Pattaya (Boxing Roo Hotel) 8), woensdag 17 januari 2018De eerste week in Thailand zit er alweer op en de tweede week is vandaag begonnen. Ik heb het prima naar mijn zin maar ik ben tegelijk verre van blij! Ik mis mijn vrouw en de majestueuze Mayon vulkaan is aan het uitbarsten. Ik zou het graag met mijn eigen ogen hebben gezien. De kleine luchthaven van Legazpi was de afgelopen dagen gesloten en dat baart me zorgen ondanks het feit dat ik nog vijf weken in Thailand te gaan heb.
Maar er kan veel gebeuren in vijf weken! Ik herinner me foto’s uit 1991 toen Mt Pinatubo was uitgebarsten en heel Angeles City onder een dikke laag as verdween. Gebouwen storten in onder het gewicht van de vochtige as! Het was meteen het einde van de Amerikaanse luchtmacht basis! Die hebben ze nooit meer herbouwd. In zo’n soortgelijk scenario zou ik diep in de problemen komen omdat ik dan met de bus terug naar het dorp moet om mijn vrouw en onze spullen op te halen. Èn dat is geen gemakkelijke reis! We houden het scherp in de gaten.
Het blijven mooie en spectaculaire plaatjes! Maar wanneer je geen contact met je vrouw kan krijgen dan is het een heel ander verhaal. Gelukkig lees ik in de lokale krant, op het internet natuurlijk, dat de gouverneur uit voorzorg de elektriciteitsvoorziening had uitgeschakeld. Uit ervaring weet ik wat dat inhoud. Slechts enkele uren per dag stroom, alles snel opladen, en vroeg naar bed.
Nu ik klaar ben met mijn belangrijke zaken val ik een beetje in een diep gat. Dat wil niet zeggen dat ik niets meer heb te doen maar in je eentje is het minder leuk. Doelloos wandelen gaat nog wel maar dan ben je snel aan een einde van je mogelijkheden.
Een van de weinige vaste punten op een dag zijn de lunch en soms ook het avondeten. Vandaag is het een Japanse Bento. “Bento” betekend doos en zo wordt de maaltijd dan ook geserveerd. In een vierkante bak met enkele vakken om de verschillende gerechten gescheiden te houden. De “Bento Tonkatsu”, gepaneerde varkenskarbonade, smaakt me prima en mijn gedachten gaan terug naar 2009 toen ik dat mooie land samen met mijn maat Tettje bezocht.
We drinken niet elke dag maar wel haast elke middag. Op weg naar de Chinees passeer ik een altaar waar een mooi stukje huisvlijt staat te schitteren. Draken gevlochten uit verschillende materialen. Het verbaasd me nog steeds dat veel Thai denken dat dit hun cultuur is terwijl het eeuwen geleden is meegebracht door de immigranten uit China. Veel van de Thaise cultuur heeft haar oorsprong in China. Slecht onderwijs, een sterk nationalisme en een ongeëvenaarde koppigheid laat ze geloven dat het echt Thais is, tot aan de helft van de Thaise keuken toe.
Na de gezellige middag met Jan beloon ik mezelf met een T-bone steak bij “The Devonshire” in Soi Leng Kee. Ik ben eigenlijk wel weer een keer aan patat toe! Het is niet slecht maar valt me toch wat tegen. Een T-bone is een moeilijk stuk vlees. Wanneer je het verkeerd behandeld dan wordt hij zo taai als een schoenzool.
Ik sluit deze dag af op de kamer met enkele afleveringen van een tv-serie. Ik ben hier nog een kleine week en ik ga me voorbereiden op de moeilijke missie om mijn rijbewijzen te verlengen. Niet morgen, misschien vrijdag maar ik hou het op maandag.
