Gisteren begon het dus laat in de middag te regenen maar vandaag voelden we de eerste spetters al op ons gezicht rond tien uur in de ochtend. We hadden er al zo’n voorgevoel van gehad en onze plannen voor vandaag hadden er dus al rekening mee gehouden.
Na het ontbijt zouden we verschillende tempels gaan bezoeken. De eerste stop die we hadden was één van de meest vreemde die we ooit hebben gehad. Een kop koffie van de 7-11 en verkeer kijken. Gewoon op de trap voor een station ergens in een buitenwijk van Taipei. En het was nog leuk ook! Het verkeer schoot links en rechts aan ons voorbij en wij trokken conclusies die voor niemand belangrijk zijn.
‘Zoals?’
Nou, de meeste auto’s en scooters in Taipei zijn vandaag grijs of hebben een andere onopvallende kleur. Het verkeerssysteem op een grote kruising werkt heel anders dan in Europa. Vrouwen op fietsen hebben voorrang en de koffie is heel slap bij de 7-11. Voorsorteren is een soort van twee keer stoppen. Je mag nooit linksaf slaan op een kruising maar je slaat rechts af waarna je je meteen weer omdraait om rechtdoor te gaan. Ik ben zelf ook een beetje duizelig nu.
Na een korte wandeling bereikte we de eerste van de vier tempels die op onze lijst stonden. Het is China, het zijn Chinezen en Boeddhisten of andere vormen hiervan afgeleid. Dus na al die jaren weten we ook wel wat ons te wachten staat maar steeds is het weer anders en het gaat niet echt vervelen. Natuurlijk worden we straks wel weer tempelmoe maar dan gaan we de natuur in en de wuivende bossen bamboe vervelen natuurlijk nooit.
Het was een drukte van jewelste bij de “Lungshan Temple”. Dikke rijen mensen branden wierookstaafjes en dikke kaarsen om de goden goed te stemmen. En dat is eigenlijk het speciale van die Chinezen. De Boeddha is het opperhoofd maar in elke tempel staan ook hele horden helpers klaar. Goden voor van alles en nog wat om je te kunnen bijstaan bij elk probleem wat je op je pad mag verwachten. Gezondheid, de liefde, wat voor kinderen, geluk bij het zaken doen en het zou me ook niet verbazen als er een god tegen aambeien is.
Na een uurtje in de tempel te hebben rondgehangen gingen we verder en de regen werd zwaarder. De motregen was overgegaan in een echte regen die de straten donkerder kleurde. Je kon de regen nu ook ruiken en onder de beschutting van de luifels vervolgden we onze weg naar de tweede, en veel kleinere maar niet minder mooie, tempel van vandaag.
Bij aankomst stond er al een vrouw vriendelijk te zwaaien dat we binnen moesten komen. Maar dat was niet nodig geweest want het was sowiesi ons plan geweest om naar binnen te gaan. De “Ching Shan Tempel” is niet groot maar heeft drie verdiepingen en dan heb je toch een flinke oppervlakte. Een vrijwilliger op de derde verdieping was wel onder de indruk toen ik uit het niets een Chinese godin bij haar Chinese naam noemde. “Ah-Ma” met het parelgordijn voor haar ogen is de godin van de vissers. En dat had ik jaren geleden in Macau geleerd en het beeld van de grote witte marmeren godin op de heuvel is moeilijk te vergeten. Ze heeft meerdere namen en dat werd me haarfijn uit de doeken gedaan. Maar ze bleef onder de indruk van mijn kennis.
Nog voordat we op de begane grond waren hoorden we muziek opstijgen door de tempel. Het was een groep nonnen die voor het altaar gestoken in bruine gewaden mantra’s zongen. Tijdens het kijken werd ons een kopje thee met een pindarotsje aangeboden. De thee sloegen we af maar het zoete brokje namen we wel aan.
Helaas was de regen nog meer aangezwollen en moesten we onze plannen ter plaatse wijzigen. Onder het eten, een lunch van Japanse kerrie, bespraken we onze mogelijkheden.
‘Terug naar het hostel’, bleek de beste optie.
Een beetje bijslapen en kijken hoe het weer zich verder zou ontwikkelen. We konden best wat extra slaap op onze nieuwe matrassen gebruiken na die twee slechte nachten.
Het regende nog stevig toen we op pad gingen voor het avondeten. Aan de overkant van de straat was een goed restaurant waar we ook een biertje konden drinken. Het werden er meer dan twee en het was een heel plezierige avond. We hadden zoveel gedronken dat we hondjes met schoentjes aan zagen.
Welterusten!
