Thailand: Roi Et, een aangename verrassing

Roi Et (MGrand Hotel) 415), maandag 23 oktober 2023

Om zes uur loopt de wekker af en het eerste wat ik op deze ochtend mis is de koffie. Ik ben vergeten een fles water te kopen bij 7-11 voor de koffie dus moet ik om half zeven op zoek naar “Naam Lon”, heet water, om mijn koffiebeker te vullen. Ik daal af in de lift op zoek naar heet water. Misschien is er zelfs wel echte koffie voor bij het ontbijt? Helaas, alleen Nescafé en dat drink ik alleen als het echt niet anders kan! Maar er is voldoende heet water. Met een gevulde koffiebeker, en een Maleis koffiezakje, neem ik weer de lift naar de vierde verdieping waar ik me vol overgave, en een heerlijke beker koffie, op de foto’s en verhalen stort van zaterdag en zondag.
Met een koffie binnen handbereik stromen de woorden als in een niet te stoppen waterval uit mijn hoofd via het toetsenbord naar mijn beeldscherm. Het gaat zo goed dat ik beide verhalen klaar heb voordat Lyka haar ogen opent. Later dan gewoonlijk gaan we naar beneden voor het ontbijt. En dat ontbijt inclusief is altijd een verrassing in Thailand.
Het ontbijt buffet voor vandaag is prima voor ons. Enkele (koude) gebakken eieren, wat knakworstjes en toast met een aangemengde boter. Het had slechter gekund. Ik heb nog een beker koffie gemaakt met een koffiezakje zodat we in ieder geval op een gewone manier wakker zijn geworden.
Vandaag gaan we een rondje in de oude stad van Roi Et maken. Ik heb de kaart goed bestudeert en enkele tempels opgemerkt die waarschijnlijk wel de moeite waard zijn. Ook de tempel met de grote Boeddha die we vanuit onze kamer kunnen zien gaan we bezoeken.

Goed geluimd stappen we “Wat Sa Thong” binnen waar het me meteen opvalt dat er hier geen honden zijn. Dat is de eerste meevaller! Maar ik wordt ook al snel verveeld door de bekende beeldengroepen in het goud. Ik kom te lang in Thailand om nog door een gouden Boeddhabeeld te worden ontroerd.
De aangrenzende “natte markt” is meer een terrein waar ik naar het onbekende op zoek ga. We zijn hier in de Isaan en dat is een heel andere keuken dan in Bangkok! Een blanke op de markt zien ze hier ook niet vaak dus ben ik al snel het middelpunt van de spot op de markt hoofdzakelijk bevolkt door lokale boeren die hun oogst van de dag komen aanbieden. Het blijft ook lachen dat ze Lyka meteen in het Thais aanspreken omdat ze verwachtten dat ze een Thai is. Wanneer ik dan in het Thais laat weten dat ze uit de Filipijnen komt en geen Thais spreekt vallen er veel monden open.
Via een doolhof van smalle, veelal doodlopende, straatjes komen we via een omweg terecht bij “Phra Phuttha Chayanti Mahamuni Bophit”, en dat is een hele mondvol voor een tempel. Het is de enorme Boeddha die we vanuit onze hotelkamer kunnen zien. En het is een indrukwekkend kleurenspel van geglazuurde tegeltjes en een bouwwerk van kleine rode bakstenen aangesmeerd met een fijne betonlaag.
De sandalen gaan uit en ik betreed de ruimte onder de enorme Boeddha waar een altaar is met een gouden Boeddha geflankeerd met een doorzichtige rode en groene Boeddha. Wat de religieuze betekenis van de twee gekleurde Boeddha’s is weet ik niet maar zo zijn er wel meer zaken mysterieus in en om de tempels in Thailand die voor een buitenstaander een raadsel zijn.
Ik voel me ongemakkelijk alsof ik door iets of iemand wordt aangestaard. En dan zie ik het! Ik ben omgeven door vitrine’s met levensechte wassen beelden van vereerde monniken. Ik kijk goed maar ik herken er geen een. Dat kan alleen maar betekenen dat het de vereerde monniken uit Roi Et en omstreken zijn. Ze zijn zo verbluffend echt dat ik het gevoel heb dat hun ogen ons blijven volgen. Vooral die kleine aan de rechterkant met die bril! Ik heb het gevoel dat hij dwars door me heen kijkt om te zien of mijn ziel nog puur is.
Een monnik springt er echt uit! De gouden troon waarop hij is geplaatst plaatst hem letterlijk boven alle andere wassen monniken in de ruimte maar nog steeds lager dan de Boeddha.
We passeren nog enkele kleine tempels die niet het vermelden waard zijn. Wat ons wel opvalt is dat het heel erg rustig is in de stad. Onnatuurlijk stil voor een stad met 45.000 inwoners.
Even later raak ik in gesprek met een Brit omdat ik zijn motor sta te bekijken. Hij is getrouwd met een vrouw uit de buurt en hij verzekerd me dat de rust komt doordat de onuitputtelijk gewaande geldstromen uit Bangkok en Pattaya zijn opgedroogd. Er stroomt geen vers geld meer in de lokale economie en daardoor is de plaatselijke economie tot stilstand gekomen.
‘Kijk maar eens om je heen hoeveel er leeg en te huur staat?’, beëindigd hij ons gesprek.
Wij gaan verder naar een bouwwerk waar je niet omheen kan! De “Toren van Roi Et” is 101 meter hoog om de eenvoudige reden dat Roi Et in het Thais "honderd en een” betekend. Het is een indrukwekkend bouwwerk in de vorm van het lokale muziekinstrument.

De lift brengt ons voor 90 baht samen niet naar de bovenste verdieping. Het uitzicht over Roi Et is niet minder indrukwekkend.
We moeten aardig wat trappen beklimmen voordat we op de top van de toren komen. Maar het is wel de moeite waard want op de top is het rustig. Veel Thai zijn te lui om de inspanning van de beklimming te volbrengen.

Op de top is een tempel met een altaar waarop een eeuwenoude zeer gewaardeerde zwarte Boeddha. De enorme ruimte in combinatie met de rust maakt het allemaal heel indrukwekkend.
De nieuwe muurschilderingen met mythische figuren, maar ook een modern tafereel, zijn heel indrukwekkend. We gaan even zitten en laten alle schoonheid om ons heen goed op ons inwerken.
Na een korte wandeling rond het meer is het tijd voor een broodje kipfilet, een “Zinger Burger” zoals dat bij KFC heet. Ook deze keer weet ik weer mayonaise voor bij de patat los te weken. Het smaakt ons uitstekend na de inspanningen van deze ochtend. Toch zijn we er nog niet! We hebben nog een Boeddha te bezoeken en die hebben we vanaf de hoge toren hebben zien staan.

De staande Boeddha in “Wat Burapha Phiram” is mogelijk nog indrukwekkender dan de zittende Boeddha die we vanochtend eerder hebben bezocht!
We zwerven over het tempelterrein en vanuit mijn ooghoeken hou ik de enorme Boeddha in gaten. Het is heel moeilijk om het enorme formaat van het met goud beklede beeld in de juiste verhouding op beeld vast te leggen.
Uiteindelijk moet deze foto het maar laten zien. Het is nog geen kwart over een maar onze dag zit er op. We hebben ruim acht kilometer gewandeld en kunnen constateren dat “Roi Et een aangename verrassing” is. Het zou zo maar kunnen dat we in de toekomst hier nog een keer een nachtje slapen.
We sluiten de dag af met een eenvoudige Thaise maaltijd en een paar biertjes. Lyka drinkt zelfs een Hoegaarden witbier zo ver van huis! Morgen hebben we weer een reisdag. Een relatief korte rit maar laten we hopen dat het daarom niet minder spannend en avontuurlijk is.

Wanneer ik dit verhaal voor eerste keer nakijk realiseer ik me dat dit een van de langste verhalen, door het enorme aantal foto’s, is die ik in de zeventien jaar dat “Travels and Troubles” heb geschreven. En dan nog heb ik tientallen foto’s niet kunnen of willen plaatsen. Ik moet eens diep nadenken of ik daar iets op kan vinden.

‘Een plaatje zegt nu eenmaal meer dan duizend woorden.’