Nederland: Je huis uitgezet en dakloos, wat nu?

Pattaya (Boxing Roo (8))

Wat lees ik de laatste tijd regelmatig in de krant!
'Het gaat slecht op de woningmarkt en 2012 zal voor veel gezinnen een rampjaar worden!'
'De Euro ligt op intensive care en alleen Italië kan als grote barmhartige natie haar hand in eigen boezem steken en de solidariteit en de munt in Europa redden'

'Maar gaat het echt wel zo slecht in Nederland?'

Op mijn Facebook pagina's zie ik foto na foto van de uitbundige kerstdiners! Een vriend, of bekende, spreekt zelfs van een zestien gangen menu op tweede kerstdag. Dat moeten dan toch wel hele kleine porties zijn om niet te exploderen voor de druivengelatine in Champagne als toetje wordt geserveerd. De supermarkten hebben nog nooit zo'n goede omzet in december gedraaid en de banken zijn blij omdat ze minder risicovol geld hoeven uit te lenen.

'Klinkt dat niet allemaal vreemd?'

Maar als de banken geen leningen meer aan de consumenten verstrekken dan hoeven de consumenten minder rente te betalen. Dat overgebleven geld vloeit dan weer in de kassa van de supermarkten. Dus eind goed al goed voor de Nederlandse regering in de vorm van BTW en andere belastingen. Minder schulden is sowieso goed voor iedereen! Die rente aftrek op je hypotheek klinkt leuk maar het is uiteindelijk je eigen geld dat je indirect terug krijgt en waarvan de regering hoopt dat je het meteen weer uitgeeft aan onzinnige zaken in de Blokker en de IKEA. Maar terug naar mijn oorspronkelijke vraag!

'Maar gaat het echt wel zo slecht in Nederland?'

Dit artikel uit "de Pers" over de "elektronische uitgave de daklozen krant" van vandaag:

Daklozen teleurgesteld in iPad-editie daklozenkrant


ZWERVERS HEKELEN DE MATIGE GEBRUIKERSVRIENDELIJKHEID EN HET TEKORTSCHIETENDE VERDIENMODEL VAN DE NIEUWE APP.


Dirk-Jan Hoek en Jochem van den Berg
Den Haag
Straatkrantverkoper Koos Gerritsma uit de Schilderswijk vindt de introductie van de app ‘op zich een goed idee’. Maar hij is ontevreden over de usability van de app. Gerritsma: ‘Ik vind het erg jammer dat er weer gekozen is voor die obligate printmetafoor. De app is echt een één- op-éénkopie van de gedrukte versie. Dat er niets gedaan is met progressieve informatieonthulling is een gemiste kans.’
Uitgever Straatnieuws bestrijdt deze mening: ‘We hebben opzettelijk de look and feel van de authentieke straatkrant vastgehouden. Wij kennen onze lezers en die houden niet van verandering.’
Marlous de Vries, dakloze in Transvaal, is niet te spreken over de compatibiliteit van de app. ‘Ik was blij dat er ook een Android-versie is. Maar als ik die bekijk op mijn HTC dan ziet het er totaal anders uit dan op mijn Galaxy. Op mijn Kindle doet hij het helemaal niet en op mijn Nexus lopen de letters van het scherm.’
Veel verkopers ontberen daarnaast vertrouwen in het verdienmodel van de app. De Vries: ‘Het was hoog tijd dat ze in deze markt zouden springen, veel van mijn vrienden waren al overgestapt op de superieure applicatie van de Utrechtse daklozenkrant. Op deze manier gaan ze het tij echter niet keren. Apple pakt 30 procent per download, dat betekent dat ze ongeveer 20 jaar verder zijn voordat ze hun investering eruit hebben. Ze spelen met de toekomst van de daklozenkrant.’
Op Twitter blijft het intussen klachten regenen. Daklozejelle72: ‘Als het zo moet ben ik liever apploos #straatnieuws’.

Het gaat me uiteindelijk om dit stukje:

Marlous de Vries, dakloze in Transvaal, is niet te spreken over de compatibiliteit van de app. ‘Ik was blij dat er ook een Android-versie is. Maar als ik die bekijk op mijn HTC dan ziet het er totaal anders uit dan op mijn Galaxy. Op mijn Kindle doet hij het helemaal niet en op mijn Nexus lopen de letters van het scherm.’

Die arme Marlous de Vries is dakloos en moet dan ook nog haar HTC smartphone, Galaxy Tablet, Kindle ebook reader en een Nexus meeslepen! Plus alle opladers want die zijn jammergenoeg niet universeel! Gelukkig hebben we één van de warmste decembermaanden van de laatste honderd jaar. Dan hoeft ze al die elektronica niet in een klein kastje in de noodopvang bij het "Leger des Heils" te stoppen en naast elk bed is er ook maar één stopcontact. Majoor Bosshardt zou zich in haar graf omdraaien als ze dit hoorde!

Maar er is ook nog hoop als je verwacht dit jaar uit je huis en op straat te worden gezet.

Een voorspoedig en gezond 2012.

Thailand: Goede voornemens?

Pattaya (Boxing Roo (8))

Terwijl de meesten de goede voornemens van start laten gaan ben ik al wat eerder gestart. Met de plannen voor een langere fietstocht in het verschiet heb ik alvast een goedkopere fiets aangeschaft om hier in Thailand onder de zon rustig wat kilometers in de benen te krijgen.

Het is een vuurrode Trek 3900. Natuurlijk weet ik ook wel dat dit niet echt een goede fiets is maar voor de paar maanden dat ik hem ga gebruiken is hij het geld wel waard en zal waarschijnlijk wegens de prijs gemakkelijk weer te verkopen zijn.

Vanaf vandaag probeer ik dus elke dag minimaal één ritje te maken. Geen afstanden maar een uurtje of anderhalf lekker relaxed trappen door een wat rustigere omgeving dan het drukke Pattaya. De GPS heeft zijn plaatsje op het stuur ook al gevonden dus ik zal niet gemakkelijk verdwalen.

Thailand: Het is weer die tijd van het jaar

Pattaya (Boxing Roo (8))

Het is alweer die tijd van het jaar! Als ik over mijn schouder terug kijk heb ik geen gemakkelijk jaar achter de rug. Maar ik heb ook niet echt reden tot klagen.
‘Het kan niet altijd feest zijn!’, heeft mijn grootmoeder me vaak op de borst gedrukt.
En ze heeft, zoals heel vaak, ook weer gelijk met haar werkmansvrouw wijsheden!
Vrienden verloren en vrienden gewonnen, nieuwe landen en bestemmingen bezocht maar ook oude vrienden in bekende plaatsen weer ontmoet.

Maar de grootste verandering was het arriveren van mijn Lyka. Nu we met z’n tweeën op pad gaan is het wel heel anders! Het lijkt alsof ik minder serieus ben geworden maar aan de andere kant geniet ik ook meer van wat ik zie omdat ik het met iemand anders kan delen.
Ik kan niet wachten op 2012 want dan zijn we samen voor drie maanden in Europa, als Lyka een visum krijgt, en gaan op ontdekkingsreis is Oost-Europa. Misschien wel met de fiets.

Vanuit een een mooi en droog Thailand wens ik al mijn lezers, vrienden, kennissen en iedereen die ik ontmoet of ben vergeten

Hong Kong: Fanling

Tsim Sha Tsui (Merry Land Guest House (3))

De laatste dag is alweer aangebroken van onze korte trip naar Hong Kong en Macau, en na de rustige dag in Stanley van gisteren gaan we er nog een keer flink tegen aan! Het al eerder besproken boekje met wandelingen in Hong Kong bevatte een op het eerste gezicht erg interessante wandeling langs enkele kleine ommuurde stadjes. In vroegere tijden werd elk klein stadje omringt door een muur. Vaak waren de bewoners allemaal lid van één of twee grote families. Samen staan we sterk was het motto en een ommuurd dorp was natuurlijk gemakkelijker te verdedigen dan huisjes op een kluitje.
Een flinke rit met de metro naar het Fanling MRT station en de tempel die het eerste doel was sprong meteen in het oog. Een enorm complex van gebouwen die op een Taoïstische filosofie zijn gebaseerd. Na twee weken gaan alle tempels een beetje op elkaar lijken maar de “Fung Ying Seen Koon” is er toch wel één van een complexe schoonheid. Het is allemaal een beetje moeilijk te beschrijven en daarom plaats ik maar wat meer foto’s.
Een andere reden waarom ik deze wandeling had uitgekozen was de busrit. Natuurlijk wordt er in deze noord-westelijke uithoek van de New Territories weinig of geheel geen engels gesproken. De aanwijzingen waren gemakkelijk te volgen maar denk niet dat het ritje eenvoudig was. In de groene bus was het een georganiseerde chaos. Een chauffeur met een uniform aan dat zijn beste tijd tijdens de Engelse kolonisatie had gehad maar hij was er niet minder serieus om. Wat eens witte handschoenen waren geweest wezen naar een sleuf in een stalen kast waar je het geld in moest gooien.
Vragen om wat het kostte was niet mogelijk door de taalbarrière en er zat niets anders voor me op dan een hand klein geld te laten zien. De chauffeur keek me verbaasd aan. Ik wachtte een moment en keek nog eens goed om me heen, en waarachtig was er een Octopus betaalterminal in de oude bus aanwezig. De pieptonen die de kaarten van Lyka en mezelf maakten bracht een glimlach op de chauffeur zijn gezicht. Een begraafplaats van bruine tanden in verschillende lengtes kwam tevoorschijn. De bus vulde zich langzaam met oude vrouwen die op de markt inkopen hadden gedaan.
Hemelsbreed bleek het achteraf niet zo ver te zijn maar de rit in de bus nam ons mee naar alle uithoeken van het kleine Fanling. Net voordat we weg waren gereden had ik de buschauffeur het boekje laten zien en wist onmiddellijk waar we uit de bus wilden. Er kwamen dus wel vaker toeristen langs die deze wandeling maakten. De bus kwam op een smalle weg tussen de bosranden krakend tot stilstand en de halve bus wees ons de weg. Natuurlijk hadden we de andere passagiers met elkaar horen praten maar we hadden niet geweten dat wij het onderwerp van het gesprek waren.

Na een kerk uit 1951 werd de wandeling erg aangenaam. Wat we zagen was niet echt spectaculair maar het gevoel om over het platteland van Hong Kong te lopen maakte het toch tot een speciale gebeurtenis.
Oude stadsmuren, kleine altaren, familiehuizen en tempels omringt door groen.

Natuurlijk liep ik met behulp van de GPS recht naar de hoofdstraat waar ik in het voorbijrijden enkele restaurants had gezien. Mijn keuze viel op een klein restaurant waar het aardig druk was. De prijzen waren goed, het hele menu was in het Chinees en de verschijning van een jongeman die engels sprak maakte het feest kompleet. Fried noodles en Chicken Cashew, voor nog geen zes Euro zaten we helemaal vol en de reis naar Hong Kong en Macau zat er op.

Natuurlijk sloten we af aan de haven met een zonsondergang, een koud biertje en de lichtshow. Kerstmis in Hong Kong is een echte aanrader!

Hong Kong: Een prima tip

Tsim Sha Tsui (Merry Land Guest House (3))

Nog twee dagen te gaan en de twee weken in Hong Kong en Macau zitter er alweer op. De tijd is omgevlogen en deze laatste twee dagen sluiten we af met vandaag nog een rustige en morgen een laatste drukke dag. Één van de tips die we gisteren hadden gekregen van de vriendelijke Duitser was een bezoek aan Stanley. Stanley ligt op een schiereiland aan de zuidelijkste punt van Hong Kong eiland. Er is daar stevig gevochten aan het begin van de tweede wereldoorlog.

We konden ons nog wel wat herinneren van wat we een paar dagen geleden in het “Hong Kong Museum Of Coastal Defence” hadden gezien en gelezen. De busreis er naar toe was eigenlijk al een avontuur op zich zelf. De bus wrong zich, nadat we de lange “Aberdeen Tunnel” hadden verlaten, over de smalle slingerende wegen richting het schiereiland. Steile afgronden en mooi vergezichten, ondanks de bewolking en het donkere weer.
We stapten uit voor het in 1859 gebouwde politiebureau. En dat was dan meteen de eerste van de weinige bezienswaardigheden in Stanley. Een snelle blik op de GPS bracht ons naar het begin van Wong Ma Kok Rd. En vanaf hier was het alleen maar rechtdoor. Op weg naar het “Stanley Military Cemetery” kregen we opnieuw mooie vergezichten voorgeschoteld over Stanley Bay. Het is hier erg duur wonen, dat staat als een paal boven water.

Op de militaire begraafplaats die uitstekend wordt onderhouden treffen we natuurlijk de graven aan van de vrouwen, mannen, meisjes en jongens die hier zijn gesneuveld voor de vrijheid van de volgende generaties. Britten, maar ook Indiase , Nepalese en Chinese soldaten. We staan een moment stil bij het monument. Mijn ogen speuren door de wirwar van namen en letters op het monument.


En dan kom je op het monument onder andere de volgende vermeldingen tegen:

SS Liseta

De tanker ss. 'Liseta' (1927) van de Curaçaose Scheepvaart Maatschappij onder gezag van kapitein P. Buisman, varende in konvooi TAM 80 richting Antwerpen met een lading brandstof, wordt op de dag van vertrek op de ankerplaats bij Margate op de Theems in de machinekamer getroffen door een torpedo afgevuurd door de Duitse dwergonderzeeboot 'U 5332' (type Seehund), direct waarna het achterschip zinkt. De bemanning kan worden gered door de Britse destroyer HMS 'Holderness'. Van de in totaal 46 bemanningsleden komen 16 man om het leven. Later zal de 'Liseta' worden gelicht en gerepareerd.

SS Manvantara

De Manvantara onder gezag van kapitein W.L. Happee was met zes andere tankers eind januari uit Australië vertrokken om nog zoveel mogelijk olie bij Palembang in te nemen. In konvooi MS 3 werd ze geëscorteerd door twee Britse lichte kruisers en enkele torpedobootjagers. De tanker vertrok op 12 februari 1942 uit Pladjoe naar Tandjong Priok  samen met de Merula en nog vier Noorse tankers (Elsa 5.381 brt, Seirstad 9.916 brt, Herborg 7.892 brt. en Erling Brovig 9.970 brt.) echter zonder escorte. Op 13 februari om 11.00 uur waren ze 30 mijl ten zuiden van de Straat Banka toen ze door Japanse vliegtuigen werden aangevallen. De schepen zonder escorte waren een makkelijke prooi ondanks verzet met een 7,5 cm anti-onderzeebootkanon. Om 14.00 uur  werd de Manvantara  in brand geschoten. De Nederlandse bemanning  heeft nog geprobeerd het schip te behouden maar na 20 minuten gaf Happee order het schip te verlaten. De Chinese bemanning had eigenmachtig het schip al na de treffers met een sloep verlaten. Meerdere opvarenden kwamen in de vlammen om maar anderen wisten aan de vuurzee te ontkomen. Om 18.00 uur werden ze opgepikt door de HMS Bulan van de Royal Navy en deze heeft de volgende dag de bemanning in Tandjong Priok aan wal gezet.  Het uitgebrande wrak van de Manvantara is nog lang blijven drijven. Op 24 februari voer de Petronella (N.I.T.)  in de Javazee toen men om 14.00 uur een scheepswrak passeerde. De naam Manvantara was nog leesbaar op het achterschip.

SS Slamat

In de ochtend van zondag 27 april 1941 zonk de SS Slamat na een aanval door 9 Stuka duikbommenwerpers. De ‘Slamat’, eigendom van de Rotterdamsche Lloyd, evacueerde Engelse troepen uit Griekenland en was van Nauplia onderweg naar Kreta. Bij deze vergeten scheepsramp uit de Tweede Wereldoorlog verloren nagenoeg alle opvarenden het leven: 558 bemanningsleden en geallieerde (Australische, Nieuw-Zeelandse en Engelse) militairen. Elf mensen (4 Nederlandse en 5 Goanese bemanningsleden en 1 Australische en 1 Nieuw-Zeelandse militairen) overleefden de ramp. Dit is de grootste ramp uit de Nederlandse koopvaardijgeschiedenis.

SS Grootekerk

Op 24 februari getorpedeerd door de U-123 op de Atlantische Oceaan. 52 opvarenden kwamen om het leven.

MV Ocana

Om 04:13 in de ochtend van de 25st Maart, 1942, de onbegeleide M.V. Ocana was geraakt door een torpedo van de U-552. Ze vatte meteen vlam en een hoop goede mannen kwamen kwamen meteen om in de vuurzee. De onderzeeer liet de tanker achter in de verontstelling dat ze snel zou zinken. Maar ze zonk niet, ze brandde geheel uit! De enige overlevenden, drie machienisten en een Britse kannonnier werden op dezelfde dag nog opgepikt door de USS Mayo (DD 422).
Het drijvende wrak van de M.V. Ocana werd drie dagen later gespot door de HMS Fleur de Lys (K 122), die het escort was van de tanker Dolabella en werd tot zinken gebracht door de kanonnen van de HMCS Burlington (J 250) op 15 April in 43°24N/64°45W.

Op zo’n moment schiet ik de plaatjes en ik verdiep me later op het internet in de geschiedenis. Wat is dat internet dan toch een mooi medium vandaag de dag!

Het meest opvallende was natuurlijk de ondergang van de S.S. Slamat. Bij mij totaal onbekend en dat terwijl het nog steeds de grootste scheepsramp is in de Nederlandse koopvaardijgeschiedenis. Dit zou op alle basisscholen moeten worden verteld.

Vanaf de begraafplaats gingen we dezelfde weg weer terug totdat ik een bordje zag van een wandelroute door Old Stanley. Dus de trapjes af richting de zee. De oudste geschiedenis van Stanley laat zich niet al te moeilijk raden. Natuurlijk was dit de woonplaats van hele geslachten van vissers die hier eeuwen achtereen in hun levensbehoefte hebben voorzien. Mooie kleine huisjes in een rij.

En dat was het dan voor vandaag. Over de Stanley Plaza kan ik niets vertellen behalve dat er tegenover de Plaza een klein restaurant zit dat bekend is om zijn beef ball soup. En die smaakte inderdaad uitstekend.

Het “Murray House” is een gebouw aan de baai met een erg vreemd verhaal. Het gebouw stond oorspronkelijk op de plaats waar nu het iconische “Bank of China” staat. Het werd in 1982 steen voor steen afgebroken en in kratten opgeslagen. Zestien jaar later, 1998/99, werden bijna alle kratten weer terug gevonden en werd het gebouw opnieuw in elkaar gezet op deze plaats aan Stanley Bay. Oorspronkelijk diende het tot 1960 als barak voor de militairen die hier gelegerd waren. Door de slechte stand van de zon en de verbouwing die ruimte maakte voor luxe restaurants en meer van die zaken die zo’n gebouw niet verdient heb ik helaas geen plaatje bij dit stukje.
Langzaam gingen we weer richting ons hostel waar we nu lekker rustig aan deden en genoten van het snelle internet.
Met nog maar twee avondmaaltijden te gaan gingen we voor ons meest bekende restaurant. Een gele kip kerrie en voor mij noedels met beef en groenten. Heerlijk.

Net om de hoek omdat we dan weer snel terug op de kamer waren. Vanavond schoot het bier drinken bij de haven erbij in.

Terracotta warrior op wacht