zaterdag 22 mei 2010

Taiwan, de “Lotus Pond”

Kaohsiung (San Duo Hotel)

Voor een stad met anderhalf miljoen inwoners heeft het zeker het minste aantal pagina’s met bezienswaardigheden in de Lonely Planet. Vandaag hebben we nog de “Lotus Pond”, een natuurlijk meer in het noorden van de stad te bezichtigen en dan zit het er op in deze enorme moderne en uitgestorven stad.
Het meer is al eeuwen oud en world al honderden jaren bezocht door de lokale bevolking, priesters, monniken, vorsten, edelen en leiders van Taiwan. Het is dan ook niet vreemd dat hier enkele van de meest invloedrijke tempels in Taiwan zijn gebouwd. Een jaar geleden heeft het park, ook weer met een hoog braderiegehalte, een flinke oppoetsbeurt gekregen toen de World Games in Kaohsiung waren neergestreken.
De rit met de ondergrondse was eenvoudig en ik liet me door Tettje leiden. Tett is deze reis druk met het leren kaartlezen en om eerlijk te zijn gaat het steeds beter. Er was ook nog een andere reden om naar R16 (Zuoying), in plaats van naar R15 (Ecological District), te reizen. Namelijk de "THSR", Taiwan High Speed Rail, is de tegenhanger van de Shinkansen in Japan en wij zouden misschien wel een stukje met deze trein willen reizen. Het station is precies bovenop het metrostation gebouwd dus dat was geen probleem. De prijs van het kaartje zou ik later wel op het internet opzoeken want dat kon nooit veel zijn voor een ritje van vijftig kilometer.
En trokken we onder een brandende zon richting het meer. Leegstaande hoogbouw rond het nieuwe station verraadde dat ze misschien iets te optimistisch waren geweest bij het plannen van deze nieuwe buurt. Een fout die ik wel vaker in Azië heb gezien. Tegenover een markt zagen we de eerste tempel die we wilden bezoeken. Weer een “Confusius Temple”! Er moeten er wel honderden zijn in Taiwan en deze filosoof wordt overal geëerd voor zijn bijdragen aan de menselijkheid en bestuurbaarheid van de mensen. Soberheid kan toch ook wel mooi zijn!

We zetten onze ontdekkingstocht voort langs de westzijde van het meer. Daar zijn de mooiste tempels gebouwd. Het wordt nog warmer en we gaan op zoek naar wat te drinken en dat blijkt veel moeilijker dan we ons ooit hadden kunnen voorstellen. Er was geen spoor te bekennen van een 7-11 of Familymart. Waarom is me ook een raadsel maar het hield wel in dat ik me to het water moest wenden dat ik gratis in een grote tempel kreeg.
Vanaf verre konden we het enorme beeld van Yuan-Di al zien. Het beeld is aan het einde van een pier gebouwd die zeker een meter of honderd lang is. Een stortvloed van kleuren en Chinese goden kwam er over ons heen. Natuurlijk hebben we allemaal al veel van deze beelden gezien maar in het midden van een meer op de kop van een pier maakt het toch wel bijzonder.

Vanaf de pier hadden we ook een goed overzicht over het meer en we konden de laatste tempels vanaf verre zien. De laatste tempel van vandaag zou meteen het hoogtepunt vormen. Maar eerst kwamen we nog langs de “Spring and Autumn Pagodas”, meer kleuren en beelden aangevuld met draken en watermonsters. Die Chinezen hebben heel wat goden en fabelfiguren goed te stemmen op een dag!

Wat was het verschrikkelijk warm, de vochtigheidsgraad lag zo hoog dat het wel leek dat je onder water liep. Ik was nat tot op het bot en alleen de onderste rand van mijn korte broek was nog droog. Heelijk die tropen! En de douche die in een verre toekomst vanavond op me wachtte zou ook een heerlijke verfrissing zijn. En daar waren we dan aangeland bij de “Dragon & Tiger Tower”. Waarom zou ik proberen deze mooie verschijning te beschrijven als ik zulke mooie foto’s heb.




Dragon Tiger Tower in Kaohsiung

Het was net half twaalf geweest maar voor ons zat de dag er al op. Het is fijn als je vroeg begint dan ben je ook op tijd klaar. Mijn speurende ogen zagen in de verte een grote zeven omringt door oranje, groene en rode strepen. We waren gered! En ik kon eindelijk een ijskoude Coke Zero drinken. De koelte van de airconditioning was zo aangenaam dat we ook maar meteen wat te eten namen, knakworsten en rijstrolletjes. Er was gratis internet en we speelden natuurlijk wat met onze iPhones. Om de weersverwachting moesten we nog het hardste lachen. Morgen 90% kans op regen! We keken met onze gezichten tegen het glas naar boven en zagen de blauwe lucht. We moesten er samen nog harder om lachen!
‘Regen?’
‘Zeker!’
‘En strenge vorst!’
We konden onze ogen niet geloven. Na drie kwartier moesten we toch echt verder.
De warme vochtige lucht omsloot ons en binnen vijf seconden waren we weer net zo nat als drie kwartier geleden.
‘Snel naar het hotel!’ was het motto en wij spoeden ons richting het dichtstbijzijnde metrostation.
Na een korte middagrust en internetsessie was het weer tijd om te gaan eten. En dat is in Taiwan altijd een plezierige gebeurtenis. Zeker toen ik op de terugweg naar het hotel een avondmarkt, of althans iets wat er op leek, had gezien. We waren aan wat anders toe en en in overleg kozen we om daar maar eens te gaan kijken.
Recht voor de 7-11 was er een tentje dat gebakken mie verkocht. We keken over de borden van de gasten die zaten te eten.
‘Tett, mie met vlees?’, vroeg ik zonder er bij te vermelden wat voor vlees.
‘OK!’, antwoordde mijn maat resoluut.
‘Dan haal ik binnen een paar pilsjes’, lachte hij terwijl hij de winkel instapte.
Bij het toasten op weer een mooie dag vermeldde ik dat we geitenvlees op het bord hadden liggen. Tettje verblikte of verbloosde niet en haalde zijn schouders op. Hij keek eens om zich heen en begon de vochtige hete noedels naar binnen te slurpen.
‘Dat was in het verleden wel eens anders geweest!’, dacht ik hardop.

Mijn reismaat is heel veel veranderd in de vier keer in drie jaar die we nu samen op pad zijn geweest. De noedels waren hemels en de biertjes smaakten ook goed. Op de terugweg kwamen nog lang een stalletje dat “Takoyaki” verkocht en ik had niet veel overredingskracht nodig om Tettje dit te laten proberen.
‘Heerlijk’, zei hij met een brede glimlach.
We keken omhoog en zagen een grote heldere maan aan een wolkeloze hemel staan.
‘Morgen 90% kans op regen!’, lachten we.
‘Zeker!’
En zo was er weer een einde aan een zo niet nog mooiere dag gekomen. Morgen gaan we op pad naar een eiland.
Copyright/Disclaimer