Het liefst had ik nog een nachtje in Kaikoura gebleven. De wijn en het goede gesprek hadden er weer een late avond van gemaakt.
De landschappen schieten aan me voor bij met zeventig á tachtig kilometer per uur maar de avonden in de keuken zijn me heilig. Ook het avondeten, een heerlijke kerrieschotel deze avond, het restant werd met veel smaak door één van de andere Nederlandse gasten weggewerkt.
Vanochtend was ik toch weer fit en na het ontbijt dropte ik nog een vrouw op het treinstation van Kaikoura af en voor me lag er weer de open weg naar niemandsland.
In Nelson aangekomen, mijn oorspronkelijke bestemming, bekroop me een gevoel van ongemak. Strand, piercings en tatoeages, kleine busjes en veel bloemenkinderen. Zonder te stoppen reed ik door en dacht na over de volgende bestemming. Een snelle blik op de kaart, en de lijst van hostels met *IAC*easynet wireless, bracht me naar de YHA in Havelock. Helaas was die vol en de manager was zo vriendelijk om een hostel voor me in Picton te bellen. Service en vriendelijkheid! Dat heb ik wel eens anders meegemaakt op deze reis!
En zo had ik nog een uur te rijden en na te denken over de ze trip. Morgen is het dus vier weken en om eerlijk te zijn wist ik allang dat vier weken de mooiste lengte is voor een reis. Maar ik moet nog vier weken en dus moet ik er ook maar het beste van maken.
De oogverblindende landschappen gaan nu vervelen en op het Noord-Eiland moet ik dus wat anders gaan verzinnen? Maar wat?
Morgen heb ik weer een rustdag en ook donderdag zal in het teken staan van een verplaatsing. Twee belangrijke dagen om mijn laatste twee weken, en de hele trip naar Nieuw Zeeland, tot een succes te maken.
De foto’s zijn een beetje dun want ik kan eigenlijk geen bergen en meren meer zien.
