Nadat ik na een zeer korte periode, ongeveer twee jaar, bij vv Zaltbommel in de D-jeugd had gevoetbald ontdekte ik de meisjes en het kussen. Dat vond ik veel leuker dan voetbal en mijn sportcarrière kwam abrupt tot een einde. Ik had ook geen tijd meer voor sport want mijn tijd werd verdeeld tussen school, werken en uitgaan. Ik kwam voor de tweede keer in mijn leven in contact met de voetbalvereniging toen ik uit militaire dienst was ontslagen. De veertien maanden, waarvan twaalf in Duitsland, hadden mijn sociale leven op zijn kop gezet want "uit het oog is uit het hart" klopt inderdaad.
Ik had de draad van een normaal leven weer opgepakt en was opnieuw aan het werk bij Structon, een onderhoudsbedrijf dat uitsluitend werkte voor de Nederlandse Spoorwegen. Mijn eerste flatje was een feit en omdat ik de jongste en enige was met een rijbewijs werd ik door ziekte van de reguliere chauffeur gepromoveerd tot chauffeur van de werkploeg. Een knalgele volkswagenbus werd mijn koets. Omdat ik natuurlijk regelmatig in het café kwam werd ik door een vriend, Aak van Hees, gevraagd of ik geen trek had om jeugdleider/chauffeur te worden bij vv Zaltbommel.
Na een korte bedenktijd zei ik ja op de vraag en kwam dus opnieuw aan de oude Bosscheweg op bezoek. Arie Apeldoorn was de jeugdvoorzitter en na een overleg werd ik met goedkeuring van allen aan de jongste voetballers gekoppeld en wel de F-jeugd. De andere leider was een bekende van vroeger, Bart van Hees, zijn familie had altijd bij ons om de hoek gewoond in de regulierstraat.
Ik deed het met veel plezier op de zaterdag en het hield me in ieder geval uit de kroeg. Van het één kwam het ander en het duurde niet lang totdat ik door Cor Groeneveld, beter bekend als Paco, werd gevraagd of ik misschien interesse had om de A-jeugd te rijden naar de uitwedstrijden. Ik hoefde hier niet zo lang over na te denken want de A-jeugd was een goedvoetballende machine die alle kansen had om kampioen te worden. Ik had tijd genoeg en een broodje hamburger en een bak patat was voldoende als maaltijd tussen de wedstrijden door. De A-jeugd was een begaafde groep met jongens als Kees Schutterhoef, Wim Ronka, Adrie Groeneveld, Fred Rombeek, Marcel de Geest om er maar een paar te noemen. Een mooie tijd was het, mooi voetbal, af en toe lekker doorzakken met het jeugdbestuur en grote internationale jeugdtoernooien met deelnemers uit Frankrijk, België, Engeland en Schotland.
Het duurde niet lang voordat mijn actieve voetbalcarrière ook een vervolg kreeg, maar daarover vertel ik een volgende keer.
PS. mocht één van jullie een foto hebben van het A-elftal uit mijn verhaal dan zou ik daar graag een kopie van ontvangen per e-mail zodat ik hem bij het verhaal kan plaatsen.
