Pattaya (Boxing Roo Hotel) 8), zaterdag 13 januari 2018Ik heb geslapen als een os, maar dat kon ook niet anders na die gezellige vochtige avond. De wekker wekt me om acht uur iPhone tijd. Toch nog redelijk fris maak ik mijn eerste kop Nescafé en inspecteer de schade van gisterenavond in mijn portemonnee. Om eerlijk te zijn valt dat best wel mee. Na vier avonden in Pattaya heb ik nog geen girly bar van binnen gezien en dat ik toch de plaats waar je de meeste schade oploopt.
Net over negen zet ik mijn, ik denk sinds gisteren, gebruikelijke wandeling in naar de “Friendship Supermarket” in om twee verse broodjes te halen. Ham, kaas en boter ligt er nog voldoende in de koelkast. Onderweg geniet ik van de koelte van de ochtend. Het weer is in Pattaya aan de kust heerlijk in januari.
Zodra ik met de twee stevige Italiaanse bollen weer terug op de kamer ben gaat de ketel aan om een tweede kop koffie te maken en wordt een van de bollen gesmeerd en met kaas belegd. Vanaf mijn balkon bekijk ik het voorbij trekkende verkeer met het broodje in de hand en de koffie binnen handbereik.
Ik maak me rustig op voor een rustige dag. Voor deze zaterdagochtend heb ik sowieso niets gepland behalve een paar verhalen schrijven om niet meteen teveel achterop te geraken. Het schrijven gaat me weer goed af, een beetje onderhoud aan mijn “Plex-server” en de ochtend is ook weer geschiedenis.
Voor de lunch ga ik naar mijn vaste restaurant aan Pattaya Klang voor de Massaman kerrie. Kip gesudderd in een zachte kerriesaus op basis van kokosmelk met aardappel en pinda’s. Werelds! Dat is ècht genieten van dit zuid-Thaise gerecht. Voor drie euro, inclusief een blikje frisdrank, ik mijn buikje helemaal gevuld.
Voor de middag staan wat inkopen en een beetje bier drinken op het programma. Via de Pattaya Klang loop ik naar Beach road en het valt me meteen op hoeveel Pattaya in de afgelopen twee jaar weer veranderd is. Pattaya blijft maar veranderen en het gaat steeds sneller en steeds hoger. Het zal nog maar een paar jaren duren voordat Pattaya een echte skyline heeft.
Als eerste staan mijn nieuwe overhemden op de lijst. Ik heb al moeite om de verkoper te vinden in “Mike’s Shopping Mall” dus maak ik me op voor een teleurstelling. En terecht, de overhemden zoals ik ze al zeker tien jaar draag zijn niet meer op voorraad. Het wordt nog erger, volgens een verkoopster worden ze ook niet meer gemaakt! Ik smeek of ze goed hun best willen doen om te vragen of ze misschien nog ergens op voorraad zijn. Dat ik er vijf nodig heb helpt natuurlijk wel! Nog voordat ik vertrek verhoog ik de hoeveelheid tot tien stuks XL in zandbeige. Ze zijn onder de indruk en of ik volgende week nog maar eens wil komen informeren.
Als tweede komen de koelers voor mijn blikken bier aan de beurt. Ook hier grijp ik bij mijn vaste leverancier mis. Navraag bij de administratie van de winkel leert me dat de fabriek gestopt is met de productie en dat ze ook niet meer terugkomen. Teleurgesteld verlaat ik ook deze winkel.
De verandering heeft ook mij dus ingehaald, tenminste, zo lijkt het. Als een fossiel loop ik richting “Tuk-Com”, een enorm elektronica warenhuis waar voor 75% nep en kopieën worden verkocht! Toch is Pattaya nog steeds een plaats om goed te vertoeven. Er wordt hard gewerkt om er een familie bestemming van te maken maar het is en blijft de grootste hoerenbuurt van de wereld. In het hoogseizoen lopen hier, volgens de diverse schattingen, meer dan dertig duizend hoeren rond! En die trekken weer tienduizenden kale vrijgezelle of gescheiden oude mannen aan. Hoewel die zelf steevast verklaren dat ze voor de lieve mensen, de live muziek en de tempels komen. Wie houdt wie voor de gek?
Ik heb nog tijd voor een koffie voordat ik bij de Chinees bier ga drinken. Langs “South Pattaya road” geniet ik van het uitgestalde fruit. Een uitgebreid assortiment in alle kleuren en smaken die zuid-oost Azië heeft te bieden. De goudgele zoete mango’s worden gegeten met een kleefrijst die met kokosmelk is gekookt. Allemaal te zoet voor een man met diabetes maar het blijft een mooi gezicht.
Koffie bij de MacDonald’s op herhaling. En dan zie ik ook meteen waarom de koffie hier niet meer te drinken is! Ik hou de bediening goed in de gaten en zie een dunne donkere straal in het bekertje verdwijnen gevolgd door een dikkere straal water. Het is me nu wel duidelijk. Een geconcentreerde koffiesiroop gevolgd door een straal heet water met als gevolg een bekertje oploskoffie dat niet te drinken is, en dan ook nog voor de hoofdprijs. Dat is meteen het einde van de gouden bogen voor mij in Thailand. Het is te duur en in de loop der jaren alleen maar slechter geworden.
Bij de Chinees is het een gezellig samenzijn van Jan, Tio en zijn vrouw en mezelf. Altijd leuk om een beetje bij te kletsen met de Zweedse man en zijn Thai/Zweedse vrouw. De tijd vliegt om en de zon zakt langzaam achter de horizon. Tijd om op te stappen! Een rustige avond sluit ik af op de kamer met een biertje uit mijn eigen koelkast. Het kan tenslotte niet elke avond feest zijn!
