Saint-Gabriel-Brécy (naast de Jeu de Boules baan), donderdag 22 november 2018Het is dus ècht waar dat je in een rustige omgeving beter kan slapen. Wat heb ik vannacht geslapen! De wekker van zeven is met plezier uitgezet maar de wekker van acht moest ik wel gehoorzamen. We gaan vandaag enkele historische plaatsen van de landing in Normandië bezoeken.
Hoe dat zal gaan verlopen hangt van veel verschillende factoren af. De protesten van het franse volk tegen de regering worden grimmiger. We zien “de Gele Hesjes beweging” op steeds meer plaatsen opdoemen. Nu niet meer alleen op rotondes maar ook grote kruispunten zijn bezet en het verkeer wordt maar mondjesmaat doorgelaten. Ik vraag me af waar dit zal eindigen.
Helaas duren de ochtendrituelen veel langer dan gisteren gepland. Ik kan dan ook moeilijk geloven dat we de hele route vandaag kunnen rijden! Maar ja, wat maakt het ook uit? We hebben tijd genoeg net als een, teruggekeerd, vochtprobleem voorin de alkoof. Dat zal ook een hersenbreker worden!
Zonder gele hesjes geraken we in Bénouville waar we als eerste herkenningspunt de “Pegasus Bridge” over de rivier de Orne passeren. Ook hier is een klein museum ingericht dat het verhaal over de landing en de verovering van deze brug verteld. Het verhaal is mij ondertussen wel bekend dus sla ik het museum wel over, hoogstwaarschijnlijk passeren we nog wel een dozijn musea die allemaal aan de landing op 6 juni 1944 zijn opgedragen.
Dieselolie en Gas zijn ook op een gevaarlijk laag niveau aangekomen dus houden we vandaag onze ogen open naar leveranciers van deze twee belangrijke vloeistoffen. Waar we onverwacht ook onze ogen voor open moeten houden zijn de groepjes zwarte Pieten die zonder Sinterklaas in de bosjes op weg naar de veerboot naar Engeland bivakkeren. Het directe bewijs dat de multiculti samenleving die onze Europese regeringen voor ogen hebben een compleet succes zijn. Ondanks dat ik oogcontact probeer te vermijden kan ik het niet ontlopen. Plotseling stappen er uit het niets enkele zwarte Pieten op het zebrapad en een van hen kijkt mij recht in de ogen. Ik zie een mengeling van haat, hoop en zwaarmoedigheid. Nee, ik kan moeilijk geloven dat dit straks hardwerkende geïntegreerde burgers van het Verenigd Koninkrijk worden!
We rijden maar door want hier willen we zeker niet mee worden geconfronteerd! Die zwarte Pieten moeten vanzelfsprekend ook eten en ergens van leven. Ik durf geen uitspraken te doen waar deze zwarte Pieten de cash vandaan halen, misschien zijn het geschenken van de inwoners van deze idyllische badplaats.
“Monument Français Libres” is het eerste monument van de dag waar we stoppen. Het is indrukwekkend omdat we niet weten wat we nog meer te zien krijgen vandaag. Lyka raakt gelukkig ook een beetje geïnteresseerd in wat zich hier een kleine tachtig jaar geleden heeft afgespeeld.
Het is een heerlijke rit over rustige wegen. Ook in Normandië zijn de badplaatsen in de winter spooksteden. Er is zelfs een enorme “Inter-Marche” die buiten het zomerseizoen gewoon helemaal is gesloten. De potentiële klanten die overblijven geven niet genoeg uit om de kachel te laten branden. Sinds we in Frankrijk zijn gearriveerd heb ik al het idee dat hier veel armoede is, je voelt het in de Aldi en de Lidl.
Het is al aardig laat wanneer we “Courseulles-sur-Mer” binnen rijden. Het is duidelijk dat we de hele tour vandaag niet kunnen afmaken. Dan maar in twee dagen! Dat besluit is snel genomen.
Al van verre staat het “Juno Beach Centre” aangegeven. Daar komen we dan uiteindelijk ook terecht, op “Juno Beach”. Er is geen levende ziel te bekennen en wij kleden ons extra dik aan. Het is snijdende koude wind uit het oosten.
Van verre is het “Croix de Lorraine” al te zien. Indrukwekkend als een afschrikking naar verkeerd denkenden staat het in de ijskoude wind te schitteren in een waterig zonnetje.
Op weg naar het kruis passeren we eerst “Cosy's Pillbox”, een monument op zich zoals ongetwijfeld veel overgebleven bunkers of delen van bunkers langs deze, voor de moderne geschiedenis van Europa zo belangrijke, kust.
Het kruis is toch al zeer indrukwekkend op zich! We zijn blij dat we hier in November zijn en niet in de zomer. We worden tenminste niet gestoord door schreeuwende ijs etende veel te dikke zeurende kinderen. We kunnen de historie in alle stilte in ons laten zinken.
Een klein monument voor de gevallen Poolse soldaten mag niet worden vergeten!
We moeten nog LPG-gas tanken, lunchen en naar een camping rijden dus laten we de bevrijding van Europa maar voor wat het is. Een camping, een LPG-station en een Lidl zijn op de iPhone snel gevonden. Volgetankt met LPG-gas stoppen we langs de weg om onze late lunch te nuttigen. Twee broodjes van de Lidl, een broodje dat nog het meest lijkt op een pizza met geitenkaas en een broodje kipkebab dat is geïnspireerd op de bekende Italiaanse dichtgevouwen pizza, de calzone.
Ondanks de belofte op de app in mijn iPhone dat de camping het hele jaar is geopend blijkt de camping toch gesloten. Dat is een tegenvaller wanneer je de hele dag hebt uitgekeken naar een warme douche! Er zit niets anders op dan een plaatsje voor de nacht te zoeken en de camping, inclusief de douchebeurt tot morgen uit te stellen.
In “Rucqueville” passeren we een kleine kerk uit de 11e eeuw. Zo ver gaat de Christelijke geschiedenis terug in deze uithoek van het Frankrijk van de Noormannen en Anglo-Saksen. Vooral de oude sarcofagen zijn schitterend. Het is maar moeilijk te geloven dat de mensen negen honderd jaar geleden zo verschrikkelijk klein waren!
Dan geeft de iPhone aan waar een rustig plaatsje moet zijn te vinden, de andere beoordeling geeft maar èèn van de vijf sterren. Wij vinden het een prima plaats voor een nachtje hoewel het enige tijd duurt voordat we camper zo hebben staan dat we fatsoenlijk kunnen slapen en koken. Scheef staan kan namelijk heel oncomfortabel zijn!
Terwijl Lyka de camper van binnen fatsoeneert loop ik nog even door het dorp en beland in een eeuwenoude abdij die in privé bezit is gekomen. Ongelofelijk mooi en ook nog open voor het publiek mits je je aan de heel normale regels houd. Vanzelfsprekend waren hier ook geallieerde soldaten ondergebracht in de maanden na de invasie!
Ons avondeten is een topper! Lyka heeft lamsworstjes bij de Lidl uit de koeling gevist en in een goed met verse paprika en uien gevulde tomatensaus met gebakken aardappelen is het een eenvoudige maar heerlijke maaltijd.
Na het eten kijken we naar de film die zich afspeelt in de omgeving waar we nu zijn “The Longest Day”, bijna drie uur geschiedenis over wat we vandaag hebben gezien en morgen gaan zien. Gelukkig heeft Lyka veel interesse voor de film, dat zal ons bezoek morgen een stuk interessanter maken.
