Criel-sur-Mer (naast een sportveld), zondag 18 november 2018Ik heb in ieder geval beter geslapen dan gisteren. Lyka slaapt altijd goed, dat zal wel met een zorgeloos leven te maken hebben. Om zeven uur druk ik de wekker uit om nog even door te doezelen. Voor mijn gevoel loopt de wekker een minuut later weer af, deze keer is het acht uur! Acht uur op een zondagochtend? Ook zoiets, het voelt vreemd aan om op een vrijdag te vertrekken! Dag drie van deze winterreis en ik heb al het gevoel dat we weken onderweg zijn. Of dat goed òf slecht is laat ik maar in het midden. Het water voor de koffie gaat op het vuur en in de voorraadkast ga ik op zoek naar ons vaste ontbijt voor de zondagochtenden in Zaltbommel.
Zodra het water voor de koffie kookt kan onze oven op het gas. Na een minuut of vijf te hebben voorverwarmt gaan de croissants voor een minuut of zeven in de oven en de gerookte zalm komt ook tevoorschijn. Buiten is ondertussen de zon tevoorschijn gekomen en het lijkt een lange mooie dag te worden. We genieten van het ontbijt waarna ik maar eens op mijn MacBook op zoek ga naar de routes die we twee jaar geleden wegens het snel veranderde weer niet hebben kunnen rijden.
Alles op het dashboard is ingesteld en de Garmin zegt dat we 203 Kilometer voor de boeg hebben. Dat klink niet als veel onder normale omstandigheden maar met de snelheden die wij op de binnen wegen met onze camper rijden is het veel meer dan het lijkt. We plannen zo rond half vier aan de Atlantische kust te zijn.
Een van die zaken die we zelf niet in de hand hebben zijn de protesten van de Franse bevolking tegen de torenhoge belastingen! Brandende barricades, afgesloten benzinestations en opvallend opgewekte protesteerders met een glas wijn of een fles bier in de hand. Onze gele kentekenplaat helpt wel wat, we zijn tenslotte toeristen op reis door hun land, maar in de meeste gevallen moeten we toch op onze beurt wachten om te worden doorgelaten.
In mijn kolen frans wens ik ze succes en vertel hun dat wij het in Nederland zo langzamerhand ook zat beginnen te worden. Vooral mijn opmerking over de tweede volksrevolutie van het Franse volk met de uitbeelding van de guillotine erbij, eerst trek ik met mijn rechterhand aan een denkbeeldig touwtje terwijl ik omhoog kijk en daarna maak ik met mijn linkerhand een snelle snijdende beweging langs mijn hals, valt goed in de smaak. Ik moet er zelf ook om lachen maar bij de derde en volgende afgesloten rotonde wordt het plezier toch wel wat minder.
Bij een kleine militaire begraafplaats langs de provinciale weg maken we van de mogelijkheid gebruik om ook maar meteen te lunchen. De andere twee balletjes gehakt op brood met mosterd smaken ons ook uitstekend. Ik heb nog voldoende kruiden dus het kan zo nog maar een keer voorkomen, mits ik goede gehakt kan vinden. Half-om-half gehakt wordt namelijk alleen maar in Nederland verkocht en puur rundergehakt heb ik in principe afgezworen!
Na de lunch staan we ook stil bij de gruwelen van de oorlog, de 1e Wereldoorlog die in de Nederlandse geschiedenisboekjes geen plaats heeft gekregen. Ik weet de oorzaak maar eigenlijk heb ik geen enkel idee wat nu eigenlijk het doel van deze gruwelijke oorlog was. Vooral nu, ruim honderd jaar later, kijk je toch wel vreemd tegen de enorme aantallen, vooral zeer jonge, slachtoffers aan!
“Uiteindelijk heeft de Eerste Wereldoorlog ongeveer 8,5 miljoen mensenlevens geëist (vrijwel uitsluitend militairen). Aan geallieerde zijde vielen 5,2 miljoen doden. Rusland en Duitsland verloren elk zo'n 1,7 miljoen mensen.”
Tegenwoordig horen we er soms wel over omdat we worden herinnerd aan de Vlaamse vluchtelingen die we in Nederland met open armen hebben ontvangen. Mij ontgaat de overeenkomst met de moderne oorlogsvluchtelingen, zonder reisdocumenten maar met smartphones, nog steeds en dat is dan ook meteen het laatste dat ik er over wil zeggen.
Jonge Engelse jongens die hun leven in de Noord-Franse klei hebben gegeven. Voor wat? Dat is de eerste vraag die bij mij opkomt bij het graf van een zeventien jarige Londense jongen die helemaal niets van het leven heeft gezien.
Onderweg bij een geblokkeerde rotonde had ik al begrepen dat brandstof steeds moeilijker verkrijgbaar is dus bij de eerste de beste Carrefour gooi ik de tank nog maar eens vol. Dat valt dan ook nog eens mee! We rijden iets meer dan tien kilometer op een liter vloeibaar goud in Frankrijk! Van de € 1,46 voor een liter wordt ik niet zo blij. Ik ben benieuwd wat het tegenwoordig in Spanje kost.
De aankomst in “Le Tréport” is anders dan ik me had voorgesteld en dan ik me van twee jaar geleden kan herinneren. Frankrijk lijkt een beetje anti-camper te zijn geworden. Badplaatsen in de zomer kan ik me voorstellen maar al die verbodsborden aan het einde van de herfst zijn een beetje teveel van het goede. Er is in velden en wegen geen camper te bekennen!
Dus we rijden maar door naar het volgende dorp aan de Atlantische kust. “Criel-sur-Mer” is geen uitzondering op de andere badplaatsen vol met verbodsborden. Na een korte poging in de aansterkende wind pal aan het strand en een poging op een dagparkeerplaats voor campers rijden we maar een stukje landinwaarts omdat de app in de iPhone dat aangeeft. Voor de tweede keer is het een prima rustige plaats naast een sportveld van een school waar we vanavond hoogstwaarschijnlijk van niemand last zullen hebben.
Kip met groenten in zwarte pepersaus en rijst. Een beproefde winnaar en de pittige saus verwarmt onze lichamen en onze harten. We zitten al helemaal in de flow van het vrij kamperen met de camper en kunnen alleen maar hopen dat het allemaal nog een beetje beter wordt!
Na het avondeten is het weer twee afleveringen van de serie “Castle Rock” met als direct gevolg dat we de tv-antenne nog steeds niet hebben gebruikt. Sterker nog, we bespreken dat we een plaatsje voor de antenne gaan zoeken zodat hij niet steeds in de weg ligt! Ik vraag me af wanneer we dat ding gaan gebruiken. Misschien op de camping omdat we dan onbeperkt elektriciteit hebben?
TV op de iPad via de iTV app van de KPN bevalt ons prima! Doordat we 50 Gb data per maand hebben zouden we bijna twee uur per dag op de iPad tv kunnen kijken, en dat is voor ons zelfs een beetje teveel. Ons leven onderweg in de camper kent veel verplichte taken waar wij ons dan ook streng aan houden. Dat moet ook wel want anders ziet de “oude Dame” er binnen twee weken vanbinnen uit als een varkensstal. Na “Studio Voetbal” zoeken we rond elf uur het bed op. De voorkant van de alkoof is koud maar droog! We houden een oogje in het zeil!
