Thailand: Sisaket Tower

Sisaket (Boonsiri Boutique Hotel) 413), vrijdag 27 oktober 2023

Na een fantastische nachtrust geniet ik om tien over zes van de eerste beker koffie. Het is nog relatief stil en koel op het balkon. Over de twee rijen gebouwen heen hoor ik de eerste diesel/elektrische locomotief passeren. Dit voelt als een echt thuis voor me.
Zodra Lyka wakker is zijn we het er snel over eens dat het vandaag tosti’s voor het ontbijt gaat worden. Omdat ik wat meer trek heb dan op andere ochtenden probeer ik er ook een dubbele pork burger met kaas bij. En die is lekker! Ik heb meteen het idee dat we dit nog wel wat vaker als ontbijt zullen eten!
Op de eerste dag in Sisaket is er traditioneel de wandeling naar het parkeiland in het aangelegde meer aan de zuidkant van de stad. Het is een wandeling die we ondertussen geblinddoekt kunnen volbrengen en we zijn natuurlijk ook bekend met wat we onderweg zullen tegenkomen. Als eerste is daar de Chinese “Shrine of Father Grandfather”. Hoeveel foto’s ik hier al heb gemaakt! Maar het blijft mooi.
Ook in Sisaket zijn er veel winkels gesloten na de Covid-19 samenzwering maar het lijken er minder dan in andere delen van Thailand. De autosloperij met een stapel motorblokken voor de deur voldoet aan alle milieueisen die de afgifte van een vergunning in Sisaket, Thailand, vereist. Milieu? Welk Milieu? Eten op tafel! Dat is wat er telt!
Aan het einde van de straat gaan we linksaf richting de “Wat Chiang Ei Si Mongkol Wararam”. Ook hier bevinden we ons op bekend terrein en we kijken al uit naar het zakje verse ananas dat we straks voor 20 baht kopen.
Boeddha’s in alle vormen zo ver het oog reikt. Het blijft indrukwekkend!
De “Wat Chiang Ei Si Mongkol Wararam” is ook een “levende tempel” waar nog steeds wordt bijgebouwd. Kleine rode baksteentjes en zakken cement worden samengevoegd tot er een gouden en kleurrijk religieus monument ontstaat.

Op de top zijn ze al bezig met de duizenden goud gekleurde spiegeltjes van 3 bij 3 centimeter op het cement te plakken. Er is me wel eens verteld dat de bouwmaterialen door rijke ondernemers worden geschonken en de bouwvakkers gratis in de tempel komen werken. Dat mag als een fantastische toewijding worden gezien?
Omdat we bekend zijn met alles om ons heen vergeten we onderweg foto’s te maken die andere toeristen wel zouden maken. We zijn al binnen in het gebouw aan de voet van de toren, voor 30 baht per persoon, wanneer ik mijn eerste foto’s maak.
Een foto van een enorm schilderij van de vorige koning en zijn vrouw. Hij is tot een soort van halfgod verheven. Zijn zoon, de huidige koning, is veel minder geliefd bij het Thaise volk. Hij heeft daar een eigen oplossing voor bedacht. Hij laat zich nu vaak samen met zijn zeer geliefde vader afbeelden in de hoop dat er wat van de oneindige liefde voor zijn vader aan hem blijft kleven.
We zijn hier in een uithoek van Thailand dat door de bewoners van Bangkok en omstreken niet echt wordt gezien als Thailand. Zoals in Nederland de randstedelingen naar bevolking van Groningen en Limburg kijken.
Dit is het gebied van de Khmer. Het onderwijs in Thailand is ronduit slecht te noemen. Geschiedenis is geheel onbekend en het nationalisme en de suprematie over de naburige volkeren wordt er met de paplepel ingegoten. Dat is een giftige mix voor een land waar de gevestigde orde de bevolking graag arm houdt. Net als het katholicisme in de negentiende eeuw in Nederland.
De kaart hieronder zou toch voor iedereen duidelijk moeten zijn? De Khmer heersten over bijna het gehele gebied inclusief Laos en Thailand.

Het Khmer-rijk of Angkor-rijk (in inscripties uit de tijd Kambuja-desa genoemd) was tussen de 9e en 15e eeuw een beschaving op het vasteland van Zuidoost-Azië, met als machtscentrum het westen van het huidige Cambodja. Tot de 13e eeuw was Angkor het machtigste en welvarendste rijk in Zuidoost-Azië, waarvan de techniek, kunst en architectuur ongeëvenaard waren. Het Khmer-rijk heerste in bepaalde perioden over grote delen van de hedendaagse staten Cambodja, Laos, Thailand en Vietnam en ontving schattingen uit gebieden in hedendaags Maleisië en Burma (Myanmar). De Khmers bouwden in deze periode waterreservoirs, kanalen, steden en tempels met afmetingen die ook tegenwoordig nog ontzag wekken. De bekendste monumenten uit de tijd zijn Angkor Wat en andere tempels van de hoofdstad Angkor. De cultuur en religie in het Khmer-rijk waren een mengeling van het uit India overgekomen hindoeïsme en boeddhisme, met de oorspronkelijke Zuidoost-Aziatische religies, waarin voorouderverering een belangrijke rol speelde. (Bron: Wikipedia)

Met de lift naar boven en vanaf het observatiedek van de toren is er niets te zien. Alleen het parkeiland waar de toren op staat en het kunstmatig aangelegde meer/reservoir zijn te herkennen. Voor de rest? Industrie en rijstvelden zover je kan kijken. Je vraagt je elke keer af wat voor hoogmoedswaanzin iemand moet hebben gedreven voor zo’n zinloos, maar niet minder mooi, project.
We laten het parkeiland en de Sisaket Tower voor wat ze zijn, misschien gaan we volgende week nog wel naar het Sisaket Aquarium. Een andere traditie is dat we na de lange wandeling een broodje kipfilet gaan eten bij “Colonel Sanders” in het “Sun Haeng Plaza”, het oudste warenhuis in Sisaket. En dat is lekker na die meters lange rij bordjes met rijst! Vooral dat bakje mayonaise, dat ik vaak los weet te weken, maakt het af. Onbeperkt Pepsi Max voor de grote dorst!
Zo komt er een einde aan de eerste lange wandeling in Sisaket. Ik heb bijna negen kilometer op de teller staan in tropische temperaturen van ruim boven de 30 graden. De middag brengen we dan door in de koelte van de airconditioning, 27 graden.
Precies om vijf uur trek ik de eerste grote koude fles Leo bier open op het balkon van onze hotelkamer. En dan is ze lekker! Met mijn e-boek in de hand, een stukje muziek op de achtergrond en de fles binnen handbereik geniet ik van het provinciale Sisaket. De luchthoorn van een naderende trein blaast als waarschuwing in de verte. Papa en mama mus voeren de kinderen in het nestje achter de airconditioning boven mijn hoofd. Beneden achter het hotel hangt een oude vrouw de was op.
De tweede fles bier wordt geopend en een kort dagelijks gesprek met mijn broer in Nederland. We gebruiken “FaceTime” elke dag om op de hoogte te blijven over wat er aan de andere kant van de lijn gebeurt.
Met 12 stokjes saté in een plastic zakje en een plastic tasje schuifelen we over de avondmarkt op zoek naar nog meer eten. Een plastic zakje gebakken groenten en een plastic zakje kip in een lichte cocos kerrie met twee plastic zakjes witte rijst maken onze avondmaaltijd compleet. Plastic is hier nog geen probleem. Het is weer een gezellig samenzijn met Jan maar het is voorlopig ook het laatste samenzijn. Er komt een sportweekend en een Boeddha dag aan!
Op weg naar het hotel zien we toch ook weer het verschil met enkele jaren geleden. Het is al vroeg helemaal uitgestorven op de markt.