Pattaya (Boxing Roo Hotel) 8), maandag 15 januari 2018Na meer dan honderd handen te hebben geschud, tientallen bieren te hebben gedronken met oude en nieuwe vrienden moet ik nu toch echt aan de slag. Vandaag staat in het teken van de voorbereidingen voor het verlengen van mijn Thaise rijbewijzen. Wanneer je langer dan dertig dagen in Thailand verblijft is je Nederlandse, of internationale, rijbewijs niet meer geldig en dan ben je dus ook niet meer verzekerd. Ik wil in de toekomst nog wel een paar keer naar Thailand dus de rijbewijzen zijn erg belangrijk voor me.
Bruce Sprinsteen klinkt uit de “JBL-Go” wanneer ik de kamer verlaat om verse broodjes te halen. Buiten komt Pattaya weer tot leven onder een waterig zonnetje. De geur van wierook vermengt met geroosterd vlees en benzinedampen bereikt mijn neus op weg naar de supermarkt. Dit is de geur van Thailand, in Bangkok komt daar ook nog een vleugje riool bij maar dat is voor volgende week.
Het valt me op hoe snel ik weer gewend ben aan Thailand na die drie en een halve maand in de Filippijnen. De supermarkten puilen hier uit en je treft haast nooit een lege plank of vitrine aan. Er is hier zoveel keuze in het eten dat ik soms moeite heb om een keuze te maken. Mijn spijsverteringskanaal is weer helemaal gevuld en mijn ontlasting regelmatig. Zodra ik ’s morgens mijn ogen open denk ik aan het ontbijt en de lunch.
Een verhaal vloeit uit mijn pen en na een klein uur ben ik klaar. Het vuile wasgoed heb ik al klaar gelegd dus ga ik op deze mooie maandagochtend eerst even de was verzorgen en een kop koffie drinken bij mijn maat Jan. Altijd lachen! Mijn wasje draait zachtjes in het rond terwijl ik geniet van de koffie en de altijd mooie verhalen van Jan.
Na een korte rustpauze op het comfortabele bed in mijn hotelkamer zet ik me weer in beweging voor de lunch bij de “Big C”. De keuze valt deze keer op een oude bekende, Biryani met kip. Het smaakt net zo goed als het er uit ziet en met een blikje Coke Zero erbij heb ik weer twee euro uitgegeven. Het houd niet op! Hahahahaha, wanneer je niet drinkt kun je hier echt nog met een tientje per dag rond komen!
Tijdens het eten droom ik weg en denk terug aan hoe het hier vroeger was. Ik heb hier met heel vrienden gegeten en koffie gedronken. Het foodcourt heeft weer eens een renovatie ondervonden en ziet er spic en span uit. Nieuw meubilair, nieuwe kleuren verf en nieuwe verlichting. Hier is het altijd druk en goed vertoeven, daarom is de kwaliteit van het eten hoog en de prijs laag.
Voordat ik de rijbewijzen kan verlengen moet ik de documenten voor een “Residentie verklaring” bij elkaar harken. Nu heb ik die allemaal op een na! Nu wordt het een beetje lastig om dit zo publiekelijk op te schrijven maar het laatste document wordt in een smoezelig kantoortje opgesteld door een oude vrouw met uitgegroeid zwart geverfd haar en een pukkel op haar wang zo groot en bruin als een krent. Ze neemt nauwkeurig de gegevens over van mijn huidige rijbewijzen.
Ze kijkt op en glimlacht vals naar me wanneer ze klaar is en mij het document, geheel in het Thaise schrift, overhandigt om te ondertekenen. Met enige twijfel zet ik mijn handtekening en reken 500 baht af voor de bewezen diensten. Ik bekijk het document nog een keer voordat ik het in de “gratis” envelop schuif. Ik kan alleen mijn naam, mijn geboortedatum en mijn paspoortnummer herkennen. Ik moet even lachen in mezelf, misschien heb ik net een pannenset voor € 2.000,- gekocht.
Met gepaste vriendelijkheid wordt ik naar buiten gewerkt want de volgende klant zit alweer te wachten. Een dikke ongeschoren Duitser met sokken in zijn sandalen en een met vlekken verkleurd overhemd van 99 baht. Typisch Pattaya! Zo zie je er honderden lopen op elke willekeurige dag van de week.
Op mijn hotelkamer gaat de rest ook in de grote bruine envelop. Paspoort, TM6-kaart en het zakje pasfoto’s dat ik speciaal voor deze gelegenheden bij me draag. Een blik op mijn horloge zegt dat het tijd wordt om de was op te halen bij Jan. Mijn dag zit er alweer op en dat is het laatste wat me nog te doen staat.
Na enkele biertjes bij Jan en een afzakkertje bij de Chinees arriveer ik in de Boxing Roo waar ik plotseling wordt overvallen door het verlangen naar een Pizza. Via het internet besteld en voor 420 baht zit ik drie kwartier later achter de kartonnen doos op mijn kamer. Mijn trek is zo groot dat ik in de haast vergeet om een foto te maken!
