Wanneer ik de weerberichten voor de komende dagen moet geloven dan rij ik voor de regen uit. De wind waait uit het oosten en ik ga richting het westen. Dat kan alleen maar goed gaan totdat ik klem kom te zitten aan de grens met Myanmar. Dus wat is wijsheid?
Om half zes, ja ècht waar, sta ik al naast mijn bed. Buiten is het nog aardedonker en doodstil. Hier ben ik heel ver weg van de bewoonde wereld. Zo’n verblijf buiten de stad laat me ook steeds vaker denken aan waar ik later, wanneer ik groot ben, wil gaan wonen. Een klein huisje ergens op het platteland, binnen een uur rijden van een redelijke stad, dichtbij het water zou fantastisch zijn. Mijn dagen slijten met de klassiekers van de Nederlandse literatuur en af en toe zelf een verhaal schrijven.
Al dagdromend geniet ik van mijn eerste kop koffie terwijl een frisse wind zich door de mazen van het insectengaas een weg naar binnen zoekt. Wanneer ik de deur open komt de frisse wind me tegemoet en omarmt me. Een rilling rolt er over mijn rug en het kippenvel staat op mijn hele lichaam. Hier in het noorden tussen de bergen is het al aardig koud ‘s morgens!
Zodra de zon boven de horizon, maar nog niet boven de heuvels, is geklommen krijg ik een eerste beeld van wat me vandaag te wachten staat. In het oosten zie ik donkere zware wolken die niet veel goeds voorspellen terwijl in het westen een strook blauwe lucht zichtbaar is. En die kant gaan we vandaag op!
Tijdens het wassen in het toilet valt me iets op dat voor de kleine mensen van Thailand altijd verborgen zal blijven. De bekende “Franse slag” leeft hier onder de naam “wat je niet ziet dat weet je ook niet!”. De badkamer is zeer mooi voor Thaise begrippen maar de bovenkant van scheidingsmuur is niet afgewerkt! En daar moet ik toch wel heel hard om lachen! Deze mensen zijn ontzettend lui van nature!
De activiteit van het bepakken van de motor geeft me nog enige warmte maar zodra ik klaar ben koelt het zweet op mijn rug af en ik grijp meteen naar mijn fleece. Vandaag vertrek ik voor het eerst met mijn fleece èn mijn Gore-Tex windvanger aan. Handschoenen heb ik helaas niet maar die waren vandaag zeker wel welkom geweest.
Het ritueel van de twee tosti’s wordt in ere gehouden en misschien is dit wel de beste Thaise gedachte sinds het gesneden brood! Net buiten het toeristische trekpleister gaat het oranje lampje naast de kilometerteller branden als teken dat ik nog voor ongeveer zestig kilometer benzine over heb. Dat is geen reden tot paniek, meer een waarschuwing voor iets waarvan ik het bestaan al kende, een bijna lege benzinetank.
Ik mag dan wel in een uithoek van Thailand zijn maar benzine is er toch vaak wel te vinden. Al is het maar met een handpomp uit een stalen 200 liter vat! Zestien kilometer verderop gooi ik mijn tank vol en neem een eerste welkome slok van mijn hete thee.
Terwijl ik op mijn wisselgeld wacht besef ik plotseling dat ik niet eens weet waar ik vandaag heen ga. Mijn reis gaat eigenlijk van slaapplaats naar slaapplaats. Welke stad of dorp erbij hoort weet ik niet altijd, dat zie ik vanzelf wel. De koele mist hangt in de valleien en ik rij op mijn gemak over de lege slingerwegen.
Veel van dat asfalt staat nog niet op mijn GPS omdat de kaart die ik gebruik van 2010 is en in die drie jaar zijn er heel wat wegenbouw projecten uitgevoerd.
Het wordt een eentonig verhaal maar de bergwegen zijn een droom voor elke motorrijder! Het weer voor me is goed en ik kijk gewoon niet achterom naar de dreiging die me achtervolgd.
Het is nog geen eens kwart voor elf wanneer ik het punt, nog honderd kilometer te gaan, passeer. En dat is toch wel heel erg vroeg! Dat zou schematisch betekenen dat ik zo rond een uur op de plaats van bestemming zou aankomen! Ik denk na over mijn mogelijkheden, en die zijn in principe eindeloos, en kom tot de conclusie dat ik toch wel heel erg dicht bij Chiang Mai ben. En laat daar nu een goede vriend wonen die ik misschien al in geen zes jaar heb gezien! Een kort telefoon gesprek met Michael en ik ben op weg naar Chiang Mai. Geheel onverwacht ga ik naar de roots van bijna vijftien jaar geleden toen ik hier voor het eerst rondzwierf.
Des te dichter ik bij de stad de stad kom des te drukker en moeilijker het verkeer wordt! Hier woont de haast! Ik weet niet wat die mensen drijft om zo te rijden, zoveel risico’s te nemen om enkele minuten te winnen. Minuten die ze waarschijnlijk niet eens nuttig gebruiken.
Met elke kilometer wordt ik meer voorzichtig en het wordt zelfs tijd om de helm weer op te zetten. Ja, ik weet het. Ik zou die helm eigenlijk de hele reis moeten dragen maar het rijden zonder helm geeft toch wel een extra gevoel van vrijheid. Ik laveer door de drukte van de oude binnenstad van Chiang Mai op zoek naar “Daret’s Guesthouse”.
Het is niet echt moeilijk om dat icoon van de backpackers te vinden. Er zijn nog kamers vrij en voor de 240 baht (€ 5,50) is het niet de goedkoopste maar wel de slechtste kamer van deze reis. Maar dat deert me niet! Het is maar voor een nachtje en ik zal na mijn ontmoeting met Michael zeker wel goed slapen.
Het is goed om Michael na al die jaren weer te zien en Michael is niets veranderd. We gaan eten bij een Ierse pub en hier leer ik al snel dat Chiang Mai ook veel is veranderd! De prijzen liggen hier nog hoger dan in Phuket en een simpele maaltijd kost bijna de hoofdprijs. Maar dat mag onze reünie niet verstoren.
Vanzelfsprekend is er veel met ons gebeurd in de afgelopen zes jaar en we kletsen elkaar de oren van het hoofd. Na een wandeling door Chiang Mai zie ik nu ook in dat ik hier waarschijnlijk nooit meer terug zal komen. Er is een hoerenstraat met barren en gogo’s voor een Chinese en westerse klantenkring die waarschijnlijk thuis vertellen dat ze in Chiang Mai en niet naar Pattaya zijn geweest. Schijnheiligheid ten top!
Nog voor tienen nemen we weer afscheid want ik ben doodmoe en ook de biertjes eisen hun tol. Het was erg leuk om elkaar weer te ontmoeten en de volgende keer moeten we maar ergens halverwege een plaats zoeken om elkaar weer te zien. Chiang Mai en Daret’s Guesthouse zijn voor mij nu verleden tijd!
In de straat die we vroeger koesterden om de hippe en artistieke café’s en restaurants zijn nu alle grote Thaise banken, met hun schreeuwende gekleurde verlichting, vertegenwoordigt! Gelukkig zijn de serene tempels er ook nog, maar ze staan er wel als een vlag op een modderschuit!
Pattaya - Chantaburi - Watthana Nakhon - Buriram - Bua Yai - Surin - Si Saket - Khong Chiam - rond Khong Chiam - Mukdahan - Ban Phaeng - Nong Khai - Loei - Bua Yai - Lom Sak - Ban Khok - Nan - Golden Triangle - Chiang Mai 3.916 + 305 = 4.221 Km
