Maleisië: Een culinaire wasdag

Georgetown - Penang (Spices Hotel) J), woensdag 8 februari 2023

Hoe laat weet ik niet, maar de moskeeën begonnen zoals verwacht al heel vroeg in de ochtend de lessen van de profeet en de liefde van Allah te verkondigen. Niet een keer! Nee, het gezang kwam in drie golven over ons heen en steeds wat het luid genoeg om wakker van te worden. We slapen naast de Lebuh Acheh moskee dus het is een ervaring die je niet snel zal vergeten wanneer je in het “Spices Hotel” in Georgetown overnacht.
Er zal wel een lezer zijn die denkt: ‘waarom neem je dan geen hotel verder weg van een moskee?’
Het antwoord daarop is eenvoudig: ‘Bijna elke straat in Maleisië heeft zijn eigen moskee!’, er is gewoonweg geen ontkomen aan de lessen en de liefde van de profeet.
Om zeven uur draai ik me nog maar een keer om omdat het buiten nog niet helemaal licht is. Maar om acht uur bij het signaal om mijn medicijnen in te nemen is het al daglicht. Ik sta op, neem de medicijnen tegen de diabetes, statine, tegen de cholesterol, heb ik jaren geleden al afgezworen, en begin aan het belangrijkste experiment van vandaag.
Koffie zetten!
Tijdens ons bezoek aan de supermarkt gisterenmiddag heb ik de koffiezakjes “Kopi O” van Aik Cheong gevonden. Zie het gewoon als een theezakje maar deze keer vol met koffie. Twee zakjes in mijn dubbelwandige koffiebeker, kokend water er op en even laten trekken. Het resultaat: Een heerlijke beker verse koffie!
Ik ga zitten achter mijn laptop en realiseer me opnieuw dat het meer dan vijftien jaar geleden is dat ik, samen met Henk de Vries, de laatste keer op Penang was! En dat is natuurlijk een hele lange tijd geleden en dan kun je ook verwachten dat Penang in al die jaren enorm is veranderd.
Voordat we onze kamer verlaten hoor ik aan de andere kant van de kamerdeur gerammel en activiteit. Ik hou het niet meer en moet weten wat er aan de hand is! Ik open de deur en kijk recht door de openstaande deur in de kamer tegenover onze kamer die op dit moment word schoongemaakt. En die kamer, Kamer J, bevalt me dus veel beter met de echte ramen met een beetje uitzicht en veel meer ruimte.
Ik kleed me meteen aan en ga naar de receptie beneden om eens te kijken wat onze mogelijkheden zijn. Met een minimale inspanning is vanaf vandaag “Kamer J” onze kamer. De meeste gasten blijven maar een en soms twee nachten. Dan heb je met zeven overnachtingen wel een beentje voor. We moeten wel even wachten met verhuizen totdat de schoonmaker klaar is. We hebben alle tijd dus dat is geen probleem.
Na de week in Bangkok puilt onze zak met vuile was uit. Het is dus tijd om de was te gaan doen in de wasserette die ik op Google heb gevonden. De “Kimberly Laundry” wasserette is snel gevonden en ook nog heel modern. Muntjes van RM 1 per stuk uit een wisselautomaat. RM 8 voor het wassen en RM 4 voor het drogen. Een kind doet de was.
Duidelijk uitgelegd in het Maleis, Sanskriet, Chinees en het Engels. Dat is ook Maleisië, iedereen gebruikt zijn eigen schrift en taal. Behalve wanneer de groep gemengd is, dan is Engels de voertaal. Lyka blijft bij de was terwijl ik voor het ontbijt zorg en geld ga wisselen.
Geld opnemen bij een ATM is hier in Maleisië niet zo gemakkelijk als het lijkt en daar komt nog bovenop dat al die arme banken enorme kosten in rekening moeten brengen. Allebei de betrokken banken dus 10% commissie op € 200,- is heel gewoon! Ik krijg een prima koers van de donkere Indiër bij het wisselkantoor dus ook dat is snel geregeld.
Met een grote koffie en drie soorten broodjes slenter ik terug naar de wasserette. De zon brand want we zijn weer een stuk dichter bij de evenaar.
De eerste twee belangrijke taken voor vandaag zitten er op en de rest van onze eerste dag op Penang gaan we gebruiken om Georgetown een beetje te ontdekken. Nou ja, eerst even rusten, de reisdag van gisteren en het heel vroege zingen van de muezzin uit de luidsprekers van de moskee vanochtend gaan niet in je koude kleren zitten! Na het rusten gaan we eerst op jacht naar een lunch. Dat is in Georgetown niet zo moeilijk. Ik denk dat ze hier de meeste restaurants per vierkante kilometer in de wereld hebben.
Oude monumentale gebouwen overal. Een onbeschrijfelijke sfeer uit vervlogen tijden. Hier zou je toch met trots en plezier wonen?
We zien een “Nasi Kandar” met een zitje in de schaduw onder een grote boom. Schalen met eten in een vitrine en grote pannen met verschillende dunne kerrie sausen erachter.
Twee borden biriyani met licht verschillende bijgerechten. Het smaakt ons uitstekend. De smaak mag ons bekend voorkomen maar ik durf te zeggen dat de smaken uniek zijn voor Penang en Maleisië
Waar kun je beter heen lopen dan naar de promenade langs “De straat van Malacca”? Ook hier weer oude koloniale gebouwen. Georgetown is niet voor niets een UNESCO gebied. Hoe lang zou deze Anglicaanse kerk hier al staan?
Aan het troebele zeewater aangekomen zien dat er een enorm cruiseschip aan de kade ligt. Het is de “Westerdam” van de “Holland Amerika Lijn” met achterop het fiere rood-wit-blauw dat wappert in de wind. Het is heerlijk weer! Een bries van zee geeft enige verkoeling en dat maakt de wandeling extra aangenaam.
Het behoeft geen uitleg dat het gemeentehuis uit de Victoriaanse tijd stamt en met veel blijdschap in gebruik is genomen als hoogtepunt voor de lokale overheid na het vertrek van de Engelse overheerser.
We wandelen weer verder en dan worden we toch ook geconfronteerd met de gevolgen voor het toerisme veroorzaakt door Covid-19. Veel toeristen vervoer is opgeheven en het ziet er niet naar uit dat dat nog in de nabije toekomst zal terugkeren. Overal langs het water en de haven zien we gebouwen afgeschermd door hoge plaatstalen wanden. Het ziet er allemaal heel erg treurig en armoedig uit.
De oude veerboten, waar we vroeger voor een kwartje per persoon mee op en neergingen, zijn uit de vaart genomen en vervangen door snelle gratis passagiersboten.
‘Wat zegt U, gratis?’
Als Nederlanders laten we de kans op een gratis stukje varen niet aan ons voorbij gaan. Het gratis avontuur is vanaf het begin kenmerkend en lachwekkend voor Maleisië. Een dikke moslim deelt de lakens uit en twee magere Indiërs gehoorzamen hem. Dat is de normaalste zaak van de wereld in Maleisië. De luie dikke moslims zijn altijd de baas en de magere Indiërs zijn het werkvolk. De Chinezen zijn de handelaars en de zakenmensen die het geld verdienen en de belasting betalen.
Dit is de reden waarom de politiek in Maleisië op dit ogenblik, en zeker met het oog op de toekomst, zo gevoelig ligt. Er is een lichte verschuiving van jonge moslims naar het gedachtegoed van de Chinezen. Meer vrijheid! De conservatieve moslims staan op het punt om de meerderheid kwijt te raken in het parlement en zijn al een tijdje geleden helemaal in de stress geschoten. Een land dat bij de grondwet islamitisch is dat wordt geleid door Chinezen en Indiërs met een ander geloof is voor de gevestigde politiek een nachtmerrie!
Aan de overkant in Butterworth ligt er nog een oude veerbout te wachten op een lading langzaam verkeer en motors, die mogen namelijk niet over de brug naar Penang rijden. Ik kijk nog eens goed en maak een foto. Ook dit kan over een paar jaar verleden tijd zijn!
Ik heb een foto van 2007 opgediept om te laten zien hoeveel er in Georgetown is veranderd. Er is veel hoogbouw bijgekomen. Na de gratis boottocht gaan we terug naar ons hotel want de zon brand op onze huid. De zon is hier veel sterker dan in Bangkok, 100% zeker!

We hebben samen zes hele dagen op Penang en die heb ik niet, zoals gewoonlijk, een vol programma gegeven. Er zijn onderweg op reis veel verschillende soorten tijd, reistijd, etenstijd, bezoektijd en vergeet niet: rusttijd. Nu de jaren ook voor mij gaan tellen neem ik steeds meer rusttijd op in mijn reisplannen. Lang geleden bespraken Kristoff en ik al dat het absoluut onmogelijk is om alles in je leven te zien. Daarom, geniet van wat je mag zien, geniet van het eten dat je wordt voorgeschoteld en geniet van de momenten van rust die je worden gegund.
Na de rusttijd gaan we voor de etenstijd. We slenteren door het koloniale Victoriaanse Georgetown. We weten waar we heen gaan. Het einddoel voor onze avondmaaltijd is gisterenmiddag tijdens de wandeling al afgesproken en vastgelegd.
Vanavond eten we bij “Kapitan Tandoori”. Een fossiel monument van de restaurantwereld in Georgetown op Penang. Ik kwam hier meer dan twintig jaar geleden al eten!
Zodra we binnenstappen zien we stalen spiesen met de Kip Tandoori al in het raam van de keuken staan. We zoeken een plaatsje op een redelijk koele en/of verkoelende plaats in het restaurant.
Een menu is er niet meer! Dat gaat tegenwoordig met een QR-code die je met je mobiele telefoon scant waarna het hele menu op je telefoon verschijnt. Lyka helpt me want dat gaat mij een beetje te ver. Vanaf het menu op de telefoon is er snel besteld en is het wachten geblazen op de heerlijkheden die ons worden geserveerd.
Tandoori-Naan set, vegetarische Biriyani en Aloo Ghobi Masala. En dat is lekker! En veel te veel! Ik heb het al wel eens eerder verteld, wij zijn veel minder gaan eten in het afgelopen jaar. En dat bevalt ons prima. Het eten is overheerlijk en op mijn vingers tel ik hoe vaak we hier bij “Kapitan Tandoori” nog kunnen gaan eten. Nog twee keer! Er zijn voldoende andere restaurants in Georgetown maar deze tafel vol heerlijkheden kostte ons slechts RM 50 (€ 12,-) voor twee personen! Een hoge kwaliteit en uitstekende smaak. Dan is de keuze snel gemaakt.
Na het eten zijn we het snel eens dat we nog even in de koele avondlucht willen wandelen om het eten te laten zakken. We hebben meer gegeten dan normaal en meer dan goed voor ons is. Doelloos rondlopen is een van de mogelijkheden maar er is nog een plaats die ik heel graag zou willen zien. Het oude vertrouwde “Swiss Hotel” waar ik vroeger altijd sliep.
Wanneer het gerenoveerd is weet ik niet maar het armoedige oude “Swiss Hotel” heet na de renovatie “Grand Swiss”. De luxe is verviervoudigd en de prijs ook. Ik denk niet dat ik hier nog ooit zal slapen maar de mooie herinneringen zullen altijd bij me blijven.
Ook heeft het “Grand Swiss” straatkunst geadopteerd in de vorm van muurschilderingen op de muren naar de ingang. Vanzelfsprekend wil Lyka op de foto met de trishaw en Marilyn.
Onze avond zit er bijna op en we slenteren door de nu steeds leger wordende straten naar ons hotel. Na een dag heb ik het gevoel en de liefde voor Penang alweer helemaal terug. Hou je van lekker eten en cultuur dan ben je hier op de juiste plaats.
Wil je bier drinken, dan kun je beter een andere bestemming zoeken want het viel me op dat bier heel erg moeilijk is te vinden. En wanneer je het hebt gevonden is de prijs veel hoger dan elders in zuidoost-Azië. RM 14 (€ 3,10) voor een klein flesje is de norm.
Ik laat de foto’s en verhalen voor wat ze zijn. Nog even wat lezen en dan slapen. We worden morgen weer vroeg door de muezzin van de moskee gewekt. Morgen hebben we een drukke dag voor de boeg!