Thailand: Een roadtrip van vier maanden

Pattaya (Boxing Roo) 8), vrijdag 7 mei 2010

Na mijn korte verblijf in Nederland kan ik eindelijk weer op pad. Niet omdat ik het in Nederland niet naar mijn zin, of weinig te doen, heb maar gewoon omdat ik me dan zinloos voel.
‘Zinloos?’
Ja, ik heb het de hele dag druk en aan het einde van de dag blijk ik niets, of weinig, te hebben voor elkaar gekregen. Ik heb moeite met het schrijven van mijn avonturen en mijn camera krijgt ook een onverwachte vakantie. Er zijn zelfs onbewerkte foto’s blijven liggen die ik later nog wil verwerken en op de OYPO website zal plaatsen.
Dus mijn excuses aan de jongens van het tweede van NIVO-Sparta maar later deze maand worden de foto’s alsnog geplaatst. Deze excuses gaan hand in hand met de felicitaties voor het behaalde kampioenschap. Ze spelen nu weer op het hoogste niveau dat voor dit tweede team mogelijk is.
Het is donderdagochtend en Tettje en ik gaan met “Egypt Air” naar Bangkok. Kwart voor elf stappen we in de trein richting Schiphol. Onze vriend Henk de Vries is persoonlijk naar het station gekomen om afscheid van ons te nemen en ons een behouden vaart te wensen. Ik kijk er naar uit om Henk later tijdens mijn reis weer in Thailand te ontmoeten. Misschien gaan we samen nog wat andere landen bezoeken in Zuidoost-Azië.
De trein in Nederland is een relatief goedkoop en comfortabel vervoersmiddel naar onze nationale luchthaven Schiphol, je kan de auto maar beter vergeten vanwege de onvoorspelbare file’s op de A2.
met een broodje en een drankje in de hand stappen we op Utrecht CS in de trein naar Schiphol. Het lijkt erop dat er elke tien minuten een trein richting de nationale luchthaven gaat. Wat me nog het meeste opvalt is dat mijn reisgenoot vandaag heel ontspannen is, dat is in het verleden wel eens anders geweest! Dit is alweer onze vierde reis samen en heb hem langzaam er in zien groeien. Het wordt voor hem alleen nog maar beter en voor mij een stuk gemakkelijker.
Ruim drie uur voor het vertrek naar Caïro zijn wij op Schiphol aanwezig om de mededeling via de omroepinstallatie aan te horen dat je twee uur van te voren aanwezig moet zijn. We hebben dus nog een uur de tijd om wat te eten en te drinken.

Gelukkig beginnen alle onderdelen van de overdadige beveiliging sinds de aanslag on het “World Trade Center” in New York slijtage te vertonen. Laptops en kleine flesjes vloeistof kunnen gewoon in de rugzak blijven. Alleen de echte grote flessen moeten tevoorschijn worden gehaald. Het is ook niet echt druk op Schiphol!
Na Een paar biertjes aan de bar bij “Cees de Snor” gaan we net op tijd richting de gate. Het is overigens de laatste keer in “de Voetbal” van Schiphol omdat er deze zomer de vertrekhal wordt gerenoveerd en de voetbal niet meer terugkomt. Het zal in september dan wel zoeken worden naar Cees in zijn nieuwe bar.
De eerste vlucht, van ruim vier uur, naar Caïro vertrekt een half uur te laat en vliegt letterlijk en figuurlijk om. Na het eten van een halal vis, en heel veel groente, maaltijd, die overigens voortreffelijk was, en een dutje van twee uur landden we in Caïro voordat we het in de gaten hebben.
De paniek slaat wel meteen toe omdat we nog maar twintig minuten over hebben om onze tweede vlucht naar Bangkok te halen. Alle paniek is voor niets geweest want er is een nieuw zomer vluchtschema bij “Egypt Air” in werking getreden. Daardoor hebben we toch nog een uurtje om rustig naar de volgende gate te gaan.
Een oplettende en corrupte douanier probeert mij mijn oplaadbare AA-batterijen afhandig te maken bij een controle van de bagage die we in de cabine mogen meenemen.
‘No batteries’, blijft hij als een geprogrammeerde robot herhalen terwijl ik hem hard uit sta te lachen.
Dat harde lachen brengt hem zichtbaar in verlegenheid want geen enkele passagier van een vliegtuig heeft er ooit van gehoord dat oplaadbare AA-batterijen aan boord van het vliegtuig verboden zijn. Wanneer de douanier begrijpt dat zijn poging vruchtloos blijkt begint hij schaapachtig hard met mij mee te lachen.
‘Zo, dat probleem heb ik ook weer met mijn charmes opgelost!’
Tijdens de korte overstappauze neem ik in Caïro een koud biertje en Tettje maakt zich uit de voeten met een Pizzapunt.
‘Tettje een pizzapunt?’
Ja, ik sta er zelf ook een beetje van te kijken en dit is dan ook meteen het keiharde bewijs dat mijn reismaat erg is veranderd.
Het vliegtuig van Caïro naar Bangkok zit niet helemaal vol en er blijkt zelfs heel veel plaats achterin te zijn. Dat is wel jammer want als ik dat eerder had gezien dan had ik kunnen slapen op vier stoelen! De drie stoelen voor mij zijn gelukkig ook vrij en na een kort gesprek met de sexy Egyptische stewardess kan ik nog voor het opstijgen verkassen en de drie stoelen voor mezelf opeisen.
Met wat extra beenruimte en niemand naast me wordt de lange reis naar Bangkok een stuk aangenamer! Een maaltijd van rundvlees en pasta, voor het slapen, vult me voldoende en met oordoppen als toetje slaap ik binnen enkele momenten als een roosje.
Rond half negen lokale tijd, in de lucht boven India, gaan mijn ogen weer open en we vliegen al boven de golf van Bengalen. Het duurde nog maar een uurtje voordat het licht in de cabine aanging en het ontbijt word geserveerd. Ook het ontbijt is acceptabel maar de koffie krijgt een rapportcijfer 4! Koffie hoog is de lucht is nooit te drinken, dat komt door het luchtdrukverschil.
Egypt Air is aan te bevelen wanneer ze goedkope tickets hebben, voor de normale prijs zou ik niet met ze vliegen. Gewoon op het internet boeken en betalen. Hou er wel rekening mee dat er bij een betaling met een creditkaart van een ander je wordt geweigerd. De houder van de creditkaart van de boeking moet samen met je reizen!
We blijven nu vier dagen in Thailand om een beetje te ontsapannen en uit te rusten voor onze reis naar Taiwan. Tijdens het wachten op de bus naar Pattaya, wat nu de beste en de goedkoopste manier van reizen is, komt er een optocht van meisjes in Thaise klederdracht voorbij. Dat schreeuwde er natuurlijk om mijn camera weer te gaan gebruiken. Mooie plaatjes van mooie Thaise meisjes.
Na anderhalf uur in de bus stappen we op het busstation in Noord-Pattaya uit en zoeken het minibusje dat ons naar ons hotel zal brengen. Vijfentwintig uur zijn we onderweg geweest! Na een douche en een hazenslaapje gaan we op stap in Pattaya, het avondeten schiet er wel bij in en om twaalf uur liggen we voldaan op bed.