan dus via een omweg naar de achterkant van de Boeddha. En dat is niet minder indrukwekkend. Met een hoogte van bijna zeventig meter is het niet de hoogste Boeddha die ik in mijn leven heb bezocht maar zeker toch wel een van de meest indrukwekkende.
Achter de Boeddha staat de witte “Phrarathchamongkhon stoepa” van tachtig meter hoog. En dat is ook heel indrukwekkend! Na een paar verdiepingen met heilige relikwieën kom je op de bovenste verdieping waar de hemel (Nirvana) is afgebeeld. Maar weinig bezoekers nemen (gelukkig) de moeite om de trappen naar boven te beklimmen. Achteraf zien we dat zelfs een lift is!
We verlaten de “Wat Paknam Phasi Charoen” tempel. Ik kijk nog een keer over mijn schouder naar de Boeddha. Ze ziet dat het goed is! We beloven elkaar plechtig om bij ons volgende bezoek aan Bangkok de tempel weer te bezoeken zodat we de Boeddha ook een keer van de voorkant hebben gezien.
Het is na twaalven dus schuiven we bij het eerste de beste restaurant aan voor de lunch. Er is alleen een probleem. Het vlees, zowel de kip als het varkensvlees, is al op. Ik kijk eens goed rond in de glazen vitrine en zie een flink stuk “Moo Gob” liggen. “Moo Gob” is gedroogde dikke speklap dat daarna snel wordt gefrituurd op een hoge temperatuur. Het vlees is erg smakelijk en sappig! Mijn verzoek om de Moo Gob te gebruiken voor de Pad Krapow wordt lacherig ontvangen maar na enig aandringen is er een nieuw Thais gerecht geboren, “Pad Krapow Moo Gob”. Het smaakt ons in ieder geval heel goed.
We hebben nog de hele middag voor ons en Lyka komt met het idee om de resterende tijd van deze middag te gebruiken om de grote liggende Boeddha in “Wat Pho” nog een keer te gaan bezoeken. Ze is daar al wel een keer geweest maar ze heeft geen mooie foto’s van dat bezoek. Het kan wel tien jaar geleden zijn! Dat was ook een heel andere Lyka, haar interesse lag meer bij het winkelen in “Pratunam” dan bij de cultuur van een vreemd land. De aankomst in het metrostation “Sanam Chai” is heel indrukwekkend!
We gaan aan de achteringang van “Wat Pho” naar binnen. Het is er veel minder druk dan bij de hoofdingang en samen met Lyka loop ik door het kanaal voor de lokale bevolking naar binnen. Dat scheelt ons 400 baht entreegeld. De vriendelijke oude man in een onberispelijk uniform wijst me naar de ingang voor toeristen. Ik schud mijn hoofd en begin in mijn kolen Thais een heel verhaal. Ik haal mijn Thaise rijbewijzen tevoorschijn en ook mijn ketting met de verschillende amuletten maakt indruk. Mijn op deze ochtend gekochte amulet van de vereerde monnik “Luang Pu Sodh” lijkt hem over de streep te trekken. Ik hoor achter ons lachen en ik voel respect en goedkeuring. Met een symbolische zwaai met zijn arm maakt hij de weg voor ons vrij. Welkom in Wat Pho.
Het is druk in de tempel maar ik zie ook veel vlaggetjes. Deze vlaggetjes betekenen dat er veel toeristen met groepsreizen aanwezig zijn. Ik hoor Duits, Frans, Italiaans, Spaans en Portugees om me heen. Geen Nederlands! Op zich best wel vreemd.
Ook bij de hal van de grote Boeddha is het een en ander verbeterd. Er staan geen honderden schoenen meer op rekken voor de tempel maar je neemt een katoenen tasje uit een grote stalen mand. Daar gaan je schoenen in en je draagt ze gewoon zelf mee door de tempel. Een goede oplossing! Bangkok lijkt klaar voor de volgende golf toeristen. En dan hoor ik voor me Nederlands praten. Het zijn twee jongens uit Amsterdam die het naar hun zin lijken te hebben in Bangkok.
We nemen de boot naar “Phra Athit” om dichter bij het hotel te komen. We zijn aardig vermoeid en snakken naar een beetje rust.
Via Khao San Road, waar de muziek zo luid is dat het onaangenaam wordt gaan we naar Soi Rambuttri waar het heel rustig is voor een paar biertjes. Het was vandaag een zeer intensieve en indrukwekkende dag! We zitten samen, onder het genot van een slokje ijskoud bier, nog na te genieten!
Als avondmaaltijd hebben we afgesproken om het “Shoshanna Restaurant” te gaan bezoeken voor een Shoarma schotel. Mijn gedachten gaan vier en twintig jaar terug toen ik hier een van de eerste keren ging eten, samen met Kristoff. De maaltijd en de pita’s zijn precies zoals ik me herinner. Van de hoogste kwaliteit.
Terug op onze kamer kijk ik op mijn elektronica en zie dat we vandaag meer dan zestien kilometer hebben gewandeld. Niet afgelegd. Maar echt gewandeld! Opzienbarend dat mijn benen en voeten nog zo goed aanvoelen. De “Sandugo” sandalen van elf euro blijken een uitstekende investering te zijn geweest! Lightroom Classic heeft het over 212 foto’s die moeten worden verwerkt! Dat zijn serieuze aantallen.
Nog voordat de oogjes dicht gaan spreken we af om morgen, de zondag, tot een officiële rustdag te verklaren. Voor maandag hebben we nog iets speciaals op het programma staan. Daarover later meer. Welterusten
