Vorselaar (Sportcentrum 'De Dreef'), vrijdag 9 november 2018Een prima nachtrust geeft een goede start van de dag! Ik vertroetel mezelf met een extra half uurtje onder het dikke twee-persoons dekbed. Twee meter dekbed op een matras van een meter dertig geeft beiden voldoende oppervlakte om zichzelf in te rollen.
Dertien graden cabine binnentemperatuur en buiten een waterig zonnetje dat probeert door het dunne wolkendek te breken. De kachel gaat meteen aan en de fluitketel op het gas, binnen tien minuten slingert de geur van vers gezette koffie door de camper. Ik wordt er blij van maar Lyka die bovenin de alkoof ligt te slapen is onbeweeglijk.
Ne een paar slokken begin ik met de eerste zaken van de dag, de lege bierflesjes naar de winkel terugbrengen, de vuilnis naar de vuilnisbak brengen en het verhaal van gisteren nog maar eens nakijken. Foto’s naar Flickr uploaden en een beetje ontspannen met het laatste nieuws uit Nederland, al dan niet belangrijk. Veel mensen maken zich druk over nep nieuws maar ze kunnen zich beter druk maken over het onderscheid tussen belangrijk en onbelangrijk nieuws! Ik begrijp nog steeds niet wat wij in Nederland moeten met een bericht dat er een auto van de weg is geschoven in Equador?
Lyka voegt zich bij mij en na een eenvoudig ontbijt van croissants au chocolat wordt het tijd om richting de start van de wandeling voor vandaag te gaan. Nog even wat dagelijkse boodschappen inslaan bij de Aldi en dan naar de parkeerplaats van “Dagrecreatie Keiheuvel”.
De eerste ontmoeting met het recreatie- en natuurpark is een herinnering waardig, de toiletten zijn van een vijf sterren hotel kwaliteit waar ik met plezier gebruik van maak. Maar voordat ik ben doorgedrongen in de sanitaire voorzieningen ben ik wel verbaasd dat de toegang tot het park en speelweide gratis is. Alleen de extra voorziening hebben een entreeprijs.
Door de vreemde dagindeling, en de lengte van de gekozen wandeling, zijn we te vroeg om nu te lunchen en wanneer we terugkomen is het te laat om te lunchen. Lyka begrijpt dat een lunchpakket van enkele volkoren boterhammen met vier mandarijntjes en twee flesjes water de beste oplossing is. Gepakt en gezakt gaan we op pad voor de bijna twaalf kilometer die de website van Route.nl voor deze wandeling opgeeft.
Wandelroute 957283 met als titel “Heerlijk struinen langs landduinen en moerassen” blijkt uiteindelijk een pareltje te zijn dat in combinatie met een overnachting op de parkeerplaats bij de “Abdij van Postel” een prima dagje uit is met de camper. Maar wel in het voor- of najaar! Om de drukte van de zomer te ontlopen.
Enkele sfeerfoto’s van de mooie herfst vruchten waar we vandaag van mochten genieten. Natuurfotografie wordt enorm onderschat want het is veel moeilijker dan gedacht.
Na een kleine twaalf kilometer komen we weer bij de camper terug. Maar niet zonder nog een paar foto’s geschoten te hebben van de oude straaljager die het trotse boegbeeld is van de plaatselijke vliegclub.
De hete koffie en de rozijnenrol smaken ons prima na de lange wandeling en terwijl het buiten al begint te schemeren. Met een klein beetje tegenzin gaan we richting Vorselaar omdat we weten dat we daar een mooie rustige parkeerplaats voor de overnachting hebben. En ik een biertje kan drinken bij de plaatselijke hondensport vereniging.
We zijn vermoeid van de wandeling en in rust brengen we in het laatste daglicht de tijd door met het kijken en verwerken van de foto’s. Enkele regels slechts van dit verhaal komen op het kleine beeldscherm. Ben ik nu al geblokkeerd voor het schrijven? Eerlijk gezegd was het een hele mooie dag waarop maar heel weinig is gebeurd en dat maakt het schrijven niet gemakkelijker.
Saté met patat en bloemkool. Dat is smullen! In de èchte Vlaamse frituur ontdek ik opnieuw hoe ver we in Nederland zijn doorgeschoten met regels en belastingen. Wanneer ik hier in België op de prijslijst kijk lijkt het alsof ik tien jaar terug ben gegaan in de tijd. Deze prijzen zijn in Nederland nergens meer te vinden.
Bij “Hondensport vereniging de Blije Bijter” drink ik met de lokale bevolking een heerlijk glas Duvel. En een tweede, een derde en een vierde. Dan is het wel genoeg! Ik lijk nu te zijn opgenomen in de groep vaste klanten van de sportclub en met de vraag ‘wanneer zien we je weer?’ verlaat ik het clubhuis. ‘Ik weet het niet!’, roep ik terug en ga terug naar de camper op de parkeerplaats. Vier Duvels staat gelijk aan direct naar bed. Buiten is het zuur en het weerbericht is niet best. Morgen 80% kans op regen. Mocht het regenen dan gaan we in ieder geval weer naar huis. Welterusten.
