Na de opwindende dag van gisteren is deze vrijdag het tegenovergestelde!
Om iets over zes ben ik al wakker en besluit om meteen op te staan. Ik heb de afgelopen nacht geen water in de afvoer horen lopen omdat ik gisterenavond de slang gewoon in de pot heb gehangen, geen elegante maar wel een doeltreffende oplossing voor het lawaai dat me uit mijn slaap hield. Een eerste kop koffie en dan naar buiten om voor het eerst sinds lange tijd de zon te zien opkomen.
Een magisch gezicht vanaf het terras van het “Jay Jit Resort”! Even snel pakken, een tweede kop koffie en dan op weg. Wanneer ik de GPS, Garmin Oregon 400t, aanzet zie ik op het beeldscherm dat ik ruim 225 kilometer voor de boeg heb. Ik heb een hotel uitgezocht in Phon Phisai omdat ik Nong Khai eigenlijk links wil laten liggen. Het slapen in zo’n provincie stad geeft je een betere indruk van het echte Thailand. Net buiten Ban Phaeng zie ik een huis dat zeker een vermelding verdient op de lijst van lelijkste huizen van Thailand!
En dan wordt het saai! Ik rijdt over de 212, een autoweg die dan weer eens tweebaans en dan weer eens vierbaans wordt. Maar ik heb geen keuze want andere wegen zijn er haast niet en ik heb weinig trek om weer kilometer na kilometer over stoffige zandwegen te rijden. Ik heb tenslotte gisteren mijn motor nog gewassen! Maar dan gebeurt het toch. Ik wordt door de paarse lijn op mijn GPS van de 212 afgeleid en voordat ik het weet zit ik weer in een enorme wolk van fijn rood stof. Omdat terugrijden geen optie is en ik stilletjes hoop dat de weg weer snel beter wordt rijdt ik door de eindeloze rubberplantages van het noordoosten.
Wanneer ik eindelijk weer op het harde zwarte asfalt ben neem ik me voor om geen wegen meer te nemen die slecht zijn, ik heb de afgelopen dagen genoeg stof gehapt. Op enkele punten wordt ik steeds weer naar de Mekong rivier geleid maar de blik op een van de vele zandwegen in het noord-oosten doen me besluiten om toch door te rijden. De achtergrond in Laos verandert ook steeds. Schitterende vergezichten met bergen op de achtergrond. En dan sta je plotseling voor een rood hek. De doorgaande weg is wegens een feest of begrafenis afgesloten voor al het verkeer.
Rij maar om! Gebaren ze van een afstand terwijl mijn GPS toch echt deze weg aanwijst. Ik rij zo snel mogelijk weer terug naar de 212, een verschrikkelijke weg met verschrikkelijk verkeer! En dan sta ik plotseling om half twee al in Phon Phisai. Het beoogde hotel is niet te vinden en om eerlijk te zijn ziet de grijze betonnen stad er op het eerste beeld niet echt vriendelijk uit. Een wrede grijze provinciestad in een uithoek van Thailand. In een fractie van een seconde besluit ik om tegen alle plannen in toch maar door te rijden naar Nong Khai. Ook hier heeft de tijd niet stilgestaan! Na een klein rondje stop ik bij het eerste uithangbord waar hotel op staat.
Het “Pikul Apartment Hotel” blijkt een prima plaats voor een of twee nachten. Hoeveel nachten dat worden beslis ik morgen wel. Maar eerst eten! Het is al half drie en sinds de tweede tosti vanochtend heb ik niets meer gegeten. Aan de rivier zijn voldoende restaurants en ik val de eerste de beste neer voor een Pad Krapow Moo.
Heerlijk! Voldaan zoek ik mijn kamer op om te douchen en te rusten. Vroeg ik de avond ga ik op zoek naar het avondeten en dat valt nogal tegen. Bij “Noi & Brendon” is de schnitzel taai en de groente ver te zoeken. Wanneer ik de eigenaar mijn mening vertel, hij heeft er tenslotte zelf om gevraagd, valt deze niet in goede aarde. Twee schijfjes tomaat is in mijn ogen geen salade of groente bij een schnitzel. Wat wel verassend is dat ik een oude bekende uit Pattaya tegen het lijf loop. Ze heeft vier jaar geleden bij de Luck Bar 1 gewerkt en is nu met haar engelse echtgenoot in Nong Khai gaan wonen. Een paar biertjes en oude verhalen. Het was een heerlijke avond als afsluiting van deze saaie dag.
Een slechte schnitzel
Fraai oud hekwerk
Pattaya - Chantaburi - Watthana Nakhon - Buriram - Bua Yai - Surin - Si Saket - Khong Chiam - rond Khong Chiam - Mukdahan - Ban Phaeng - Nong Khai 1.855 + 292 = 2.147 Km
