donderdag 20 mei 2010

Taiwan, langzaam naar het zuiden

Kaohsiung (San Duo Hotel), 20 mei 2010

Lekker uitslapen en bijkomen van de tocht van gisteren kon vandaag maar het zit niet in ons systeem. Om acht uur stonden we al naast ons bed om de rugzakken in te pakken. De twee andere snuiters hadden Tettje weer een nacht uit zijn slaap gehouden. Zelf had ik niets gemerkt want de drie biertjes en de oordoppen deden hun werk.
Mijn benen voelden prima en van de dertig kilometer was niets of weinig meer te merken. Het wachten tot 11:17 was wel moeilijk, wij houden namelijk van “hurry up” en niet van rustig aan doen. Het ontbijt bestond uit krentenbrood en een kop koffie met melk en suiker. Het is moeilijk voor te stellen hoe smerig dat smaakt als je alweer een halfjaar van de zoetjes af bent.
We keken elkaar aan en kozen er maar voor om te vertrekken naar het treinstation. Het wachten in het treinstation van Hualien maakte dat de tijd een stuk sneller ging. Een sandwich en een flesje koude thee. Een lange stoet Chinese meisjes die er met de dag beter uit gaan zien. En heerlijk naar die vreemde Chinezen kijken die waarschijnlijk hetzelfde over ons dachten. Net voordat we op de trein stapte kocht ik een extra flesje groene thee en twee koffie. Netjes verpakt in een bruine papieren zak zette ik ze op mijn stoel en zocht voor de laatste keer het toilet op. Tett was wel nieuwsgierig wat er in die bruine papieren zak zat!
Tettje was met zijn “hotte koffie” zo blij als een kind met zijn eerste fiets. Met een brede glimlach voegde hij de melk toe en zocht een plaatsje aan het raam. We zouden proberen om de komende vijf uur op dezelfde plaats, niet de toegewezen plaats, te blijven zitten.

De treinreis liet ons opnieuw veel verschillende gezichten van Taiwan zien en het meest vreemde was eigenlijk toch wel dat het de indruk gaf van een tropisch eiland doorweven met brede, droge, rivieren. Bananen en cocospalmen in overvloed, tropische vruchten en eindeloze boomgaarden. Taiwan is zeker een goede bestemming voor een avontuurlijke reis. Het eiland is niet echt groot, iets groter dan Nederland, maar wel heel gevarieerd.

De mp3 muziek uit de iPhone hielp de reis sneller te laten verlopen. Hits uit de jaren zeventig, de tijd vliegt!

Precies op tijd kwamen we in Kaohsiung aan en begon de zoektocht naar het geboekte hotel. De ondergrondse werkt zoals in elke grote stad in Azië en de aanwijzingen op de borden zijn allemaal in het chinees en het engels. Een fluitje van een cent dus! Binnen een kwartier stonden we in de lobby van het hotel.
Het “San Duo Hotel” zag er meteen goed uit. Je kan aan de receptie al zien dat het wel goed zit. Maar er was wel een kleine hobbel, die werd binnen tien minuten glad gestreken. Er stond namelijk een tweepersoonsbed in de kamer en dat ik toch duidelijk een twin room had geboekt. De twee bedden werden uit elkaar geschoven en opnieuw opgemaakt. Kamer 612 was nu ons domein!

Nu moesten we vanavond nog twee zaken afhandelen. De was moest worden gedaan en er moest worden gegeten. In de omgekeerde volgorde dan. Na een biertje bij de 7-11 viel ons oog op het openlucht restaurant tegenover de supermarkt. Tettje zag het Chinese eten inclusief de vis meteen zitten, en ik verbaas me daar nog elke keer nog over. Tettje is in drie jaar meer dan honderd procent veranderd in zijn eetgewoonten! Hij probeert nu alles en “Nee, dat lust ik niet” komt niet meer in hem op. Een veelvoud aan gerechten werd besteld terwijl Tett aan de overkant nog wat koud bier haalde.

En het eten was hemels! De bazin van het restaurant kwam persoonlijk polshoogte nemen om die twee westerlingen met eigen ogen te zien. Er kwam nog een fles bier tevoorschijn en wij moesten toasten op gebrabbelde Chinese woorden.

Bij terugkomst ging alles wat we nog aan hadden ook in de was. We hadden namelijk echt niets meer in de rugzak dat nog schoon was.
‘Het waswater zou in Nederland als chemisch afval moeten worden behandeld’, grapte ik.
Om half tien zat deze verplaatsing er op en we gingen ons bezig houden met de komende dagen in Kaohsiung. Er is hier voldoende te zien en te doen.
Copyright/Disclaimer