Mijn laatste dag is Bangkok is alweer aangebroken en voor vandaag heb ik mijn plannen rigoureus gewijzigd. Ik ga niet meer naar de onontdekte plaatsen maar ik bezoek vandaag enkele van de grote toeristen trekpleisters van Bangkok. Zodra ik het bekende ontbijtje heb genuttigd ga ik op pad. Ik verlaat het hotel voor de afwisseling eens via de achteruitgang.
Enkele minuten later sta ik voor het voetgangersverkeerslicht te wachten om de brede weg genaamd “Ratchadamnoen” over te steken. Deze weg in het oude centrum van Bangkok is zo breed dat je twee keer moet wachten voordat je aan de overkant bent! De enorme foto’s van de overleden koning hangen nog steeds. Ik verwacht dat ze pas worden vervangen door foto’s van de nieuwe koning wanneer de weersinvloeden deze tot afval hebben gedecimeerd.
Het Bangkok in de oude wijk is mooi! Ik loop met een flinke omweg naar “Wat Po” een attractie die iedere bezoeker van Bangkok gezien moet hebben. Dit is een wijk met veel historie en veel overheidsgebouwen. Allemaal prima onderhouden en in westerse stijlen gebouwd.
Maar ook het echte Thailand is hier nog in leven. Aan de oever van de centrale klong, een kanaal in het Thai, bezoek ik een kleine markt. Hoofdzakelijk groenten en fruit afgewisseld met enkele eetstalletjes. Het lijkt wel of er niemand in Thailand thuis een potje kookt!
Hoewel ik de GPS weer bij me draag hoef ik hem niet te gebruiken. Ik ken de weg wel rond Banglampoo! Eigenlijk kan je ook niet verkeerd lopen binnen de oude muren van het “Rattanakosin eiland”. Dit is de oude buurt waar de verschillende koningen, prinsen en prinsessen hun eigen paleizen met personeel hadden. Hoewel Bangkok pas 237 jaar de hoofdstad van Thailand, voorheen Siam, is barst het eiland uit haar voegen van de cultuur en geschiedenis.
Niet alleen oude gebouwen maar deze onverwachte en onbekende oldtimer zomaar in een smalle zijstraat maken Bangkok een bijzondere ervaring. Ik loop verder en kom bij een Chinese tempel waar de toeristen niet meer welkom zijn. Dat is een van de nadelen wanneer het toerisme te groot wordt voor een omgeving en de overvloed aan toeristen het dagelijks leven van de bewoners verstoren. Ik ben nog op het midden van de straat en een bewaker van de tempel gebaard me al dat het verboden is om foto’s te maken in èn om de tempel. Grote borden naast de ingang onderstrepen deze regel. Zonder ook maar een moment af te remmen of mijn camera op te richten loop ik zonder enige emotie op mijn gezicht langs de bewaker en vervolg mijn weg richting het “Grand Palace”.
Mooie gevels aan weerszijden van de straat die soms worden ontsiert door de compressors van de airconditioners.
En daar is dan een van de parels in de kroon van Bangkok. Het “Grand Palace”, het huis van de koning. Het blijft een indrukwekkend gezicht die kleurrijke daken boven de dikke witte paleismuren.
Ik loop met de klok mee rond het paleis en bekijk de overblijfselen van de koninklijke crematie van “Koning Bhumibol, Rama IX”. Dit is het koninklijke paviljoen waar het gezin en de familie van de koning de urn in ontvangst heeft genomen.
Ik sjok verder langs de dikke witte muur waar het opvallend rustig is. Totdat ik rechtsaf sla en richting de ingang van “Wat Po” loop. Hier staat een eindeloze rij minibusjes die de duizenden toeristen aan en afvoeren. De eerste verkopers klampen zich aan me en het wordt tijd om mijn rijbewijs tevoorschijn te halen. Een korte blik op het rijbewijs van bankpas formaat is voldoende om zelfs de meest toegewijde Thaise verkoper direct te doen omkeren.
Wat een drukte en wat een oplichting! Er staat een oude tandloze man, omhangen met Boeddha amuletten, dunne katoenen broeken te verhuren. Inkoop 60 baht, huur 50 baht en 50 baht borg staat er op een met de hand geschreven stuk golfkarton. Ik moet in mezelf lachen, hoeveel mensen zouden er gisteren tevergeefs naar deze man op zoek zijn geweest om hun borg terug te krijgen? De broeken zijn er in de kleuren van de regenboog en hebben allemaal de bekende olifanten opdruk.
De (rommel)markt, op de trottoirs tegenover het paleis is helemaal verdwenen! Dat is best wel jammer maar gezien de hoeveelheid toeristen die hier nu lopen was ook wel nodig. Ik moet in mezelf lachen, jaren geleden was Henk zo druk bezig met het filmen dat hij zonder het in de gaten te hebben op een honderdtal, op de grond uitgestalde, doosjes met cassettebandjes stapte met een bijzonder vreemd gekraak als gevolg. We zijn toen snel doorgelopen en de jonge Henk Hitchcock kreeg een hoofd zo rood als een biet!
Tuk-tuks gevuld met toeristen vertrekken en ik verbaas me over de eindeloze stroom toeristen die voorbij blijft lopen. Zo druk heb ik het hier in al die jaren nog nooit gezien! Het toerisme blijft maar groeien en zal zich straks moeten verplaatsen omdat het anders te vol wordt.
Het koninklijke crematorium wordt voorzichtig ontmanteld en ik vraag me af wat ze ermee gaan doen. Alles wat de overleden koning heeft aangeraakt wordt als heilig beschouwd. Het is zelfs belangrijk om respectvol foto’s te maken van het crematorium.
Gelukkig is het alweer tijd voor de lunch. Ik heb genoeg van de drukte en de toeristen. Zonder enige twijfel pas ik mijn schema voor de middag aan. Maar eerst een “kip gebakken in rode kerrie”, gewoon op een plastic krukje langs de weg. Voor 60 baht is dit weer een lunch die ik voor een miljoen niet had willen missen.
Bus nr. 47 brengt me naar de “MBK shopping mall”. In vroegere tijden een smeltkroes van gekopieerde goederen, goedkope restaurants en een verdwaalde goudwinkel. Nu is het winkelcentrum supermodern en misstaat niet naast de dure winkelcentra van Siam Square. Het heeft wel wat aan karakter verloren en er is geen kop koffie meer te krijgen voor een fatsoenlijke prijs. Ik loop wat rond in het winkelcentrum maar lang blijf ik hier niet!
We gaan op zoek naar een kop koffie! Zodra ik op de eerste verdieping naar buiten stap wordt ik verblind door weer een nieuwe loopbrug! Ook rond Siam Square zijn de voetgangers de lucht in gegaan! En de loopbruggen worden steeds mooier en afgewerkt met mooie architectuur en een vleugje kunst. Ze verbinden alle moderne winkelcentra met elkaar. Ook in het “Siam Paragon” zijn de kleinere koffie en donut ketens verdwenen! Het Starbucks koffie restaurant is flink gegroeid. En daar heb ik dus net geen zin in! Dat zijn westerse prijzen.
Op weg naar de uitgang passeer ik nog deze mooie ijsjes op een stokje. Ik kan het niet laten om deze kleine kunstwerkjes te fotograferen. In het “Central World” winkelcentrum blijkt dat ook hier de kleinere koffie ketens zijn verdrongen door de grotere. Dat is best wel jammer omdat vooral die kleinere cafeetjes heel gezellig, en persoonlijk, waren. Teleurgesteld ga ik op zoek naar een bus nr. 2 die me weer naar het hotel zal brengen. Met een blikje cola achter mijn kiezen zit ik in de, door de middagspits, voortkruipende bus op weg naar mijn hotel. Ik denk na over de anticlimax van deze middag. Lang heb ik niet getreurd want ik weet dat ik mijn verblijf in Bangkok ga afsluiten met culinair vuurwerk!
Na een korte pauze op mijn kamer, met een gratis kop oploskoffie, vertrek ik om half zes naar mijn vaste plek aan de rivier. Met een koud biertje in de hand geniet ik van de ondergaande zon en de activiteiten op het water. Ik ben erg blij dat ik weer naar Bangkok ben gekomen ondanks dat ik enkele vrienden niet heb kunnen ontmoeten.
Voordat het helemaal donker is vertrek ik voor mijn afscheidsmaaltijd in het nu wereldberoemde “Shoshana Restaurant”. We gingen hier in 1999 al eten! Meestal zat Kris tegenover of naast me. Het complete shoarma menu is nog precies hetzelfde! Het zal wel wat duurder zijn geworden maar daar hoor je niemand over praten bij deze hoge kwaliteit. Mijn bord gaat helemaal leeg en alles wordt weggespoeld met een grote fles Leo bier. 325 baht is de schade. Dat is niet goedkoop voor Thailand maar Bangkok is dan eigenlijk ook geen Thailand meer. Rond de toeristen knooppunten worden vaak westerse prijzen gerekend.
Om half negen ga ik richting mijn kamer omdat ik morgen weer vroeg op moet. Het is reisdag en dan moet ik fit zijn. Vijf uur met een kater in een bus is geen pretje! Voor de klagers onder jullie heb ik nog maar even een foto gemaakt van een dronken dakloze in Bangkok. Wanneer je denkt dat je het slecht hebt kan je altijd nog even terugkijken!
