Alsof de financiële crisis niet bestaat worden er hier in Pattaya hotels en winkelcentra gebouwd in een tempo dat zelfs de meest ervaren hardloper niet kan bijhouden. Tijdens de drie dagen die ik nu hier ben kon ik mijn ogen niet geloven. Braak liggende terreinen veranderen in zandplaten en die veranderen dan weer in bouwputten en het beton klimt de lucht in op weg naar de (financiële) hemel.
De Euro brengt nu nog ruim veertig Baht op en dat is zo’n twintig procent minder dan een jaar geleden. En dan is het verblijf hier dan ook meteen twintig procent duurder dan een jaar geleden. Vergelijk dat maar met alsof je plotseling nog maar viervijfde van je salaris op je bankrekening gestort krijgt.
Maar is Thailand dan nog wel leuk?
Jazeker, nog heel leuk. Het is natuurlijk wel zo dat de toeristen lang zijn verwend met hoge wisselkoersen voor de Euro en het Britse Pond. En diezelfde toeristen konden het niet laten om van de daken te schreeuwen dat Thailand zo “verschrikkelijk goedkoop” was. Bij de lokale ondernemers werd de boodschap goed ontvangen en de prijzen recht evenredig mee verhoogd. Maar nu de koersen de andere kant opgaan gaan de prijzen natuurlijk niet mee omlaag want ook de regering heeft, met soms vreemde, belastingmaatregelen heerlijk meegegeten van de grote schaal Engelse Ponden en Euro’s die de toeristen hen voorschotelde.
Een wandeling langs het water van de baai leert dat er toch nog heel wat toeristen aan het lauwe zoute water liggen en genieten van hun welverdiende vakantie en een Singha biertje. Ook de populaire drie sterren hotels zitten nog steeds voor zeventig procent vol en aan het zwembad is het een drukte als nooit tevoren.
Maar als de zon aan de overkant van de baai onder de horizon verdwijnt verdwijnen ook de toeristen! En waar zijn die dan te vinden? De duizenden barretjes waar je nu meestal € 2,- voor een flesje bier betaald en de honderden Duitse, Deense, Hollandse en Belgische restaurants blijven beangstigend leeg. De grote winkelcentra met hele verdiepingen restaurants doen toch nog wel goede zaken. De budget restaurants, als ik ze zo oneerbiedig mag noemen, zitten nog steeds vol en wij moesten zelfs wachten tot er een tafeltje vrij kwam. Drie Euro voor een kom noedels met vlees of vis in een Japans restaurant inclusief een drankje is natuurlijk nog te betalen. Maar ook de buffetten bij de bekende hotels doen het nu goed in deze moeilijke tijden. Voor een Euro of tien per persoon kan je prima ontbijten en dineren en dan is er ook nog ruimte om er wat bij te drinken. Er is minder te besteden en wat er nog over is wordt met veel voorzichtiigheid besteed.
Maar wat als de Euro nog verder zakt?
Daar kan je maar beter niet aan denken als je al een vakantie geboekt hebt buiten de Euro zone. Neem het zoals het komt. Het is nu eenmaal zo dat je niet meer kan uitgeven dan je in je portemonnee hebt. De enige slachtoffers zijn dan de gewone man/vrouw in de straat. De wanhoop kan je nu al op hun gezichten aflezen. Zeven Euro om je schoenen te laten poetsen wordt dan plotseling een hoop geld. Ook voor de rijke toerist uit Europa.
Zeldzame Nimbus Motorfiets
Een voorproefje van het eten op Taiwan
