dinsdag 19 februari 2008

Sri Lanka, veel van hetzelfde

Galle, 19/02/2008

Muggen waren een drama vannacht! Ik kan niet wachten om de koelte van de bergen in gaan en dan ook hopelijk van de muggen verlost te zijn. Bij het gebrek aan eethuizen was ik ook aangewezen op een ontbijt in "Hotel Weltevreden". Maar dat overtrof al mijn verwachtingen en het zag er zo goed uit dat ik zelfs vergat om er een foto van te nemen, morgen dan maar.
Na de toast en omelet, fruit en koffie was ik klaar om de nieuwe stad te gaan ontdekken. Het was echt een nieuwe stad want de tsunami had hier flink huis gehouden. Natuurlijk nam ik een langere weg en liep de zijpoort van het fort uit. Net voor de poort was er op een plein een flinke oploop. Ik stond namelijk voor de rechtbank van het district en zo te zien waren er heel wat mensen gedagvaard. Kleine advocaatkantoortjes sieren de zijkanten van het plein. Ik kon mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en liep een klein hofje binnen waar nog meer kantoortjes waren gevestigd. Het was een bijzonder mooi schouwspel om al die oude door de Hollanders gebouwde huisjes en hun hofjes te zien.
Eenmaal buiten de poort waren er de verwachte visstalletjes aan de haven en bij het zien van de stad waande ik me alweer in Colombo. Het kon mij niet bekoren. Hier en daar zag je nog de sporen van de verwoesting van de tsunami. Volgens ingewijden is het wel het beste wat ze hier ooit is overkomen. De financi‰le hulp vanuit het buitenland en een enorm leger werkers voor NGO's brengen nog steeds veel geld in het laatje.
Het achterliggende probleem is veel groter. Sri Lanka heeft een inflatie van 27% per jaar. Stilletjes wordt er door de lokale zakenmensen al over gesproken om de Amerikaanse Dollar als schaduw valuta te gaan gebruiken, net als in Vietnam, Cambodja en Burma. Lokale intellectuelen zijn bang dat de huidige regering zoveel geld uit gaat geven aan een oorlog die niet kan worden gewonnen dat de inflatie nog groter wordt en het land uiteindelijk failliet gaat.
Zit ik toch weer over buitenlandse politiek te wauwelen!
Maar toen ik na mijn middagdutje op de muren van het fort naar de zee zat te staren probeerde ik mij tevergeefs voor te stellen hoe die twintig meter hoge muur van water er zou hebben uitgezien. Het is het noodlot dat je niet kan ontlopen denk ik dan maar, net als die verpletterde Tuk-tuk ruim tweehonderd meter voor ons in Colombo. Voor de laatste keer slenterde ik door de straten en over de muren van het bastion. Het zal over een paar jaar zeker een mooi stadje zijn om te bezoeken.
Het avondeten dat ik nu kreeg voorgeschoteld was zelfs beter dan gisteren. Het was ook weer veel te veel en met een verontschuldigend gezicht liet ik de tafel opruimen. Graham had een nieuwe groep slachtoffers gevonden die zijn verhalen nu moesten aanhoren. Hij was veranderd! Gekleed in een lendendoek en een vreemd shirt vertelde hij over het doel van zijn werk, het meest vreemde was toch wel dat hij nu met zijn handen at. Een vreemde vogel uiteindelijk.
Tijdens de korte avondwandeling, om het eten te laten zakken, waren er twee andere vreemde vogels in het hotel aangekomen. Rechtreeks uit India. Paddy en Helen. Het India gevoel met zijn goedkope entourage straalde er vanaf, het werd bevestigd toen Helen al vloekend en tierend uit de buurtwinkel stapte en aan iedereen die het maar wilde horen vertelde dat ze bij het kopen van een pakje sigaretten teveel had moeten betalen. En dit terwijl er geen hard bewijs voor was.
Terwijl zij zaten te eten als uitgehongerde paarden zette ik me bij de groep aan tafel om mijn laatste biertje te drinken. Ik luisterde maar met ‚‚n oor naar Paddy omdat een andere tafelgenoot maar zat te praten hoe mooi het hier was en hoe arm de mensen wel niet waren. Deze vrouw had zoveel medelijden met de wereld dat ze moeite had om deze last te dragen. Je kan best helpen maar je kan niet de hele wereld op je schouders nemen! Paddy's Ierse accent was met vlagen ook veel te sterk om alles te verstaan. De verlossende laatste slok uit de fles en lekker naar bed.
Ondertussen heb ik het nu wel gezien in de steden en ik kijk uit om het leven in een dorpje te zien. Misschien dat daar zelfs wel wat meer te doen is omdat het meer geconcentreerd is?



Copyright/Disclaimer