Zoals verwacht was het een absolute shit nacht! Twee van de drie kamer genoten waren imbecielen. De Hollandse jongen was zo eenzaam dat hij midden in de nacht tegen je begon te praten als je jezelf in je slaap omdraaide. De Japanner was nog vreemder. Hij lag op zijn bed toen ik gedwongen in de kamer verhuisde en kwam alleen maar omhoog om te pissen en een bak instant noedels te eten. Voor de rest lag hij met zijn enorme Acer laptop op bed eindeloos rond te surfen. Winterslaap in een land om zoveel mogelijk de kosten te drukken en een huilende ventilator in zijn laptop als achtergrond geluid..
Met heel weinig slaap achter de ogen stond ik om zes uur al naast mijn bed. Natuurlijk klikte ik meteen het licht aan want het kon me nu echt geen moer meer schelen. Ik was binnen tien minuten in gepakt en bij de receptie deed ik nog één keer mijn beklag. Ik blijf erbij dat wat er gisteren gebeurd is niet goed is en dat het echt mijn verblijf in de Canadiana Backpackers Inn veel beter was geweest als ik niet gedwongen had hoeven verhuizen.
Om half zeven stapte ik de koude van de nacht binnen terwijl aan de oostzijde van Kings Street de zon de lucht oranje kleurde. Er was geen wolkje aan de hemel en dat stemde me goed. Om de hoek was ik meteen alweer vergeten wat me gisteren was overkomen. Maar ik ben wel blij dat ik niet meer naar de Canadiana Backpackers Inn terug hoef.
Na een ontbijt bij de gouden bogen met een beker ultra slappe koffie kon ik richting het perron waarvan ik zou vertrekken. Ik wordt nu zo langzamerhand doodziek van die tweetalige borden en oproepen. Het is het slechtste voorbeeld van politieke correctheid dat ik me kan herinneren.
Perron 16 was klaar voor het vertrek en net als bij het vertrek per vliegtuig wordt alles gecontroleerd voordat je ook maar in de buurt van de trein kan komen. Foto’s maken was onmogelijk want je werd door een VIA beambte meteen de wagon in geloodst.
Heerlijk met de trein stilletjes door het dorre landschap glijden. Er was niet echt veel te zien maar ik kon zo een beetje rusten. Slapen doe ik natuurlijk niet, dan komt vannacht wel. Bij het oversteken van de Niagara rivier kon ik de eerste en meteen ook laatste foto van mijn treinreis maken.
De controle van de immigratie en douane was erg streng. Het van tevoren aangeschafte immigratie document was niets waard en dat terwijl ik de website wel tien keer had doorgelezen. Tien Euro weggegooid en zes dollar extra kosten. We stonden daar meer dan anderhalf uur stil wat natuurlijk verloren tijd is.
Mijn vriend Wes stond al op me te wachten vanmiddag zouden we niets anders doen dan een beetje rondkijken. Dat we elkaar weer zagen na bijna een jaar was al de moeite waard.
Buffalo is een mooie oude stad waar het lijkt dat de tijd heeft stilgestaan. Er staan nog veel oude houten gebouwen overeind en in het centrum staan een dozijn mooie oude stenen gebouwen uit het begin van de vorige eeuw. Deze torens en kantoorgebouwen zijn gebouwd met het geld dat een bloeiende economie opleverde. Voor het bedrag dat “Casa Loma” heeft gekost zijn hier hoge torens verrezen in de “Art Deco” stijl.
Ik moest nu wel wat eten! En als je in Amerika bent dan is er natuurlijk altijd de pizza, met de beroemde “Buffalo Wings”. Kippenkluifjes met een speciale pittige zure saus erover. En ze waren heerlijk.
Na een paar zaken te hebben afgehandeld maakten we een korte reis langs de belangrijkste gebouwen en monumenten in Buffalo. En het was een fijne ervaring om te beleven hoe vriendelijk de mensen hier zijn. We konden overal zonder problemen naar binnen en foto’s maken. Vaak was er ook wel iemand aanwezig die ons nog kleine wetenswaardigheden over het gebouw en haar geschiedenis kon vertellen.
Maar nu werd het tijd om naar één van de grootste trekpleisters van deze omgeving te gaan. De “Niagara Falls” liggen op de grens van Canada en de USA en het water valt maar een zestig meter naar beneden. Maar mede door het ijs en de koude was het een mooi spektakel om deze enorme watervallen te zien.
Een paar biertjes en een maaltijd, frietjes met Buffalo wings aangevuld met een paar biertjes. De reisdag zat er alweer op en laten we hopen dat het morgen droog is. De weersvoorspellingen zijn namelijk niet zo goed.
