Hoe moeilijk het ook voor me is neem ik vandaag een rustdag. De meeste van de luide gasten zijn vanochtend om negen uur met de Kiwi Express vertrokken en ik heb bijna het hele gebouw voor mezelf. Mijn bovenbuurman, een jongen uit Slovenië, is ook blijven hangen en terwijl ik niets doe op mijn computer spreken we over van alles en nog wat.
WE spreken af om aan het einde van de middag samen een biertje te drinken. Later die dag verschijnt er ook nog een Engelsman uit Sunderland. Ook hij sluit zich bij ons aan voor een biertje later op de dag.
Ik doe de was en probeer mijn reis door Nieuw Zeeland verder te plannen. Eigenlijk hoef ik niet verder te plannen want voor mij is emotioneel deze trip allang ten einde. Het is meer de tijd uitzingen. Begrijp me niet verkeerd! Ik heb het nog steeds prima naar mijn zin maar ik zal niet veel meer ondernemen. Een beetje wijn drinken en wat foto’s maken van het steeds weer wisselende landschap.
Nadat ik de was weer van de lijn heb gehaald en in mijn rugzak heb opgeborgen ga ik nog een uurtje naar het matras boven mijn bed liggen kijken. En nadenken, heel diep nadenken, zonder dat er ook maar een oplossing of compromis tevoorschijn komt.
De avond is gezellig en Lorry en ik besluiten met een pizza en een fles witte wijn. De oordoppen in en slapen.
