Ik kan me niet herinneren dat het zo moeilijk was voor me om weer naar huis te gaan. Ik moet voor het eerst mijn meisje achterlaten omdat de Nederlandse staat geen interesse in haar heeft. Ze komt niet uit een door oorlog verscheurd land en in de Filippijnen is er ook geen bloeddorstige dictator aan de macht. Dus moest ze gewoon in Thailand achterblijven!
Ik ging maar zo vroeg mogelijk op pad om het afscheid niet onnodig moeilijk te maken. 18:30 de minibus en om iets voor zeven ging de grote bus richting de luchthaven. Ik werd in de Boxing Roo wel uitgelachen voor mijn vroege vertrek maar de rijken der aarde betalen gewoon € 30,- voor de taxi terwijl ik, ik geef toe wel een beetje vroeg, maar voor € 5,- op de luchthaven sta. En € 25,- koopt een aardige berg voedsel en een paar koude biertjes.
Tijdens het wachten raakte ik in gesprek met een jongen uit Seattle die een oogje op mijn rugzak hield terwijl ik een bekertje koffie bij de Family Mart kocht. Joe was een jaartje op reis en kwam net terug uit Nepal. En daar kon ik natuurlijk wel een woordje over meepraten!
Vier uur voor het vertrek stond ik al in de rij om in te checken, en ze waren al begonnen! Zouden ze dan toch wat geleerd hebben van alle klachten over de lange rijen bij de immigratie en passagiers die hun vlucht hebben gemist? Sta ik zo rustig om me heen te kijken en ik zou zweren dat ik die man herkende. Maar ik was er niet zeker van! Een tweede blik op de twee meiden die bij hem waren versterkte mijn gevoelens, ik was er bijna zeker van dus moest ik het maar vragen.
En ja hoor, het was Rob uit Chantaburi die met zijn dochters naar Nederland ging. Een van zijn dochters wees op het bord “Internet check-in” en dat was nu net het bord dat ik over het hoofd had gezien. Even de rolband afscheiding ontkoppelen en kijken of dat voor mij ook gold? En ja hoor, binnen een poep en een scheet was ik verlost van mijn kleine koffertje en had ik de twee boarding cards in mijn hand.
En nu even serieus!
Ik werd om de creditcard gevraagd waarmee ik de boeking had betaald. Gelukkig had ik hem bewaard nadat ik mijn nieuwe kaart van VISA had ontvangen.
Tip!: Indien u een nieuwe creditcard met een ander creditcard nummer ontvangt om wat voor reden dan ook dan is het belangrijk om de kaart waarmee u de betaling heeft verricht te bewaren. Er kan om de kaart gevraagd worden en u kan toegang tot het vliegtuig worden geweigerd indien u de kaart niet kan overleggen. In het geval dat u de kaart bent verloren of de kaart is gestolen dan is het belangrijk dat u de documenten die bewijzen wat er met de kaart is gebeurd in het Engels kan overleggen. Ook een afschrift van u creditkaart rekening met de betaling van de aankoop kan erg handig zijn.
Nog voordat ik richting de immigratie ging dronk ik een paar biertjes op de stoeltjes voor de Family Mart, ik blijf nu eenmaal van nature zuinig! De nieuwe monitors die de rijen voor de immigratie laten zien doen goed werk! Je krijgt nu in één oogopslag te zien hoe druk het is achter de beslagen ramen.
Er waren maar een paar reizigers voor me en alles werd efficiënt en snel afgewerkt. Ik heb het wel eens anders meegemaakt! Het is honderd keer besproken maar de luchthaven van Bangkok is geen gezellige luchthaven. Na al die jaren denk ik met weemoed terug aan de gezellige “Bill Bently Pub” op Don Muang waar ik menig biertje heb gedronken en menig interessant gesprek heb gevoerd. Maar dat heeft weinig nut want die tijden komen nooit meer terug.
Egypt Airlines is sober en degelijk en de levering van de nieuwe Boeing 777-300 maakt de ervaring om met ze te vliegen alleen maar beter. Een monitor in de stoel voor je met een goed assortiment films en spelletjes. Maar wat moet je daarmee om 02:45 in de ochtend? Na de slechte maaltijd gingen de contactlenzen uit en de oordoppen in.
Achter mij zat een man alleen op drie stoelen en wij zaten met drieën op de zelfde ik wisselde natuurlijk snel van plaats zodat het ons alle vier een beetje comfortabeler werd. Mijn buurman voor de reis was een Ierse Italiaan die Tony heette.
Ik heb lekker kunnen slapen, het was niet zo heel lang maar het was wel een diepe slaap. Een half uurtje voor het ontbijt werd ik wakker en Tony was ook klaar voor een gesprek. En dat was lachen met de man uit “Monte Casino” die er tijdens het gesprek er regelmatig een paar Ierse woorden tussendoor gooide.
Tijdens de landing zag ik voor de eerste keer de piramides en om eerlijk te zijn vond ik dat best tegen vallen vanuit de lucht. In de niet al te verre toekomst moet ik toch maar eens een trip naar Egypte wagen om die dingen van dichtbij te gaan bekijken.
Tijdens het wachten had ik alweer trek en een belegd stokbroodje met een kop koffie en een blikje Diet Pepsi kostte me EGP 74,20 (€ 10,-), niet goedkoop maar als je trek hebt en je hebt ruim € 120,- bespaard op je ticket dan kan dat er best vanaf!
Vermoeid maar voldaan zocht ik de volgende vlucht op richting Amsterdam, nog vijf uurtjes zitten en dan ben ik weer in Nederland. Het klinkt misschien vreemd naar die laatste vlucht lijkt wel langer te duren dan de eerste, het daglicht is de boosdoener. Met de iPod en een beetje slapen kwam ik de tijd toch wel door. Opnieuw een maaltijd maar geen koffie! De boiler werkte niet.
Een paar biertjes en voor € 7,70 (met de kortingskaart) met de trein naar Zaltbommel. Voor die prijs kan je toch niemand laten rijden. De drukte in trein viel eerst mee maar na de defecte trein op Utrecht Centraal was de “Sprinter” overvol. Ongepland overstappen in Geldermalsen en daar was de toren van Zaltbommel. Ik ben weer thuis! En wat ziet mijn kleine dorp aan de rivier er mooi uit vanaf de brug.
