Thailand: Boodschappen doen

Pattaya (Nakorn Siam Boutique Hotel) 610), vrijdag 6 oktober 2023

Fris als een hoentje spring ik om half acht uit bed. Half acht? Ja, de wekker stond niet aan en om half acht verschijnt er op het beeldscherm van mijn iPhone: “Naar het werk” begeleid door een zachte elektronische melodie. Nu even niet meer naar dat werken. Ik stel meteen de wekker in op zeven uur en schakel het alarm van half acht uit. Het volgende alarm zal dan om acht uur zijn en dat is om mijn dagelijkse medicijnen in te nemen.
Lyka slaapt nog als een roosje en dat maakt me soms jaloers omdat ik ook best wel weer een keer zou willen uitslapen. Het zal de leeftijd wel zijn dat ik tegenwoordig altijd vroeg wakker ben en dan ook weer vroeg naar bed wil. Ik kleed me een aan en maak voor de eerste keer de gang naar de 7-11. Ik moet op zoek naar zwarte koffie.
Nog voordat ik voor mijn vertrek de deurklink in mijn handen heb is Lyka ook ontwaakt en zij meld meteen dat ze een enorme trek heeft. Dan neem ik dus ook maar meteen een tosti mee want een mens moet tenslotte ontbijten. Het ontbijt is niet voor niets de belangrijkste maaltijd van de dag.

Het weer is in Pattaya zo vroeg in de ochtend aangenaam. Het is bewolkt met een verkoelend briesje maar toch voelt de hoge luchtvochtigheid een beetje vreemd aan. Ik weet uit ervaring dat dat gevoel niet zo heel lang zal aanhouden. Binnen een of twee dagen voel je die drukkende vochtige deken niet meer. Helaas is het internet in deze kamer 610 een beetje zwak maar dat zal straks worden gecompenseerd door de 4/5G op mijn mobiele telefoon.
Vandaag is het de eerste dag van onze reis en gaan we proberen orde scheppen in de chaos voor de komende weken/maanden. Een van die belangrijkste taken voor vandaag is boodschappen doen en mijn simkaart werkend te krijgen. Ik slenter voor een tweede keer naar de 7-11 om frisdranken en bier in te slaan voor in de koelkast. Dat is belangrijk in tropische landen omdat je hier nu eenmaal meer zweet dan in het koele en zeer snel opwarmende Nederland. Bier is nog niet te koop want de gordijnen in de koelkast zijn avn 11:00 tot 14:00 naar beneden als teken dat er geen alcohol mag worden verkocht.
Tijdens onze carbonvrije wandeling naar de enorme Big C aan Pattaya Klang zien we nog steeds de economische littekens in de straten van deze ooit zo bloeiende en drukke badplaats aan de golf van Thailand. Ook in de gezichten van de slachtoffers van de Covid-19 malaise zie je nog steeds de ellende en de dagelijkse worsteling om door de dag te komen. Het is haast onmogelijk om in getallen uit te drukken hoeveel mensen er met hun dromen aan duigen uit Pattaya zijn teruggekeerd naar het platteland. Het moeten er tienduizenden zijn geweest maar het kunnen er ook gemakkelijk meer dan honderdduizend zijn!

Eenmaal in de koelte van de enorme supermarkt valt me een ding meteen op. De hoge concentratie niet-Thai met hun vriendinnen of echtgenoten. Het lijkt wel of we terug zijn in de Westerse wereld! In de supermarkt is dat ook wel te begrijpen.
De simkaart van AIS stopt na zes maanden wanneer er geen geld word opgezet. Mijn simkaart, waarvan ik het nummer niet eens weet, is dus weg en moet ik een nieuwe kopen. Gelukkig zijn er goede aanbiedingen waarbij je een gratis simkaart cadeau krijgt. Bellen doe ik toch al niet veel dus kies ik voor een simkaart met alleen data en voor 400 baht (€ 10,25) koop ik een nieuwe simkaart met 60 Gb voor 30 dagen. Dat gaan we nooit op krijgen!
Het conflict in de Oekraïne heeft tot een golf van prijsverhogingen over de hele wereld geleid. Ook hier in het relatief goedkopere Thailand zijn de prijzen voor de (Westerse) dagelijkse boodschappen stevig gestegen. Soms is het wel even schrikken van de prijs maar aan de andere kant moet je wil inschikken. Wat je nodig hebt koop je en wat overbodig is laat je liggen. Hoewel we een lijstje hebben worden er toch enkele dingen gekocht die niet op de lijst staan. Een van die “onnodige” dingen is een waterkoker voor op de kamer. Ik heb vijf kilo koffie bij me en het gemak om ’s morgens gewoon op het balkon een beker koffie te zetten spreekt me toch wel aan. Het scheelt me twee wandelingen naar de 7-11!
Ondanks dat het nog geen twaalf uur is heeft Lyka al trek dus gaan we naar het foodcourt van de Big C op de begane grond. Ook hier is het nog opvallend rustig. Lyka gaat voor een gerecht van garnalen met ei en dat ziet er toch wel heel appetijtelijk uit voor de 65 baht (€ 1,65) die van de elektronische kaart wordt afgeschreven. Met nieuwe en gevulde boodschappentas gaan we weer richting het hotel. Ik boek de kassabon als eenmalige kosten want we moeten wel ons budget in het oog houden.
Ondanks alle goede voornemens blijft vandaag de chaos de chaos en besluiten we om later onze rugzakken in te laden. Ik ga eerst maar eens naar de kapper, dezelfde die ik al sinds 1999 bezoek, en als bijzaak mogen we na een vriendelijk gesprek onze koffers tijdens de motorrit door Thailand bij haar stallen. Ook de kaas voor de Filipijnen krijgt een plaatsje in haar koelkast zodat mijn bezoek aan de kapper een heel vruchtbare is geweest.

Het is vrijdagmiddag, ik voel een innerlijke rust, het is lekker weer en ik lees de laatste pagina’s van “Het verdriet van Wilhelmina” van Tomas Ross. Ik zit in de schaduw op ons balkon en er waait een lichte bries van zee. Waar is het dan, ondanks het nog redelijk vroege tijdstip van half vier, tijd voor? Inderdaad, een ijskoude grote fles “Beer Leo” in mijn nieuwe bierkoeler. Wat kan het leven toch goed zijn!
Na een paar biertjes op het balkon en een paar biertjes bij “Nikom Court” gaan we voor het avondeten naar een oude bekende. Naar Piet, gisteren hebben we heerlijk Thais gegeten en vanavond wisselen we dat af met lekkere patatjes met een kipschnitzel en een kip cordon blue. Het smaakt uitstekend zoals we gewend zijn bij Piet. Zo kabbelt onze eerste dag in Thailand naar haar einde. We zijn nog wel een beetje vermoeid dus zoeken we niet al te laat ons bed op. Morgen is er weer een dag en weer een poging om orde te scheppen in de chaos.