Pattaya (Nakorn Siam Boutique Hotel) 610), donderdag 5 oktober 2023
We mogen gelukkig als eerste in het enorme vliegtuig. De Airbus A380 in deze configuratie van Qatar Airways kan 461 passagiers in een keer vervoeren! In de eerste klasse slaap je gewoon in een echt bed!
Niets van dat voor ons, dat is voor de rijke oliebaronnen, wij zitten gewoon met tien personen in een rij onderbroken door twee gangpaden in de economie klasse. Het is de tweede keer dat ik in zo’n bakbeest vlieg en het blijft toch wel heel indrukwekkend. De zijwand van de cabine gaat op de onderste verdieping recht omhoog! Je absoluut niet het gevoel dat je in een buis zit maar meer dat je gewoon in een brede trein zit. De economische klasse is ook echt heel economisch! Gewoon zoveel mogelijk mensen dicht op elkaar om zoveel mogelijk opbrengst te genereren. Misschien is de Airbus A380 wel wat meer comfortabel dan de Boeing 787 Dreamliner maar het komt niet in de buurt van de Boeing 747 Jumbojet en de Boeing 777 die nu worden afgedankt en met vracht gaan vliegen op de armere continenten. Ook in de luchtvaart blijven de zeer vervuilende voertuigen zo lang als het mogelijk is in de vaart.Om me heen slurpen de informatie junkies weer enorme hoeveelheden data in de vorm van speelfilms. Ik heb oordoppen in om het omgevingsgeluid te dempen maar het geknipper van de beeldschermen houdt mij, ondanks mijn gesloten ogen, toch uit mijn slaap.
Het is een vreselijke lange nacht geweest met enkele hazenslaapjes en een achterbuurman die zijn draai ook niet kon vinden en mij wakker hield met het schoppen tegen de achterkant van mijn stoel. Het is dan ook een verlossing te noemen wanneer de lichten in de cabine langzaam aangaan en het cabinepersoneel met de voorbereidingen voor het uitdelen van het ontbijt begint.
Ik grijp mijn koffiebeker uit mijn schoudertas en laat die in de drukke keuken van het vliegtuig tot bijna aan de rand vullen met het smakelijke donkere vocht. Mijn medicijnen voor vandaag zijn al naar binnen en na de eerste golven van cafeïne in mijn bloed bloei ik langzaam weer op. Nog twee lange uren tot Bangkok en dan nog twee uur met de taxi naar Pattaya.Ik kan mijn oren niet geloven wanneer ik voor mijn ontbijt moet kiezen uit gehaktballetjes met rijst en een gerecht dat ik niet eens kan verstaan. Een reisdier als ik ben is natuurlijk ook een culinaire barbaar als het op eten aankomt! Dit is een van die hopelijk spaarzame momenten dat je het voorgeschotelde voedsel moet zien als brandstof voor je lichaam. Als het ook nog smaakt dan is dat mooi meegenomen. En gelukkig smaakt het me net zo goed als de intussen tweede beker zwarte koffie.
Ik glij nog even onverwacht weg in een ondiepe slaap en dan is daar eindelijk Bangkok! Zo’n Airbus A380 superjumbo dubbeldekker moet natuurlijk naar een speciaal daarvoor gebouwde pier van het “Suvarnabhumi International Airport” met als direct gevolg dat we te voet een enorme afstand moeten overbruggen voordat we bij de immigratiedienst zijn. Het moet dicht tegen een kilometer aan zijn geweest wanneer we de richtingborden moeten geloven.
De rij bij de immigratiedienst gaat voor Thaise begrippen onvoorstelbaar snel vooruit, en dat is wel eens anders geweest, ik heb zelfs moeite om in de korte tijd de thuis uitgeprinte toeristenvisa uit mijn tas op te diepen. Eenmaal aan de beurt gaat het supersnel en efficiënt. Vingerafdrukken scannen, een foto maken, de 3D streepjescode van het visum scannen, even wachten en niet veel later komt de rode stempel met een klap in mijn paspoort terecht. Welkom in Thailand en zestig dagen gestempeld!
Tijdens het wachten aan de bagageband wordt ik toch wel een beetje nerveus. De reden? Ik heb vier kilo kaas en vijf kilo gemalen koffie in mijn koffer voor eigen gebruik. Deze twee artikelen zijn het enige dat ik echt mis uit Nederland en wat je hier in Thailand kan kopen is schreeuwend duur! Een kilo koffie kan in een supermarkt zo maar € 25,- kosten. Afgelopen week is een kennis van me op de luchthaven van Bangkok aangehouden en die kon gewoon alle etenswaren, kaas en leverworst, uit zijn koffers achterlaten. Wat zullen die douanebeambten ervan gesmuld hebben!
De koffers komen vrij snel uit de catacomben omhoog en we lopen zonder problemen breed lachend langs de oplettende ogen van de douane beambten die getraind zijn in het opsporen van lichaamstaal van smokkelaars. De uitstekende taxi van Narin van "Instyle Private Car Service” uit Bangkok staat al klaar in de vorm van een vriendelijke dame met een naambordje met mijn naam er op. Even wachten en niet veel later kunnen we instappen.
In de taxi besef ik pas weer hoe vermoeid ik eigenlijk ben. Ik zit onafgebroken te knikkebollen en vergeet ook nog eens foto’s te maken. Bij het tweede service station langs de tolweg naar Pattaya is er een ATM te vinden waar ik mijn eerste Thaise baht van deze reis opneem en dat geeft me een goed gevoel nu ik weet dat ik geld in mijn zak heb. Een zakje chips en een flesje cola van de 7-11 om ons een beetje op te peppen en dan verder naar Pattaya.
De aankomst in het Nakorn Siam Boutique Hotel is warm en vriendelijk en ik wordt gelukkig ook meteen herkend. Dit is het juiste moment om de oudere vrouw achter de balie liefkozend “Ma” te noemen. Dat helpt altijd en vriendelijk zijn kost nu eenmaal geen geld!Helaas is onze geliefde kamer 602 voor langere tijd bezet dus kunnen we kiezen uit de kamers 501 en 610. 501 valt meteen af want die is direct naast de lift en dan lig je de hele avond en nacht naar de bel te luisteren van de opengaande, en sluitende, liftdeuren. De kamer voldoet aan de eisen die wij aan het comfort stellen en ik ben persoonlijk zeer in mijn nopjes met het heerlijke balkon.
Even liggen en dan een koud biertje halen bij de 7-11!
Op deze eerste avond in Thailand eten we natuurlijk Thais! Omelet met varkensvlees, Pad Krapow varkensvlees en kip met cashewnoten. Een koningsmaal op deze eerste avond van onze reis. Een paar koude biertjes erbij en na 500 baht (€ 12,75) te hebben afgerekend keren we voldaan en oververmoeid huiswaarts naar het hotel voor onze eerste nacht.Er speelt nog maar een vraag door mijn hoofd: ‘Hoe zal het morgen zijn met onze Jetlag?”
Welterusten Pattaya!
