Na mijn verblijf in Nederland kan ik eindelijk weer op pad. Niet omdat ik het in Nederland niet naar mijn zin of weinig te doen heb maar gewoon omdat ik me dan zinloos voel. Zinloos? Ja, ik heb het druk en aan het einde van de dag blijk ik niets of weinig gedaan te hebben. Ik had moeite met schrijven en mijn camera kreeg ook een onverwachte vakantie. Er zijn zelfs onbewerkte foto’s blijven liggen die ik later nog verwerk en op de OYPO website zal plaatsen. Dus mijn excuses aan de jongens van het tweede van NIVO-Sparta maar later deze maand worden de foto’s alsnog geplaatst. Deze excuses gaan hand in hand met de felicitaties voor het behaalde kampioenschap. Ze spelen nu weer op het hoogste niveau dat voor dit team mogelijk is.
Kwart voor elf stapten we in de trein richting Schiphol. Onze vriend Henk was nog naar het station gekomen om afscheid te nemen en ons een behouden vaart te wensen. Ik kijk er naar uit om Henk later in mijn reis weer te ontmoeten. Misschien gaan we samen nog wat doen in Azië.
De trein is goedkoop en comfortabel, je kan de auto maar beter vergeten. Na een broodje en een drankje stapten we op Utrecht CS in de trein naar Schiphol. Het leek er op dat er wel elke tien minuten een trein richting de luchthaven gaat. Maar wat me nog het meeste opviel was dat mijn reisgenoot heel relaxed was, en dat was wel eens anders geweest. Dit is alweer onze vierde reis samen en heb hem langzaam zien groeien. Het wordt alleen nog maar beter en voor mij gemakkelijker.
Ruim drie uur voor het vertrek waren wij aanwezig om de mededeling aan te horen dat je twee uur van te voren aanwezig moet zijn. We hadden dus nog een uur de tijd om wat te eten en te drinken.
Gelukkig beginnen alle onderdelen van de overdadige beveiliging slijtage te vertonen. Laptops en kleine flesjes vloeistof kunnen gewoon in de rugzak blijven. Alleen de echte grote flessen moeten tevoorschijn worden gehaald. Het was ook niet echt druk op Schiphol! Na een paar biertjes aan de bar bij Cees gingen we net op tijd richting de gate. Het was overigens de laatste keer in “de Voetbal” van Schiphol omdat er deze zomer de vertrekhal wordt gerenoveerd en de voetbal niet meer terugkomt. Het zal in september dan wel zoeken worden naar Cees en zijn nieuwe bar.
De eerste vlucht, van ruim vier uur, vertrok een half uur te laat en vloog letterijk en figuurlijk om. Na het eten, dat voortreffelijk was, en een dutje van twee uur landden we in Cairo voordat we het wisten. De paniek sloeg wel toe want we hadden nog maar twintig minuten over om onze tweede vlucht te halen. Maar alle paniek was voor niets geweest want er was een nieuw vluchtschema in werking getreden en zo hadden we toch nog een uurtje om te rusten. Een oplettende douanier probeerde mij mijn oplaadbare batterijen afhandig te maken.
‘No batteries’, bleef hij maar herhalen terwijl ik hard stond te lachen.
Dat lachen bracht hem in verlegenheid want niemand heeft er natuurlijk ooit van gehoord dat batterijen verboden zijn in het vliegtuig. Toen de douanier begreep dat zijn poging vruchtloos bleek begon hij schaapachtig hard mee te lachen.
‘Zo, dat probleem had ik ook weer met mijn charmes opgelost!’
Tijdens de korte break werd het voor mij een biertje en voor Tettje een Pizzapunt. Tettje een pizzapunt? Ja, ik stond er zelf ook een beetje van te kijken en dit was dan ook meteen het keiharde bewijs dat mijn reismaat erg veranderd is.
Het vliegtuig naar Bangkok zat niet
helemaal vol en later bleek er zelfs heel veel plaats achterin te zijn. Dat was wel jammer want als ik dat eerder had gezien dan had ik kunnen slapen op vier stoelen! De drie stoelen voor mij waren ook vrij en na een kort gesprek met de sexy stewardess kon ik nog voor het opstijgen verkassen. Extra beenruimte en niemand naast me! Een maaltijd met oordoppen als toetje en toen mijn ogen rond half negen weer open gingen zaten we al boven de golf van Bengalen. Het duurde nog een uurtje voordat het licht in de cabine aanging en het ontbijt werd geserveerd. Egypt Air is aan te bevelen wanneer ze goedkope tickets hebben. Gewoon op het internet boeken en betalen. Hou er wel rekening mee dat er bij een betaling met een creditkaart van een ander je geweigerd wordt. De houder van de creditkaart moet samen met je reizen.We zijn nu vier dagen in Thailand om een beetje te relaxen en uit te rusten. Tijdens het wachten op de bus naar Pattaya, wat nu de beste en de goedkoopste manier van reizen is, kwam er een optocht van meisjes in klederdracht voorbij. Dat schreeuwde natuurlijk om mijn camera weer te gaan gebruiken. Mooie plaatjes van mooie meisjes.
Na anderhalf uur in de bus stapten we in Pattaya uit en zochten het minibusje op dat ons naar het hotel zou brengen. Vijfentwintig uur waren we onderweg geweest. Na een douche en een hazenslaapje gingen we op stap, het avondeten schoot er wel bij in en om twaalf uur lagen we voldaan op bed.
