Mijn voet voelde alweer een stuk beter aan toen we op deze mooie maandag in december opstonden. De stralende zon stond aan een helder blauwe hemel en wierp lange schaduwen door de straten van het ontwakende Hong Kong. Vanaf vandaag zal ik het ontbijt niet meer vermelden want het komt mijn strot uit. We hebben al in een kleine supermarkt gekeken maar een alternatief is moeilijk te vinden. Dus we maken die paar ochtenden die we over hebben nog maar af bij de gouden bogen waarna we zeker voor een hele lange tijd niet meer dat bekende fastfood restaurant zullen bezoeken.
Tijdens het eten blader ik door een brochure over Hong Kong. Het is een leuk en interessant boekje dat ik gratis heb opgepikt bij de “Tourist Information”. Er is ook een app voor op je iPhone die je zo kan downloaden in iTunes. De verre stranden van de buiten liggende eilanden en lange wandelingen in de afgelegen nationale parken van Hong Kong zijn voorgoed op de lange baan geschoven. Tijdens een volgend bezoek zullen we dit zeker gaan doen maar de paar dagen die we nog over hebben maken we vol met de wandelingen uit het boekje “Hong Kong City Walks”.
De wandeling zou in Yuen Long zijn, de eerste officiële Heritage wandeling in Hong Kong. We moesten eerst met de metro een flink stuk de stad uit en dan merk je meteen dat je een heel verkeerd beeld hebt van deze stad. Eigenlijk is het net als met Singapore, je denkt meteen aan hoge gebouwen die dicht tegen elkaar aan zijn gebouwd met zo min mogelijk groen ertussen. Maar de werkelijkheid is veel anders. Natuurlijk is het in het centrum dicht gebouwd maar een tiental minuten met de metro brengt je naar de open ruimte die de stad omringt. En dan is het prachtig groen met heuvels en kleine onaangetaste dorpjes verspreid tussen de hoge woontorens.
Vanaf het “Tin Shui Wai MRT station” ging het eigenlijk al meteen fout. Ik moest de aanwijzingen in het boekje wel een paar keer doorlezen en ook het kaartje was niet één van de meest overzichtelijkste. Maar eenmaal op het pad stonden we al snel voor de “Tsui Sing Lau Pagoda”. Dit meesterlijke staaltje van bouwkunst staat hier al sinds 1486, en dat zijn natuurlijk data waar je veel respect voor moet hebben. Hong Kong zorgt gelukkig goed voor zijn erfgoed en in deze pagoda was een oude vrouw aanwezig die bekend was met de problemen van het boekje. Nadat we de toren bezichtigd hadden zette ze ons met veel handgebaren meteen op het rechte spoor naar de volgende stop langs deze route.
De route kuierde langs oude stadsmuren, tempels en familie huizen. Een gebouw waar de hele familie bij elkaar kwam om besluiten te nemen en geschillen op te lossen. Deze huizen zijn vaak honderden jaren oud en de families komen nog steeds op deze plaats samen zoals hun voorouders uit een ver verleden. Allemaal heel mooi en erg indrukwekkend.
De wandeling duurde ruim een uur en was vooral niet al te vermoeiend voor mijn voet. Gelukkig had ik geen enkel probleem met mijn voet tijdens de wandeling tot aan het tijd werd om te gaan lunchen. Deze route was aangevuld met een culinair gedeelte langs lokale restaurants die al tientallen jaren bestaan. Het was een moeilijke keuze maar er moest er één afvallen. En dat werd uiteindelijk de runderballetjes van “Victory Beef Ball”. Het andere gerecht klonk veel exotischer en het waren noedels. Mijn favoriete voedsel dus!
De “Ho To Tai Noodle Shop” was snel gevonden en het restaurant zat tot aan de nok toe vol. We werden opnieuw vreemd bekeken zoals het een paar dagen geleden in een andere uithoek van Hong Kong ook het geval was. Ik keek snel op mijn horloge en zag dat het bijna half twee was. De drukste tijd voor de lunch in elk restaurant in Hong Kong. Het was dus niet vreemd dat het hier helemaal vol zat.
Een oude kleine vrouw in vuile en versleten kledij verscheen uit de keuken en leidde ons zonder een woord te zeggen naar een kleine ronde tafel waar al twee gasten van de noedels zaten te genieten. Hier krijg je geen tafel voor jezelf maar je sluit gewoon aan. Alle stoelen zijn bezet en soms zitten er wel drie of vier verschillende partijen aan één tafel. De vrouw liep in alle stilte weg en kwam terug met een oude vervuilde menulijst waarop de gerechten in ons westerse schrift op vermeld stonden. Ik weet uit ervaring dat niet alles van het Chinese menu op de westerse lijst staat dus ik nam niet eens de moeite om de lijst te bekijken.
Toen de vrouw weer aan de tafel verscheen en ons vragend aankeek werd het natuurlijk tijd om te bestellen. Ik haalde het kleine boekje met de wandelingen er in tevoorschijn en wees op het plaatje naast de naam van het restaurant. De noedels met garnalen eieren en de Wonton soep voor twee personen waren snel besteld. En het was heerlijk! Het was ook vreemd die garnalen eitjes, het leek nog het meest alsof er zacht zand in je eten zat. De eitjes kraakten tussen je tanden waarna er een zachte en delicate vissmaak vrijkwam. De wonton gleden zo naar binnen. Heerlijk varkensgehakt aangevuld met bamboe in een lichte bouillon. Een ervaring als deze maakt het reizen voor mij tot een plezierig tijdverdrijf.
Nog snel een korte wandeling door de smalle winkelstraten van deze buitenwijk en we konden op het hostel aan. Een andere metrolijn dan we tot nu toe gewend waren bracht ons naar een onbekend station. De bordjes in de ondergrondse tunnels wezen ons de weg en zo kwamen we in het K11 Shopping Center weer boven. En hier keken we onze ogen uit. We konden het niet geloven dat dit zomaar achter ons hostel lag en dat we het nog nooit opgemerkt hadden.
In de kamer kreeg ik de schrik van mijn leven. Mijn Garmin Oregon 400t GPS had het bijna begeven. Het rubber rond de aan/uit knop was helemaal ingescheurd en nu was het apparaat natuurlijk niet meer waterdicht. Ik nam wat foto’s van het probleem en nam contact op Garmin in Nederland. Ik hoop dat het een productiefout is maar ik vrees het ergste. Als de rubber bescherming van de GPS bij normaal dagelijks gebruik het zo snel begeeft dan is het zeker geen kwaliteit.
Vandaag gingen we extra vroeg naar de haven. Ik wilde wat foto’s schieten met een meer gelige en oranje tinten er in. En dat ging gelukkig erg goed.
We wilden niet wachten op de lichtshow maar eerst wat gaan eten. Natuurlijk niet te ver weg van de pier vanwaar we de lichtshow zouden bekijken. We waren nog niet zo vroeg op pad geweest voor ons avondeten. En dat was te merken want het was ook nog niet zo heel druk in de restaurants. De koks waren al wel opgewarmd en schotelde ons heerlijke noedels met garnalen en gestoofd varkensvlees voor, aangevuld met een groentegerecht.
Over die lichtshow kan ik weinig meer vertellen. Het meest opvallende was eigenlijk dat het bier in de aanbieding uit China kwam. Twee halve liter blikken Tsingtao bier voor 11,90 Hong Kong Dollar. € 1,15 voor twee blikken bier, mijn avond kon al niet meer kapot. Ze smaakten me uitstekend en voor de lichtshow begon raakte ik in gesprek met een Duitser die al tientallen malen Hong Kong had bezocht. Ik luisterde aandachtig naar wat hij te vertellen had en een paar tips haalden zelfs mijn Filofax. Nog twee dagen te vullen in deze fantastische wereldstad.
