België: Rijp op het gras

Péruwelz (bij een park), zaterdag 17 november 2018

De binnenwand aan het kop van de alkoof voelt op deze eerste ochtend vochtig aan. Gelukkig weten we uit ervaring wat dat betekend! Het is erg koud buiten en we moeten dat water uit onze adem en van het koken met een doekje opnemen voordat er staand water voor in de alkoof ontstaat. Het laagje kurk heeft wel geholpen maar heeft het probleem niet weg genomen. Tien voor half acht klim ik stijfjes langs de ladder naar beneden. Elke keer lijkt het een stukje moeilijker te gaan en mijn knieën steeds meer te protesteren.

Ik zet de pan met de ballen gehakt van het gas om de mdf plaat van het achterraam te nemen. Die plaat heeft de plaats van het rolgordijn ingenomen dat steeds moeilijker oprolt en daardoor van een luxe naar een probleem is geschoven. De ballen gehakt ruiken heerlijk en ik kijk op dit vroege tijdstip al uit naar ons avondeten. Balletjes gehakt zijn het lekkerst na een nachtje in de jus en daarom heb ik ze gisteren al gemaakt!

Een dikke laag rijp op het gras bevestigd mijn vermoedens. Het was een zeer koude eerste nacht in het Vlaamse land. Wat is wijsheid? Naar de kust, omdat het daar van nature altijd enkele graden warmer is, of gewoon recht op ons doel af door Vlaanderen en Frankrijk.
Met een ongemakkelijk gevoel kruip ik in de cabine en bemerk nu het ijs op de voorruit voor het eerst op. Dan is het nog kouder geweest dan ik heb gedacht. Geen rijp op het raam maar ècht een dun laagje ijs! Een kort schietgebed voordat ik de sleutel in het contactslot omdraai. Enkele seconden later komt de oude dieselmotor tot leven. Hij knort en bromt als een oude kater van drieduizend kilo.
Ik kan mijn geluk niet op. Helaas ben ik nog steeds een beetje depressief van de ellende met de gemeente Zaltbommel. Dan denk ik altijd dat alles tegen zal zitten en dat het pad van mijn leven geplaveid zal zijn met een oneindige aaneenschakeling van problemen en tegenslagen.
Binnen in het leefgedeelte is het ondertussen lekker warm en gaat de koffie op het gas. Lyka is wakker geworden van het knorren de motor en kijkt vreemd op van de semi witte wereld om ons heen. Voor haar is het de eerste prioriteit voor een foto voor familie en vrienden in de tropen. De meesten kennen ijs alleen van blokjes die in hun drankjes drijven.
Na de ons bekende en aansterkende uitsmijter ham/kaas brengen we alles in gereedheid om weer te vertrekken. In de  leefruimte moet alles naar de vloer en andere lage plaatsen worden verhuisd zodat ze tijdens het rijden geen ongeleide projectielen te worden. Gelukkig hebben we al langer ervaring samen en voelen elkaar naadloos aan.

Onze eerste bestemming voor vandaag is een kasteel in Vlaanderen genaamd “Kasteel van Ooidonk”. Via via heb ik dat kasteel op de website van het Vlaams toeristenbureau gevonden. Er ligt ook een aantrekkelijke wandeling van een kleine acht kilometer rond dat kasteel. Hoewel het buiten schitterend weer is, met een mooie stralende zon is het ook gelijktijdig ijskoud. We hebben geen afspraken gemaakt, we zien wel hoe het komt wanneer we daar zijn.
Bij aankomst blijkt alles rond het kasteel gesloten! Van die wandeling zal dus ook weinig terecht komen, het is veel kouder dan je vanachter de voorruit zou verwachten. Als eerste  kook ik nog snel een pannetje tomatensoep met verse groenten voor de lunch. Een stevige  kop soep gaat er met deze lage temperaturen altijd in!

Zodra de soep klaar is kunnen we naar buiten om het kasteel vanaf een afstand te bewonderen. Zoals eerder vermeld, het kasteel is gesloten en er staat een grote kraan en enkele wegenbouwmachines om alles weer klaar te maken voor het nieuwe seizoen. Dan rijden we maar weer naar het zuiden door het Vlaamse land. Overal zijn er wegwerkzaamheden en de lintbebouwing langs de doorgaande wegen maken de snelheidsbeperkingen tot een kralensnoer van 30, 50, 70 en 90 Km/u. En dat is best wel vermoeiend in combinatie met een laagstaande zon die ons voortdurend recht in het gezicht schijnt!

Na twee keer op een parkeerplaats, een langs het spoor en een naast een kerk, stil te hebben gestaan en de plaats voor de nacht te hebben afgekeurd komen we via een app in de iPhone op een parkeerplaats in Péruwelz achter een park uit. Verhard, verlicht en het lijkt een rustige wijk. Dat zou het voor vanavond moeten doen.
Zodra de camper voor de nacht is geïnstalleerd beginnen mijn taken voor de avond. Aardappels schillen, kaas en salami snijden, olijven serveren en nadat alles op tafel is gekomen trekt Lyka een flesje rode wijn open.
Wij zijn klaar voor de zaterdagavond! De zon veranderd van okergeel, via oranje naar haast donkerrood door de kruinen van het bos naast onze parkeerplaats. Mijn MacBook komt tevoorschijn en ik ga nog even ontspannen met de foto’s en verhalen van deze dag op weg naar het zuiden.

Rode kool met aardappelen en een balletje gehakt. Het is ouderwets lekker eten maar in de camper op een zaterdagavond ergens aan de grens met Frankrijk is het smullen!
Na het toetje, en tijdens de koffie bekijk ik de mogelijkheden voor morgen. De weersverwachting is goed dus kies ik ervoor om naar de kust te gaan. Vlakbij het dorpje Mers-les-Bains, aan de Atlantische kust, begint een route die ik twee jaar geleden heb geprepareerd. Dat is mooi meegenomen!
Twee afleveringen van “Castle Rock” naar een verhaal van Stephen King en onze avond zit er op. Buiten is het muisstil en koud. Binnen snort de kachel die nu op een lagere stand gaat omdat slapen in de warmte nu eenmaal niet ons ding is.