Pattaya (Boxing Roo Hotel) 8), vrijdag 12 januari 2018De eerste ochtend was het wegens de regen een tegenvallend broodje bij MacDonald’s. Gisteren waren het twee heerlijke tosti’s en vandaag ga ik mijn belofte inlossen om lekkere verse broodjes te halen bij de supermarkt. Ik weet de weg en omdat er veel is veranderd in twee jaar vraag ik me af of die lekkere broodjes nog wel te verkrijgen zijn.
Lang hoef ik niet op het antwoord te wachten. De broodjes, kaas, ham en roomboter liggen nog steeds op dezelfde plaats in de schappen van de supermarkt als twee jaar geleden. Dan kunnen we het over prijzen hebben maar daar heb ik een simpel antwoord op!
Ik ben op vakantie!
Ik heb net drie maanden afgezien!
Wanneer er ik trek in heb koop ik het gewoon!
Terug op de kamer besmeer en beleg ik het broodje rijkelijk. Voordat ik mijn tanden er in zet kijk ik nog even naar deze delicatesse. Het beeld wordt lichtelijk vervormt door een traan die in mijn oog welt. Voor velen zal het gewoon een broodje zijn maar voor mij is het een delicatesse waar ik zeer zeker erg van zal genieten.
Het is alweer vrijdag en vandaag wil ik een tweede poging wagen om het internet op mijn telefoon aan de gang te krijgen. Deze keer kom ik wat beter beslagen te ijs. Met mijn telefoon heb ik een foto gemaakt van het scherm van mijn MacBook. Daar staat het duidelijk zwart op wit: “NON-STOP 123” voor 123 baht per week, dan kunnen ze het vandaag moeilijk ontkennen dat deze promotie niet bestaat.
Bij de AIS winkel in Big C staan twee buitenlanders voor me die ook een maand internet voor 999 baht krijgen aangesmeerd. Even afrekenen, controleren of het internet werkt, en morgen tot de ontdekking komen dat je niet kan bellen of een SMS versturen of ontvangen. Met als resultaat dat je een nieuwe simkaart moet kopen en opnieuw die vijf en twintig euro moet betalen!
Tevreden verlaten de buitenlanders de toonbank en dan ben ik aan de beurt. De oorworm van woensdag is in geen velden of wegen te bekennen. Het is een aardige jongen die in ieder geval de moeite neemt om de foto van de promotie te bekijken. Maar hij komt er ook niet uit en presenteert na enkele minuten de geplastificeerde kaart met de internet bundels. Deze keer pak ik het anders aan! Ik blijf rustig en vriendelijk lachend tegen hem praten. Om geen gezichtsverlies te lijden bekijkt hij nog een keer de foto op mijn telefoon.
Ik voel aan mijn water dat hij me toch wil helpen en wanneer ik hem vraag of ik even op zijn telefoon de website van AIS mag opzoeken dan geeft hij zonder een moment van twijfel zijn eigen telefoon aan mij. Dat is in ieder geval een stevige stap in de goede richten. Ik haal de webpagina van AIS tevoorschijn en nu kan hij er niet meer omheen. Daar staat de promotie op zijn telefoon. “NON-STOP 123” voor 123 baht per week.
IJverig zoekt hij naar de code die nodig is om het pakket op te starten. Maar hij kan de code ook niet vinden. Gelukkig voor mij weet hij niet van opgeven en gaat hij nog dieper op de website op zoek. Dan in een opwelling schakelt hij terug naar het Thais en daar staat de code! De code staat dus alleen op de Thaise website. Het ruikt een beetje naar de misdaad maar dat ben ik in Thailand wel gewend.
Na een klein hapje, mijn spijsvertering is nog niet helemaal de oude, en een korte rustpauze begeef ik me naar de markt. De plaats om oude vrienden en bekenden te ontmoeten. Het is beren gezellig met Jan, Peter en Huib. De grote groep is uit elkaar gevallen en de helft is verkast. Wij houden het op de markt, dat is goed genoeg voor ons.
Helaas maak ik op de terugweg de bekende cruciale fout! Ik laat me toch weer verleiden om ergens naar binnen te gaan om met een oude vriend een biertje te drinken. Het gevolg? Om half elf strompel ik met een volle tas 7-11 magnetron eten de trap op naar mijn kamer. Het smaakt me goed en ik sta voor een moment op het punt om weer naar beneden te gaan. Toch maar niet! Ik heb nog voldoende (feest)dagen te gaan.
