Na mijn eerste echt goede nachtrust werd ik om kwart over zeven gewekt voor het ontbijt. Het was wel afwachten en het was moeilijk om het ontbijt van gisteren te evenaren. Het was ook een goed ontbijt en één van de betere zaken op Sri Lanka is het aanwezig zijn van goed brood. Brood met een omelet gevolgd door een paar sneetjes geroosterd brood met jam is een goede start van de dag. Ik zat goed vol en mijn voorspelling was uitgekomen. Er was in heinde of verre geen gids met zijn 4x4 te bekennen.
Het weer was goed dus zou plan twee zou in werking treden en ik zou een waterval en twee tempels gaan bezoeken vandaag. Tijdens het ontbijt had ik wat extra informatie gekregen van de eigenaar, die tevens rijschoolhouder is, en dat moest voldoende zijn om de dag door te komen, iets over acht ging ik vol goede moed op weg.
Als eerste was een waterval op het Kiruwananaganga thee landgoed aan de beurt. Eerst met de bus en dan een paar kilometer lopen. Het vreemde hier op Sri Lanka is dat je de opgegeven afstanden in zijn geheel niet kan vertrouwen. Vijf kilometer met de bus blijken er tien komma drie te zijn en de twee kilometer is net geen negenhonderd meter. Ik zou het dus anders doen. Met de bus heen en terug lopen, dan weet je tenminste de juiste afstand.
En zo stapte ik eerst op de bus naar het kruispunt in "Kotapola" waar ik de aansluiting naar de "Kiruwananaganga waterval" zou nemen. Het ging allemaal gesmeerd en binnen een uur stond ik aan het begin van een weg die me naar de waterval zou leiden. Ik moest wel alles vijf keer vragen aan één van de lokalen omdat de verkeersborden hier nog dun zijn gezaaid. Het toerisme in deze bergen staat nog in zijn kinderschoenen! Heet was een flinke klim tussen de theestruiken door, heel veel theestruiken. Het was wel een schitterend gezicht om de leveranciers van het oerengelse kopje thee zo te zien.
Een kleine zijsprong: Het is hier net als in Engeland de omgekeerde wereld. Thee wordt zo sterk gezet dat hij op koffie lijkt en je haast wel een beetje melk moet toevoegen. Koffie daartegen wordt zo slap gezet als bij ons de thee, niet te pruimen dus. Ik ben nu helemaal overgeschakeld op de thee tenzij ik een echt koffiehuis tegen kom.
Watervallen in het droge seizoen zijn niet de meest opwindende en zo ook deze niet. Het was wel erg mooi om zo tussen de theestruiken rustig de berg op te lopen en alleen het geluid van de dieren te horen. Wat kan de stilte soms toch mooi zijn. De vier kilometer zou ik terug lopen om nog wat meer van de rust te kunnen opsnuiven. En er zijn altijd verrassingen! Om de eerste bocht stond
een bus met panne en die werd door de passagiers in verenigde kracht achteruit de berm ingeduwd. En hoe ging het verder? Na tien minuten verscheen de volgende bus met dezelfde bestemming, de passagiers stapten op en de onfortuinlijke chauffeur bleef alleen achter met zijn ellende.Hij schudde wat met zijn hoofd heen en weer toen hij me aankeek en nam plaats op zijn chauffeursstoel. Dat is echt grappig hier op Sri Lanka, begroetend, bevestigend of ontkennend de mensen schudden met hun hoofd heen en weer alsof hij nog maar met ‚‚n bout vast zit. Ik moet er nog elke keer om lachen en probeer het nu zelf ook na te doen. Ze moeten dan ook weer om mij lachen.
Langzaam slenterde ik onder een blauwe hemel terug naar Kotapola. De wandeling had er aardig ingehakt en kon wel wat energie gebruiken, twee "rolls" zoals ze de eerder beschreven rolletjes met kerrie er in noemen gevolgd door de lokale "Elephant" priklimonade. Volgens de Lonely Planet was de "Ginger Root Beer" een uitstekende dorstlesser. En klopte ook, heerlijk bruisend spul met een pittige afdronk.
Het vinden van de eerste tempel was echter een groter probleem. Niemand had van het ding gehoord of had maar enig idee waar het zou kunnen zijn. De enige mogelijkheid
was een tempel genaamd "Gatabaruwa", en die lag boven op een berg en de beschrijving klopte dat er een stevige klim bij zat. Met deze informatie bedankte ik de uitbater van het theehuis en ging weer op weg. De zon stond nu hoog aan de hemel en brandde fel, maar de eerste regenwolken tekenden zich af aan de horizon.Het was inderdaad een flinke klim! Ik moest onderweg een paar keer stoppen om op adem te komen en terwijl ik zat uit te hijgen schoten de driewielers langs me heen de berg op. De meeste bezoekers kozen voor transport omhoog en lopend naar beneden. Bij de tempel aangekomen gingen de sandalen uit en de klim werd nog een tientallen meters voortgezet. Het was inderdaad de moeite waard geweest. De tempel was anders en misschien niet zo bijzonder maar de vergezichten vanaf de top waren subliem.
De afdaling ging gemakkelijk en na de klim had ik alweer trek,
twee rolls en een "Elephant Creamsoda" deden me goed. De hemel was ondertussen flink dichtgetrokken en de grijze donderwolken stonden op regen. Gelukkig ben ik droog thuis gekomen maar het duurde niet lang voordat de eerste regendruppels naar beneden kwamen. Hier in de aanloop naar het bergland zijn de regels eenvoudig, vroeg opstaan en genieten want na twee uur kan de regen komen.Het is niet meer droog geworden vandaag, ik heb toch een mooie dag achter de rug en mijn beeld van Sri Lanka is al een stukje naar de plus verschoven. Na een paar uurtjes schrijven en een beetje spelen was het tijd om te eten. Kokkie had haar best gedaan en opnieuw een koningsmaal bereid, ik at minder rijst deze keer en bestede al mijn aandacht aan de groente. Er was een nieuwe soort wortel bijgekomen en de groene banaankerrie was helemaal een winnaar. Na mijn gebruikelijke twee biertjes was het weer tijd om te gaan slapen. Morgen om half zeven op! Verplaatsing naar "Haputale", de eerste stad die ik wilde bezoeken is al geschrapt en een dorpje voor over twee dagen staat op de nominatie om geschrapt te worden. Welterusten en tot morgen.
