Weer iets meer opgeknapt stond ik vandaag op en vandaag zou onze laatste dag in Tainan zijn. Het enige wat we nog niet gezien/bezichtigd hadden was het “Anping Fort (Fort Zeelandia)”. Hollandse glorie uit een ver verleden in een ver land. Uit de tijd dat “Batavia” nog een begrip was en d’n Hollanders hele landen leegroofden.
Het hotel was vol en ons vertrouwde persoonlijke ontbijtje maakte plaats voor een overvloedig buffet van Taiwanese heerlijkheden. Fijn wanneer je Chinees bent maar voor een westerling die gewend is aan een sneetje brood met jam is het wel een hele overgang. Voor mij maakte het niet zo heel veel uit en ik at wat groente met gestoomd brood.
Mijn bloedsuikers lopen wel licht op en de stoelgang is nog steeds verstoord, ik heb nu ook hevige buikkrampen er bij gekregen. Het is en blijft behelpen! En zo stapten we de lichtbewolkte wereld in op zoek naar een bushalte. Bussen en treinen zijn in Taiwan goed te berijden en de meeste hebben ook Engelse aanwijzingen over de bestemming en de plaatsen waar er wordt gestopt. En zo zaten we al binnen tien minuten in een bus op weg naar Anping. Anping was de haven geweest en het andere fort, “Chihkan Towers (Fort Proventia)”, lag meer in het achterland maar wel aan de rand van een flinke binnenzee. De twee locaties zijn nu aan elkaar gegroeid en het enige dat nog herinnerd aan het water is een kanaal dat een honderd jaar geleden door de Japanners is gegraven.
Zondag is een perfecte dag voor de inwoners van Taiwan om er massaal op uit te trekken en te genieten van eten en braderiën. Het zijn en blijven op dat gebied echte Chinezen. Na aankomst in Anping bezochten we eerst het “Anping Oyster Shell Cement Kiln Museum”. Het lag aan het begin van de wandeling en ook hier zijn, volgens de legendes, Hollandse invloeden. Het zouden namelijk de Hollanders zijn geweest die de oorspronkelijke
inwoners geleerd hebben om kalk te branden van de schelpen. Deze kalk was een enorme stap voorwaarts bij het bouwen van stenen gebouwen. We waren er zo klaar en het was meteen ook mijn tweede toiletbezoek van de dag.En toen stonden we aan de rand van de braderie! We baanden ons een weg door de stroom toeristen en lokale bevolking. Het zou natuurlijk wel vreemd zijn als we hier niets nieuws zouden ontdekken. Dat nieuwe vonden we tussen de Taiwanese kroepoek en knakworsten. Ouderwets snoepgoed! Suikergoed en handgemaakte lolly's zoals ik die als kind bij van Diggelen op de hoek van de Nieuwstraat kocht. Vliegensvlugge handen van een oud vrouwtje toverde een blok kneedbaar zoet tot een kluwen van zoete dunne draadjes. Het meel dat werd gebruikt zorgde er voor dat de draadjes niet aan elkaar kleefden door de hoge luchtvochtigheid. Een mooi schouwspel om te zien! De kluwen werd dan in stukken geknipt die op haar beurt weer werden gevuld met wat gebrand sesamzaad.
We sloegen het fort niet over want daar waren we tenslotte voor gekomen. De TW$ 50 toegang (€ 1,25) waren de kosten niet en de toiletten waren schoner dan ik had verwacht. Alleen kan ik over het fort weinig vertellen want de Japanners hebben alleen een stuk muur laten staan.
De regen was ook weer terug van weggeweest en na een korte wandeling door Anping gingen we weer op weg naar Tainan. De rit in de gratis bus.
‘Ja, jullie lezen het goed!’
Na de rit in de gratis toeristenbus vielen we weer het hotel binnen waar het personeel meer dan vriendelijk is. Het moet wel het meest vriendelijke hotel zijn waar ik ooit geweest ben.
We gingen in overleg. En mijn voorstel was om nog twee nachten langer in dit hotel te blijven en de twee gewonnen dagen te gebruiken voor dagtrips. Wel onder de voorwaarde dat we twintig procent korting op onze overnachtingen zouden krijgen. Tettje vond het ook een goed idee en onderweg naar het avondeten vroeg ik of het mogelijk was dat we nog twee nachten in dezelfde kamer konden blijven. De manager moest worden geraadpleegd per telefoon en binnen tien minuten was alles geregeld. Twee nachten langer voor TW$ 1680 inclusief ontbijt.
Nu dit zeker was konden we tijdens het avondeten plannen voor de komende twee dagen maken. Het eten was simpel en heel gezond, maar ook wel lekker en vooral met een paar koude biertjes er naast. De plannen werden gesmeed en morgen gaan we treinen naar “Alishan”.
