Onze laatste dag alweer en om eerlijk te
zijn kijken we er naar uit om Taipei achter ons te laten. We hebben het wel zo’n beetje gehad en gezien in deze wereldstad. Het weer is opgeklaard maar de mist hangt nog steeds tussen de bergen boven Taipei. Het uitzicht zou dus niet van postkaart kwaliteit zijn.In de Lonely Planet stond een stukje over een plaats in de bergen waar vroeger thee werd verbouwd en nu was omgetoverd tot een heerlijke plaats in de bergen met veel speciale theehuizen. Om er te geraken moest er een rit met de kabelbaan worden gemaakt en dat sprak mij persoonlijk wel aan.
Twee keer werd er overgestapt in de ondergrondse en Tettje had alles goed onder controle. Hij hield een scherp oog op de berichten van de lichtkrant boven de deuren in de treinen. We gingen naadloos van de rode naar de blauwe en toen weer over naar de bruine lijn. Aan het eindstation zouden we uitstappen en de kabelbaan naar “Maokong”. Het werd steeds drukker in de trein en wij waren dus niet de enige die dit idee hadden op deze mooie zondag. De rit met de kabelbaan betaalden wij opnieuw, jullie raden het al, met de OV-chipkaart. Er werd zelfs vriendelijk verzocht om met die OV-chipkaart te betalen om lange rijen voor de kassa en automaten te voorkomen.
‘Nederland loopt jaren achter!’, het is maar dat jullie het weten hoeveel er van ons belastinggeld wordt verkwist en verkwanselt!
De rit omhoog was erg mooi over de heuvels en de beboste hellingen, maar het bleef wel jammer dat het zo heiig was. Het uitzicht op de stad werd bijna geheel in de grijze mist opgeslokt. Alleen het silhouette van de Taipei 101 was zichtbaar. Op de top aangekomen stond ons nog een grotere verrassing te wachten! Niets romantische theehuizen, niets geen theeplantages, alleen betonnen blokkendozen en paden die naar waarschijnlijk naar niets leiden. Wij kozen de gemakkelijkste weg en gingen meteen weer aan boord van een gondel om de reis naar beneden te aanvaarden.
Maar nu was er wel een probleem want ik had niets meer op de lijst staan wat we nog konden bezoeken. Na een kort overleg met Tettje gingen we eerst koffie drinken aangevuld met een “doughnut”, want dat was ons gisteren ook goed bevallen. Bladerend in de Lonely Planet vond ik nog één gebouw dat ik misschien wel wilde zien.
Het “Core Pacific City” ligt niet echt in het centrum maar de wandeling van het metrostation naar het winkelcentrum zou ons opnieuw mooie gezichten op de Taipei 101 geven. Aangekomen door de BaDe road leek het eerst op niets maar vanaf de achterzijde is het één van de, zo niet het meest, vreemde gebouwen die ik ooit heb gezien. Het is een enorme bruine bal die voor een groot gedeelte in een flatgebouw steekt. Vreemd maar wel mooi. Het is zo avantgardistisch dat het zelfs misplaatst lijkt in een moderne stad als Taipei.
Eenmaal binnen was het allemaal alleen nog meer indrukwekkender. De bal loopt door tot in het atrium van het winkelcentrum. In de bal zitten zes verdiepingen met winkels en een kinderspeelplaats. Ergens halverwege lopen er dan ook nog twee roltrappen op en neer vanuit de bal naar de flat. Het deed mij nog het meest aan de “Death Star” uit “Star Wars” denken. Het is moeilijk te beschrijven, kijk maar naar de foto’s?
Nog vol met wat we gezien hadden gingen we op huis aan. Een beetje trek was voldoende om ergens langs de straat een Taiwanese wrap te eten. Een soort ongebakken loempia met groenten en vlees er in. Heel smakelijk allemaal maar een beeldje van een monnik moest wel op de foto.
Onze dagen in Taipei zitten er op en morgen gaan we zuidwaarts naar Hualien.
