Sisaket (Boonsiri Boutique Hotel) 413), donderdag 26 oktober 2023
Vandaag hebben we een kleine honderd kilometer voor de wielen. Al tijdens het bepakken van de motor bekruipt me een warm gevoel. Vandaag rijden we naar Sisaket en we slapen in het “Boonsiri Boutique Hotel”. Sisaket is een provinciale stad in de Isaan met ongeveer 40.000 inwoners. Ik heb stille hoop op kamer 413. We zijn hier al zo vaak geweest dat het voor mij aanvoelt als een thuis.
Wat maakt Sisaket zo bijzonder? Die vraag is niet zo gemakkelijk te beantwoorden. Het is een heel gemoedelijke stad met enkele bezienswaardigheden. Ik kan er heerlijk wandelen en het hotel is op loopafstand van de levendige avondmarkt bij het treinstation. Maar bovenal is het altijd weer plezierig om een biertje te drinken en wat slap te kletsen met onze oude vriend Jan.
De hardware, in de vorm van mijn oude Garmin Oregon 400t, en de gedateerde software van Garmin in combinatie met een twaalf jaar oude elektronische kaart maakt dat het uitzetten van een route op mijn laatste generatie MacBook Air een drama is. Oud en nieuw werken nu eenmaal moeilijk samen in deze tijden van kunstmatige intelligentie.
Ik zoek al tijden naar een alternatief om de motortochten en wandelingen uit te zetten maar ik heb dat nog steeds niet kunnen vinden. Het resultaat is dat we noodgedwongen over drukke provinciale verbindingswegen worden gestuurd. Met slecht, of gevaarlijk, beladen vrachtauto’s als grootste gevaar op de weg.
Zodra we de drukke weg nummer 23 hebben verlaten is het tijd voor de eerste drinkpauze. Het is de eerste van slechts twee geplande pauzes. Bij een traditioneel wachthuisje, waar we ook vaak hebben geschuild voor een zware regenbui, langs de weg genieten we van de schaduw en een koel flesje water dat we vanuit het hotel hebben meegenomen. We hebben geen haast want volgens het tijdschema voor vandaag komen we tussen twaalf en een uur aan bij het hotel.
We bevinden ons nog steeds in een waterrijk gebied en langs een van die stille wegen groeien en bloeien eindeloos de lotusbloemen. Lyka maant me om te stoppen zodat ze enkele foto’s van de opvallend roze bloemen kan maken.In mijn hoofd is het na drie weken alweer redelijk opgeruimd maar er is toch ook weer een nieuw probleem ontstaan in Nederland. Ik orden mijn gedachten, mijn mogelijkheden, mijn kansen en mogelijke oplossingen. Dat ik wordt tegengewerkt door de lokale overheid is iedereen duidelijk! Dat is bewust wordt tegengewerkt is verwerpelijk!
Iedereen in Nederland heeft nu zelf uit het nieuws kunnen vernemen dat het ambtenaren apparaat, met de hogere ambtenaren specifiek,de werkelijke machthebbers in Nederland zijn. Zij zijn begonnen om de wereld om hun heen te kneden naar een wereld zoals het ambtenaren apparaat het wenst. Het gepeupel is het melkvee en de ambtenaren melken ze leeg?
Als in trance rijden we de laatste kilometers. Enkele kilometers voor onze bestemming herken is zelfs de weg en de omgeving. Zo vaak zijn we hier al geweest.
We zijn ruim een half uur vroeger dan gepland op het snelste schema bij het “Boonsiri Boutique Hotel” maar we hebben geluk. Het inchecken gaat vlot en onze favoriete kamer 413 is al schoongemaakt en beschikbaar. Ik betaal de 2.000 baht (€ 52,40) contant voor de komende vijf nachten.Ik zwaai de deur van kamer 413 open en denk hardop: ‘Welkom thuis!’
Nadat we ons in onze kamer voor de komende vijf dagen hebben geïnstalleerd gaan we snel op weg naar het ons bekende kleine restaurant een stukje verder in de straat. We worden herkend door de vrouw in de keuken en nog geen vijf minuten later zitten we achter een bordje heerlijke Pad Krapow Moo Kai Thiau. Voor 100 baht zijn onze magen ook weer gevuld.We sjokken langzaam weer terug naar het hotel. Aan de overkant van de weg koop ik enkele flessen Leo bier en sodawater. We gaan ons nu ontspannen in de koelte van de airconditioning. Tijdens het rijden op de motor valt de warmte van de Isaan niet zo op maar wanneer je stil staat sluit de vochtige tropische warmte als een fleece deken om je heen. Dit weertype is niet voor iedereen weggelegd!
Ik kijk nog eens goed naar mijn oude “Honda Phantom” die zich na al die jaren en bijna 50.000 kilometer nog steeds goed houdt voor het rondreizen in Thailand. Ik heb plannen voor een nieuwe “Honda Rebel 300" maar die zijn weer in de koelkast gezet. Misschien later? Met de nadruk op misschien! We weten nog steeds niet zeker of we met het oog op de visum problematiek nog wel zoveel tijd in Thailand willen en/of gaan doorbrengen. Er zijn voldoende andere bestemmingen in de omgeving waar het ook goed vertoeven is!
Vanaf het balkon kijk ik af en toe uit mijn e-boek op naar het wolkenspel aan de horizon. Er kunnen plaatselijk zware buien uit de lucht vallen. Klimaat verandering en kleurcode’s voor het weer komen hier in Thailand over vijftig jaar wel in de mode! Hier in het verre oosten hebben ze nog belangrijkere zaken en maatschappelijke vraagstukken op te lossen.
“Avondrood is mooi weer aan boord!”
Dat is niet voor niets bedacht en de mooie zonsondergang vanaf ons balkon belooft ons mooi weer voor morgen. Nog maar een biertje en een hoofdstuk uit “Musserts Schaduw”.
Op de avondmarkt genieten we van een koud biertje, een gebakken rijst en natuurlijk de vriendelijke en warme ontmoeting met onze vriend Jan. We hebben een echte Hollandse lekkernij voor hem meegebracht uit de Verenigde Hollandse Emiraten en hij is er zichtbaar blij mee!We kletsen elkaar de oren van de kop en de tijd vliegt. Het is zo laat! Voor mij dan. Ik sta ’s morgens om zes uur op en dan wil ik toch wel graag voor tien uur op bed liggen. Ik heb mijn slaap nu eenmaal nodig. De markt begint zich om ons heen af te breken en leeg te lopen. De nachttrein van 21:55 naar Bangkok passeert en dat is voor mij het signaal om terug naar de kamer te gaan. Het was weer een leuke en interessante dag in Thailand.
