Wat kan een mens snel veranderen! Gisteren kon ik met Lyka lezen en schrijven en vandaag was het trekken en duwen. Het begon al met dat verdomde laat opstaan waar ik zo’n verschrikkelijke hekel aan heb. Er was vanochtend geen beweging in dat kleine kreng te krijgen en alleen maar omdat ze een eindeloos aantal meldingen op Facebook had gekregen. Ik kon mijn benen en kuiten ook goed voelen dus voor vandaag had ik een korte wandeling op Hong Kong eiland gepland.
Nadat ze eindelijk zo ver was om met me te gaan ontbijten bij McDonald’s had ik al drie koppen koffie op en trok krom van de honger. Die broodjes met een gebakken ei en zo’n plat worstje beginnen ons nu langzaam de keel uit te komen en Lyka dacht dat het misschien wel een goed idee was om de pannenkoeken te proberen. Helaas voor haar waren ze koud en ik had na de slechte start van vandaag ook weinig zin om voor haar aan de counter te gaan klagen. Het bestellen was al een klein probleem want over het algemeen spreekt het personeel in de restaurants in Hong Kong maar heel weinig en slecht engels. De Chinezen van over de grens zijn nu de goedkope arbeidskrachten geworden.
Het was al over elven toen we eindelijk aan deze derde dag in Hong Kong konden beginnen. Lyka kwam met het idee om eerst maar eens over de Avenue of Stars te gaan wandelen. En zo zit ze dan ook weer in elkaar! Lastig of moeilijk en dan komt ze ineens met een prima idee.
De Avenue of Stars is een tribuut aan de sterren van het witte doek die Hong Kong in het verleden en het heden heeft voortgebracht. De wandeling ligt heerlijk langs de natuurlijke haven en op elk moment van de dag is het er heerlijk genieten van het uitzicht over de skyline van Hong Kong Island. De meeste sterren zijn ons natuurlijk onbekend en op de vraag wie we allemaal kunnen herinneren dan klinkt meteen in koor: ‘Bruce Lee en Jackie Chan’!
Bruce Lee is natuurlijk ook hier een legende! Maar Bruce Lee is niet in Hong Kong geboren zoals zoveel mensen denken maar hij is in Hong Kong op 20 juli 1973 overleden. Bruce Lee was een Amerikaanse chinees die in Hong Kong opgroeide. Hij werd bekend als de gemaskerde helper in “The Green Hornet”. Hij speelde de rol van Kato. De televisieserie wordt gezegd een flop te zijn omdat iemand met een bijrol (Bruce Lee) belangrijker werd dan de hoofdrolspeler. Na zijn terugkeer in Hongkong begon Lee de films te maken die hem zijn uiteindelijke bekendheid zouden opleveren. Wie kent niet de de films , The Big Boss (1971), Fist of Fury (1972), Way of the Dragon (1972) en Enter the Dragon (1973)? Stuk voor stuk klassiekers uit het Kung Fu genre.
Jackie Chan is nog wel onder ons en hij heeft zijn handafdrukken achter gelaten in de “Avenue of Stars”. Lyka moest natuurlijk snel tussen de vele groepen Chinezen toeristen haar kleine handen in de afdruk plaatsen, vandaar deze vreemde foto.

We hebben vanaf het begin afgesproken, en dat is voor iedereen een goede regel om te onthouden als je op een drukke of vreemde plaats bent: ‘Als we elkaar kwijt raken ga je terug naar de plaats waar we elkaar het laatst gezien hebben. En daar blijf je wachten totdat ik je heb gevonden!’

Geen Lyka dus ik liet me langzaam langs de gladde crèmekleurige tegeltjes van het “Hong Kong Cultural Centre” zakken.‘Zou ze dan echt denken dat ik naar haar op zoek zou gaan?’, mooi niet dus.Na een kwartiertje kwam ze als een wild dier dat eerst je vertrouwen had moeten winnen weer dichterbij. Een vriendelijke glimlach op haar gezicht. Jammer van de verloren tijd! Het was de hoogste tijd om met de veerpont de oversteek naar Hong Kong Island te maken.
Eerst nog een korte stop bij de Apple Store want ik had een vriend beloofd om te kijken of we een iPhone 4S voor hem konden meebrengen. Maar het lijkt wel of ze hier nog gekker zijn op die gadgets dan de mensen i Europa. Elke dag worden er een onbekend aantal van die iPhones beschikbaar gesteld die je de volgende dag persoonlijk moet komen ophalen. Niemand weet wanneer en hoeveel er online komen. Ze houden ook goed in de gaten wie er de laatste maand een iPhone hebben gekocht want het is maximaal 2 stuks per persoon per maand! Wel slim van Apple om zo zelf een tekort te creëren!
We zochten nu eerst naar het begin van de “Travel through time Central & Western District” wandeling. Nog geen blok verder begon Lyka alweer te klagen dat ze trek had en dat ze wilde eten. Om eerlijk te zijn had ik ook wel trek maar de prijzen op de posters en aanplakbiljetten in de etalages en op de menukaarten spraken me niet zo aan. We waren in het financiële hart van Hong Kong met haar yuppies en grootverdieners. HK$ 140 (€ 14,-) mag misschien niet al teveel zijn voor een goedverzorgde lunch maar als je voor twee personen moet betalen en je bent toch een beetje op een budget dan is het al snel een te groot bedrag. Er zat dus niets anders op dan verder te zoeken.
Lyka zag de magnetron spaghetti van de 7-11 niet zitten en zo kwamen we na ruim een half uur zoeken bij een klein Chinees afhaalrestaurant waar we voor HK$ 79 wel terecht konden. Onbekend vlees, jungle meat, met rijst een wat groente in een wit styreen bakje. Elastiekje erom met een set eetstokjes, een plastic lepeltje en een servetje er onder geklemd.

Op een bankje in een klein park naast de Cosco Tower genoot ik van de onbekende vlees en worst soorten dat ik wegspoelde met een flesje Coke Zero waar ook nog de prik van af was. Het leek wel of vandaag alles tegen zou zitten. Lyka was duidelijk minder blij met haar keuze. Haar geklaag maakte dat ik me voornam om de volgende keer gewoon de magnetron spaghetti uit de supermarkt te eten.
De wandeling was ook meteen aan een eind gekomen want bij het horen van het woord “Facebook” kreeg ik plotsklaps de krampen in mijn maag en met allebei flink de P er in gingen we weer naar onze, veel te kleine, kamer terug.
De MacBook en iPad zijn de ogen naar de virtuele wereld waarin veel mensen rondzwerven en verdwalen. Eenzaamheid is troef terwijl je meer dan vijfhonderd vrienden hebt! Gelukkig had ik nog stapels foto’s te verwerken zodat ik me ook niet verveelde met de zoveelste kop koffie in de hand.
Het liep al tegen negen uur toen we eindelijk voor het avondeten op pad gingen. We hadden de strijdbij begraven en afgesproken dat we morgen naar “Disneyland Hong Kong” zouden gaan. Vrijdag aanstaande zouden de kinderen kerstvakantie krijgen en met zoveel kinderen vrij zou het sprookjespark vrijwel zeker overlopen.
Tijd om te zoeken naar een optie voor een ander restaurant hadden we niet echt en met de misser van de lunch in haar achterhoofd stemde Lyka al snel in met het idee om weer in hetzelfde restaurant te gaan eten. En het was opnieuw goed.
Varkensribbetjes voor Lyka en gebakken rijstnoedels voor mezelf.
Ik ben en blijf nu eenmaal een liefhebber van noedels.
Na het eten waren alle problemen van vandaag vergeten en met zijn tweeën wandelden we door de ondergrondse catacomben van de metro naar de haven van Hong Kong. Het is een schitterend gezicht om de verlichtte skyline te zien. Zeker wanneer er al die kerstverlichting extra brand.
Ik kocht bij de 7-11 voor HK$ 14,50 (€ 1,45) twee halve liter blikken San Miguel bier en op een beschut plaatsje uit de wind genoten we samenvan het uitzicht.
Maar een fotograaf blijft een fotograaf! Toen het groepje jongens als meeuwen voor ons op de reling neerstreek schoot ik een paar plaatjes alsof het om een popband ging.
Nadat ik klaar was overhandigde ik ze een business kaartje met de mededeling dat ze me maar moesten e-mailen, en ze waren daar erg blij mee.
