Ja en nee! Deze laatste reis was niet één van de meest opwindende van de afgelopen jaren maar hij was toch de moeite waard. Het is moeilijk te geloven dat ik alweer ruim vijf maanden uit mijn geliefde dorp aan de rivier weg ben. Ik noem het nu een dorp aan de rivier want ik voel me sinds alle randgemeenten erbij zijn gekomen steeds meer één van die échte Bommelaars die binnen de stadsmuren zijn geboren.
En natuurlijk kijk ik weer over mijn schouder terug naar de afgelopen maanden.
Het begon allemaal met het direct overstappen van de vlucht Amsterdam-Bangkok naar de vlucht Bangkok-Kuala Lumpur. Waar vroeger het Formule 1 weekend een hoogtepunt van het jaar voor me was is het nu het weekend van de MotoGP dat voor me geworden.
Oktober in Maleisië.
November was niet zo opwindend totdat Lyka arriveerde. Ik moet het eerlijk toegeven dat het niet gemakkelijk is om plotseling 24/7 met een persoon samen te zijn die je alleen op het internet hebt gesproken. Maar het ging allemaal verbazend goed samen en vijf maanden later hebben we steeds meer plezier met elkaar.
December stond voor het tweede jaar op rij in het teken van de grote trip door Thailand op de motor. De bergen van Noord-Thailand zijn optimaal terrein voor een heerlijke rit, dag naar dag. De relatief goedkope hotels en het uitstekende eten, aangevuld met een koud Leo biertje maakten het weer tot een onvergetelijke tour
Januari stond in het teken van een nieuwe bestemming, India. Een verbazingwekkend kleurrijk land met heel mooie en heel lelijke plaatsen. Calcutta is volgens de kenners de vieste stad op aarde maar ik vond het allemaal wel meevallen. Ik ben niet verliefd op het land geworden maar ik heb het wel in mijn hart gesloten.
Februari was weer dichter bij huis! Een weekend Bangkok om Lyka eens te laten zien wat er allemaal in deze wereldstad omgaat. Het verblijf werd verbeterd door de goedkope suite die ik op het internet had kunnen boeken. Een suite voor ietsje meer dan veertig Euro per nacht. Dan moet je toch hardop lachen?
Maart was onze eerste buitenlandse reis samen. Mijn geliefde Maleisië en Singapore waren de bestemmingen. Een reis die ik al tientallen keren heb gedaan maar die me nooit verveeld. Er waren een paar kleine problemen tussen ons die in een mum van tijd waren opgelost. Ik denk dat ze klaar is voor onze volgende reis samen wanneer ik weer terug kom naar Azië.
En nu moet ik mijn meisje alleen achter laten en het is niet gemakkelijk maar zoals ik altijd heb gezegd: ‘Ik ben een soort zeeman maar dan op het land.’
Ik hou nu eenmaal van reizen en daardoor zal ik veel afscheid moeten nemen van mensen waar ik om geef.
Maar aan de andere kant ontmoet ik ook weer nieuwe mensen die kennissen of vrienden voor het leven worden.
‘Leef je leven!’, is mijn motto ondanks de pijn die het soms met zich mee brengt.
En tot slot de beste foto van de afgelopen reis!
Ik heb er al uren naar zitten kijken maar ik kan er niet genoeg van krijgen. Kinderen zijn sowieso mooi om te fotograferen maar de levensvreugde van dit meisje in India straalt er wel heel erg sterk van af.
