Ik heb als een roosje geslapen in mijn bungalow tussen de rijstvelden. Er zijn geen plannen voor vandaag dus begin ik de dag met een paar bakken koffie, brood met chili-boterhamworst en een paar verhalen te schrijven.
Zodra Peter met zijn bezigheden voor de ochtend klaar is wordt het tijd om de was te doen. Ik heb precies nog een schone onderbroek in mijn rugzak. Dat is gelukkig voldoende om aan te trekken en in te wachten totdat al mijn kleren weer schoon en droog zijn. Peter gooit de hele boel in de wasmachine en een half uur later hangt het alweer te drogen. Peter verteld lachend dat het waswater onnatuurlijk zwart was. Ik lach terug dat dat geen verrassing is na het bezoek aan Pattaya en Bangkok. Stof, roet en andere deeltjes uit de lucht maken de kraag van je overhemd mooi zwart vanbinnen.
Zodra mijn kleren droog zijn trek ik ze aan en gaan we op pad om te eten. Opnieuw bij de Tesco Lotus en deze keer kies ik voor de klassieker “Pad Thai”, een Thaise variatie op gebakken noedels. Alleen zijn het hier platte smalle rijstnoedels met een zoetzure smaakmaker. Ik schep vooral ruim met de geplette pinda’s. De verse taugé en lente ui maken het gerecht compleet.
Dan gaan Peter en ik een ritje maken met de brommers. Het doel is een bouwplaats waar een Hollander een klein huisje aan het bouwen is in een dorp vol met Thai. De rit er naar toe is saai langs de snelweg tussen Rang Nong en Buriram. Dit zijn niet de leukste ritjes. Op de bouwplaats aangekomen worden we ontvangen door de Hollander. Hij houd de bouw nauwkeurig in de gaten! Dat moet ook wel want zodra jij je rug naar de bouwvakkers keert gaan ze het gewoon op hun eigen manier doen. De bouw verloopt voorspoedig, de betonnen vloer is mooi vlak en het dak zit er bijna op. Met de muren en de schuifdeuren wordt er nog even gewacht. De planning van de materialen en het kozijn zijn nog niet definitief. Je kan beter wat langer nadenken dan later weer alles veranderen.
Op de terugweg rijden we op de GPS die wat ongemakkelijk in de hand ligt. Op het stuur gemonteerd navigeert het toch wel wat gemakkelijker. We rijden over smalle zandwegen door verlaten en stille dorpen. Het leven op het platteland tussen de rijstoogst en het zaaien/planten van de nieuwe rijst gaat heel langzaam. Het is nu wachten op de regen. En dat kan nog wel even duren.
Na een paar biertjes gaan we heerlijk met z’n drieën Thais eten in een restaurant dat Peter “De Schuur” noemt. De aankleding van het restaurant mag dan niet zo luxueus zijn maar het eten is er uitstekend. Kip gebakken in rode kerrie en een omelet met varkensvlees vallen mij ten deel. Weer een mooie dag ver van huis. Morgen ben ik alweer drie weken in Thailand, wat gaat de tijd toch snel.
